พลังวิเศษของฉันคือการอ่านใจ

4.คาดหวัง

คาร่าคือสาวใช้ที่ดูคล่องแคล่วมากๆ ในสายตาของจินนี่ นางจัดการเตรียมน้ำอุ่น เตรียมเสื้อผ้าและเดินตรงเข้ามาที่เธอเพื่อถอดชุดแต่งงานที่แสนรุ่มร่ามนี้ออก

“ไม่ต้องเป็นกังวลไปนะคะดัชเชส เพราะว่าท่านดยุคมิได้เป็นไปตามข่าวลือหรอกค่ะ”

รอยยิ้มที่ดูราวกับแสงแดดที่ฤดูใบไม้ผลิถูกส่งมาให้เธอพร้อมกับดวงตาที่มองมาด้วยความเป็นมิตรนี่คงจะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่จินนี่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้กับผู้อื่น

เพราะว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคย..มีเพื่อนเลย ไม่รู้ว่าจะต้องคบหากับเพื่อนยังไงดีเพราะว่าเธอคือเด็กล้างจานที่แสนต่ำต้อย

เมื่อถุงมือถูกถอดออกจาก จินนี่ก็ก้มหน้าต่ำลงเพราะแววตาของคาร่าเบิกกว้างด้วยความตกใจ มือของเธอทั้งหยาบกร้านและแตกจากอากาศที่หนาวเย็น ไม่ใช่มือนุ่มๆ ของสตรีที่เป็นชนชั้นสูงเลย

“ขะ..ข้าเป็นเพียงแค่..”

คาร่าถอดผ้าคลุมผมของจินนี่ออกโดยมิได้สนใจในคำกล่าวของเธอเลย

“ไม่ว่าท่านหญิงจะเป็นใครมาก่อน เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกค่ะ เพราะว่าในยามนี้ท่านคือดัชเชสแห่งเดอเรก คือเจ้านายที่ข้าจะต้องดูแล”

จินนี่เม้มปากแน่น เธอถูมือไปมาด้วยความประหม่าเพราะว่านี่คือครั้งแรกที่เธอมีคนถอดเสื้อให้..มีสาวใช้ที่จับจูงมือของเธอเดินไปยังอ่างอาบน้ำและค่อยๆ อาบน้ำให้อย่างเบามือ

ไม่เหมือนกับที่ผ่านมาเลย เธอในยามที่อยู่ในคฤหาสน์เคนโนชา สาวใช้พวกนั้นใช้แปรงขัดลงไปบนหลังของเธออย่างแรง ยังไม่รวมกับต้องแช่มือและเท้าในน้ำแสบๆ เพื่อให้เล็บหายดำ มันค่อนข้างทรมาน แต่จินนี่คิดว่านี่คือสิ่งที่สตรีชนชั้นสูงต้องกระทำเพราะว่าเหล่าสตรีนั้นยินยอมแลกทุกสิ่งทุกอย่างกับความงดงามของตัวเอง

คาร่าบรรจงสระผมให้เธออย่างเบามือ แถมน้ำในอ่างก็อุ่นมากๆ ด้วย เธอไม่ต้องทนอาบน้ำเย็นๆ เหมือนที่ผ่านมา..ระ..หรือว่าจะมีแค่น้ำในวันนี้เท่านั้นที่อุ่น พรุ่งนี้คาร่าจะยังอนุญาตให้เธออาบน้ำอุ่นด้วยไหมนะ?

“ท่านหญิงไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหารนะคะ ท่านดยุคมิได้เคร่งครัดอะไรขนาดนั้น อีกทั้งคฤหาสน์เดอเรกนั้นเน้นเรื่องความสะดวกสบายเป็นหลัก เพราะว่าสภาพอากาศที่นี่มิได้เอื้ออำนวยให้เราได้ใช้ชีวิตดั่งแกรนด์ดัชชีอื่น..สำหรับแกรนด์ดัชชีเดอเรกแค่มีชีวิตรอดก็พอแล้ว”

จินนี่ช้อนสายตามองหน้าของคาร่า

“ละ..แล้ว ท่าน..ทนกับอากาศ นะ..หนาวแบบนั้นได้ยังไงกัน”

ใบหน้านี้..งดงามราวกับเทพีวีนัส งดงามเสียยิ่งกว่ารูปวาดในวิหารศักดิ์สิทธิ์ ความสวยงามที่ไม่ว่าใครเห็นก็ไม่อาจจะละสายตาไปได้ แต่ทว่าด้วยอาการความประหม่าและการพูดติดๆ ขัดๆ คาร่าคิดว่าสตรีผู้นี้จะต้องพบเจอกับเรื่องราวที่กระทบกระเทือนจิตใจเป็นอย่างมากในช่วงเวลาที่ผ่านมา

