ฮวาเย่ห์หยวนมองใบหน้าของจอมมารนิ่งนาน แม้ว่าร่างกายรับรู้ว่าเขามีอำนาจเหนือนางเพียงใด
จิตใจของนางรู้สึกแปลกระคนหวั่นเกรง เป็นความหวั่นเกรงที่แม้แต่ตนเองยังไม่เข้าใจว่าเหตุใดจึงรู้สึกเช่นนี้
สายตาดุจมัจจุราชสะท้อนเป็นเงามืดครึ้มในความมืด ฮวาเย่ห์หยวนขยับกายเมื่อเขาบดเบียดส่วนแข็งแกร่งเข้ากับกายของตน
ฮวาเย่ห์หยวนอยากจะหลุดพ้นจากสถานการณ์ตอนนี้ เมื่อสักครู่นางเร้นกายหลบหนีอาเซี่ยนมาได้อย่างง่ายดาย แต่กับจอมมารผู้นี้นางจะหลบหลีกเขาได้อย่างไร
ร่างกายของนางก็ดูเหมือนจะทรยศกับความคิดถูกดึงดูดเข้าหาโดยที่เนื้อหนังของนางไม่ลังเลแม้แต่น้อย
"ดูว่าเจ้าจะมีความสุขในสัมผัสของข้า"
เขาเอ่ยจบก็บีบแก้มก้นของนางอย่างแรง ใบหน้าของเขาแนบชิดลงมาใกล้จนฮวาเย่ห์หยวนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนชื้นของเขา
"ข้าเปล่า ข้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับท่านเลย"
ฮวาเย่ห์หยวนกลืนน้ำลายลงคอหันใบหน้าหลบหลีก สัมผัสของเขาช่างรุกล
