ตอนที่ 2/4 อยากรับผิดชอบ
1346 Words
“ที่พี่บอกว่าจะรับผิดชอบเรา พี่พูดจริงนะ” น่านฟ้าคาดเดาอาการนิ่งเงียบของเธอน่าจะมาจากเรื่องที่คุยค้างกันไว้คราวก่อน
“มิ้นท์ก็บอกพี่ไปแล้วเหมือนกันว่าไม่ต้องการ!”
“นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่พี่รังแกมิ้นท์ และมันคงจะเกิดขึ้นอีกหลายครั้ง มิ้นท์จะยอมเป็นแค่คู่นอนให้พี่ระบายความใคร่แค่นั้นเหรอ”
“ไม่มีทาง มิ้นท์ไม่ยอมเป็นแค่คู่นอนอะไรนั่นเด็ดขาด แล้วนี่ก็เป็นครั้งสุดท้ายที่มิ้นท์จะยอมให้พี่น่านรังแก” ปากอิ่มเม้มแน่นไม่พอใจต่อท่าทีที่เขาแสดงออกนัก คำพูดแสลงหูที่เขาพ่นออกมายิ่งไม่น่าฟังเข้าไปใหญ่
“พี่ไม่ยอมปล่อยมิ้นท์ไปแบบนี้ พี่เต็มอิ่มได้เพราะมิ้นท์ ร่างกายของมิ้นท์เป็นของพี่ ผู้หญิงของพี่จะไม่ยอมให้พี่ทำรักได้ยังไง เวลาที่มิ้นท์หิวใครจะช่วยระบายความใคร่ได้ หืม”
น่านฟ้ากุมปลายคางเรียวมนบังคับให้ดวงหน้าขาวผ่องแก้มแดงระเรื่อมองหน้าเขา ขยับเอวเบาๆ ให้เธอรู้ซึ้งถึงความจริงข้อนี้ แค่ขยับกลีบผกาก็บีบรัดแน่นดูดกลืนแก่นกายเขาไว้อย่างกระตือรือร้นเร่าร้อน คายน้ำหวานชุ่มฉ่ำอาบรดด้วยความรัญจวนซาบซ่าน
เธอหลงใหลในรสสวาทร้อนฉ่าจนถอนตัวไม่ขึ้น เธอร้องครวญครางเสียงหวานมีความสุขเมื่อเขาเคลื่อนไหวร่ายมนตร์บนร่างเธอ ตอบสนองกลับมาอย่างน่ารัก เว้าวอนขอด้วยสายตาหยาดเยิ้มแวววาวเขินอายปนตื่นเต้น ขยับบั้นเอวแสดงกิริยาน่าละอายให้เขารู้ว่าเธอก็ ‘อยาก’ ถูกเขากลืนกินอย่างร้อนแรงเช่นกัน
“ปะ ปล่อยมิ้นท์...อย่าขยับ อื้มม พี่น่าน”
“ใช้นิ้วช่วยตัวเองคงไม่พอ มิ้นท์เคยเจอของใหญ่ๆ กระแทกเข้าไปแรงๆ ถึงจะหายอยาก แค่นิ้วเล็กๆ ช่วยให้น้องมิ้นท์มีความสุขไม่ได้หรอก”
“พี่น่าน! พูดจาทะลึ่งกับมิ้นท์อยู่ได้ จะรับผิดชอบยังไงคะ เป็นแฟนกับมิ้นท์? แล้วสาวๆ ของพี่จะไม่มาทึ้งหัวตบหน้ามิ้นท์กันเหรอ”
“พี่โสด ผู้หญิงก็ไม่ได้มีมากมาย พี่เลือกคบเป็นคนๆ ไม่ชอบมั่ว”
น่านฟ้าทำหน้าจริงจังเมื่อเห็นสายตาเคลือบแคลงสงสัยของแมวน้อยใต้ร่าง เขาเกี่ยวเส้นผมข้างแก้มมาพันนิ้วเรียวยาว มองประสานกับดวงตาสีน้ำตาลเปล่งประกายเลื่อมพรายราวกับผลึกใส เขาก้มลงจูบมุมปากอวบอิ่มเย้ายวน ละเลียดชิมทีละนิดขบเม้มยั่วยุให้จอมพยศย่นคิ้วไล่งับปากเขากลับ
“ถ้างั้นเราคบกันเฉยๆ ไม่ต้องมีความสัมพันธ์ทางกายก็ได้นี่ เหมือนคนอื่นที่เขาเป็นแฟนกัน”
“พี่ทนไม่ได้ อย่างน้อยก็ทนได้ไม่เกินสามวัน”
“พี่ก็แค่อยากมีเซ็กซ์กับมิ้นท์ถึงได้ขอคบด้วย นี่คือการรับผิดชอบของพี่สินะ เมื่อคืนพี่ไม่ยอมป้องกัน คิดบ้างไหมว่าถ้ามิ้นท์ท้องจะโดนคนอื่นด่าว่าแรด โง่ ไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว ปล่อยให้ผู้ชายที่ไม่ใช่สามีแตะต้อง”
“พี่ต่างหากที่แรดอยากได้มิ้นท์ ถ้ามิ้นท์ท้องพี่ก็จะไปขอหมั้นมิ้นท์ไว้ก่อน เรียนจบค่อยแต่งงานกัน”
“ถ้ามิ้นท์ไม่ท้องล่ะ พี่ก็แค่คิดเล่นสนุกกับมิ้นท์จนกว่าจะเบื่อ เบื่อแล้วค่อยเฉดหัวทิ้งสินะ มิ้นท์ดูเป็นผู้หญิงง่ายๆ ที่จะยอมมีอะไรกับผู้ชายก็ได้โดยไม่รู้สึกอะไรงั้นเหรอ พี่น่านเป็นผู้ชาย มิ้นท์เป็นผู้หญิง คนที่เสียหายและเสียเปรียบที่สุดคือมิ้นท์ค่ะ”
“มิ้นท์อยากให้พี่รับผิดชอบด้วยการแต่งงาน?”
“มิ้นท์ต้องการรู้มากกว่าว่าพี่น่านรู้สึกยังไงกันแน่ มันจะขยับไปเป็นความรักได้ไหม ถ้ามิ้นท์จะต้องเจ็บเพราะรักพี่ก็ควรเจ็บแค่ตอนนี้ ในอนาคตมิ้นท์ไม่อยากเจ็บซ้ำ ไม่อยากให้ทุกอย่างสายเกินไป”
มนสิชาเม้มริมฝีปากค่อยๆ ขยับตัวอย่างระมัดระวัง แต่แค่ขยับนิดเดียวทั้งเธอและพี่น่านก็ทำหน้าแปลกๆ กลีบดอกไม้ของเธอยังคงอมแท่งร้อนไว้จนมิดลำ เขาไม่ยอมถอนออกกลับซุกไว้ข้างในเพราะชอบความอุ่นนุ่มที่โอบรัดอยู่
“ชุ่มฉ่ำเปียกชื้นขนาดนี้ มิ้นท์ยังบอกให้พี่คบกันแค่เป็นแฟนเฉยๆ อีกเหรอ”
“ชะ...ใช่ พี่น่านไม่ได้ชอบมิ้นท์ สักวันหนึ่งเราก็ต้องเลิกกัน”
“งั้นมิ้นท์ก็ทำให้พี่ตกหลุมรักเราสิ ใช้เสน่ห์ยั่วยวนพี่ให้รักเราหัวปักหัวปำ” น่านฟ้ากระซิบบอกเสียงแหบพร่า ดวงตาสีนิลสาดประกายเจิดจ้าวูบไหวกวาดมองเรือนร่างขาวอวบ หน้าอกกลมกลึงสวยงาม เขาสอดแขนโอบกอดเอวน้อยยกตัวน้องมิ้นท์ให้นั่งบนตักพร้อมกับที่เขาลุกขึ้นนั่งเหยียดขา
ท่วงท่านี้ยิ่งทำให้แก่นกายใหญ่สอดลึกกว่าเดิม มนสิชาตัวสั่นสะท้านผวากอดร่างสูงเอาไว้พลางซบหน้าลงบนไหล่ของชายหนุ่ม พี่น่านใจร้ายกลั่นแกล้งเธออีกแล้ว เขากระดกเอวเนิบนาบทำเอาบั้นท้ายขาวนุ่มสั่นกระเพื่อมเหมือนคลื่น ความร้อนกระจุกกองอยู่ตรงกลางเสียดเสียวอัดอั้นจนต้องขยับเอวตอบรับเขา
“พี่กำลังติดใจ...ร่างกายของมิ้นท์ทำให้พี่ลุ่มหลงมัวเมา อาาาห์ ไม่อยากออกห่างแม้แต่วินาทีเดียว ถ้าเสียบคาไว้อย่างนี้ทั้งวันทั้งคืนได้ยิ่งดี ดอกไม้นี้อบอุ่นนุ่มนวลทำให้พี่ตัดใจไม่ลง”
“อย่ามาพูดบ้าๆ นะ มิ้นท์ไม่หื่นเหมือนพี่น่านหรอก ใครจะยอมให้ทำเรื่องพรรค์นี้ทั้งวันทั้งคืน สัปดาห์ละครั้งพอ มิ้นท์อยากสงวนร่างกายไว้ให้ผู้ชายคนอื่นบ้าง ถูกพี่ใช้เป็นเครื่องระบายอารมณ์หนักๆ เข้าสักวันคงพัก”
“พี่จะทำเจ็ดวันรวด! ทุกวัน ทุกสัปดาห์ ทุกเดือน อย่าหวังว่าจะมีผู้ชายคนอื่นได้แตะต้องมิ้นท์อีก!” น่านฟ้าขบกรามแน่น ความหวงแหนผุดงอกขึ้นในใจยากระงับ
“มิ้นท์ไม่ใช่กระต่ายนะ จะได้ฤดูผสมพันธุ์ตลอดทั้งปี!” เธอแหวเสียงสั่นอดจ้องมองเขาด้วยสีหน้าหวาดหวั่นไม่ได้
พี่น่านคงไม่ได้คิดทำมันจริงๆ หรอกนะ ต่อให้เธอรักเขาก็รับแรงกระแทกเหมือนถูกรถบรรทุกชนทุกวันไม่ไหว!
น่านฟ้าเป็นคนพูดจริงทำจริง ตอนนี้เขาหลงใหลร่างกายสุดเซ็กซี่เย้ายวนใจเหมือนดอกไม้แรกแย้มของมนสิชา เธอหอมหวานส่งกลิ่นหอมฟุ้งกระตุ้นกำหนัด เปี่ยมด้วยเสน่ห์ของสาวน้อยวัยกำดัด มีแต่ต้องทรมานล่อลวงเธอให้แย้มกลีบเบ่งบานพร้อมพรั่งเพื่อเขา ถึงจะสนองสัญชาตญาณดิบในตัวเขาได้
ใบหน้าอ่อนโยนเก็บซ่อนแผนการชั่วร้ายมิดชิด รอยยิ้มใจดีราวกับผู้ใหญ่เอ็นดูเด็กถูกส่งให้แก่มนสิชาซึ่งจู่ๆ ก็ขนลุกชันใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ลางสังหรณ์ไม่ดีทำให้เธอรีบกระเถิบก้นหนีอย่างไม่ไว้ใจ แต่น่าเศร้าที่ฝ่ายตรงข้ามไวกว่าตวัดวงแขนรัดรอบเอวบางกระชากตัวกลับมานั่งจุ้มปุ๊กบนตักเหมือนเดิม ท่อนซุงทั้งแข็งทั้งร้อนเสียบลึกโดนจุดเสียว เธอหลุดครางเสียงแผ่วเนื้อตัวสั่นเทาในอ้อมกอดเขา
“พะ...พี่น่าน มิ้นท์รับเอาความร้อนแรงจากพี่ไม่ไหวแล้ว” เธอส่ายหน้าดิกอ้อนวอนเสียงหลง กึ่งกลางกายเธอชาหนึบจุกแน่นเพราะตัวตนที่ขยายใหญ่ขึ้นของเขา
ไม่ทันได้ดิ้นหนีสะโพกสอบก็เด้งขึ้นกระทุ้งใส่สุดแรงจนเอวลอยหวีดครางเสียงแหลม เธอกางกรงเล็บตะกายใส่แผ่นหลังเขาด้วยความโมโห ก่อนจะครวญครางสะอื้นน้ำตารินไม่ขาดสาย เขาพาเธอไปท่องแดนสวรรค์หลายตลบจนหัวหมุน เหนื่อยหอบแทบขาดใจตายอยู่ในอ้อมอกเขาแล้ว!
- Writer