เรื่องของตระกูลเคนโนชา ทุกคนต่างรู้เรื่องความร่ำรวยของท่านเคาน์ แต่ทว่าไม่เห็นมีใครกล่าวถึงลูกสาวคนที่สองของท่านเคาน์เลย ทุกคนต่างร่ำลือถึงเลดี้เจนที่แสนงดงามและเย่อหยิ่ง นางคือชนชั้นสูงที่เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นสูงโดยแท้เพราะกิริยามารยาทที่เพียบพร้อม และคาร่าคิดว่าสตรีเช่นนั้นไม่น่าจะทนอยู่ที่นี่ได้นาน แต่พอเธอรู้เรื่องที่ว่าท่านเคาน์ส่งบุตรีคนรองมาแต่งงานกับท่านดยุค มันทำให้ทุกคนคาดเดากันไปต่างๆ นานา และสิ่งที่น่าจะชัดเจนมากที่สุดคือสตรีเบื้องหน้าที่มีสภาพน่าสงสารผู้นี้จะต้องเป็นบุตรนอกสมรสอย่างแน่นอน

“เรื่องนั้น..ที่นี่มีสิ่งที่เรียกว่าหินเวทย์ค่ะ เราสามารถใช้หินเวทย์ในการต้มน้ำอุ่นรวมไปถึงการจุดไฟในเตาผิง..”

จินนี่เคยได้ยินมาว่าหินเวทย์นั้นราคาแพงมากๆ เลย ตอนที่เธออยู่คนเดียว เธออยากได้มันมาสักก้อน ก้อนเล็กๆก็ยังดีแต่ทว่าด้วยราคาที่เธอรับจ้างล้างจานหนึ่งปีเต็มยังไม่สามารถเก็บเงินซื้อได้เลย นั่นทำให้จินนี่จะต้องทนกับความหนาว..ที่แม้แต่ผ้าห่มผืนเล็กๆ ยังไม่มีเงินซื้อ

เธอกวาดสายตามองห้องน้ำขนาดใหญ่ที่นี่ มันห่างไกลคำว่าหรูหรากับคฤหาสน์เคนโนชามาก ที่นี่ไม่ได้ตกแต่งด้วยของราคาแพง แต่ถึงอย่างนั้นที่นี่ก็สะอาดสะอ้านมาก เป็นคฤหาสน์หลังใหญ่ที่มีคนรับใช้น้อยจนน่าตกใจ

“ขะ..ข้าเคยได้ยินว่าหินเวทย์ มี..ระ..ราคาที่แพงมาก”

คาร่าหัวเราะเบาๆ

“สำหรับเมืองหลวงคงจะเป็นเช่นนั้นแต่กับที่นี่เรามีเหมืองที่สามารถขุดหินเวทย์ขึ้นมาเองได้ค่ะ และท่านดยุคก็แจกจ่ายหินเวทย์ให้กับประชาชนทุกคนของแกรนด์ดัชชีเดอเรก..”

ดูเหมือนว่าท่านดยุค จะเป็นคนดีมากกว่าที่คิดเอาไว้จริงๆ ด้วยสินะ หลังจากอาบน้ำเสร็จคาร่าก็เช็ดตัวและทาน้ำมันที่มีกลิ่นหอมเหมือนดอกไม้ลงบนผิวของเธอ

แล้วสวมชุดซับในลูกไม้ตัวบางที่มันไม่สามารถปกปิดอะไรได้เลย หลังจากนั้นคาร่าก็สวมชุดเดรสสีส้มอ่อนให้เธอ ส่วนผมนางจัดการรวบขึ้นไปไว้ด้านบน

“ทานอาหารแต่พอดีนะคะ เพราะอย่าลืมว่าวันนี้ท่านหญิงจะต้องเข้าหอกับท่านดยุค หากว่าหิว พรุ่งนี้เช้าข้าจะจัดเตรียมมื้อเช้ามาให้..สตรีล้วนแล้วแต่ต้องอดทนเพื่อความงดงามจริงไหมคะ”

คาร่าขยิบตาให้เธอ และดูเหมือนจินนี่จะลืมไปว่าการแต่งงานมันจะต้องมีพิธีที่เรียกว่าการเข้าหออยู่ด้วย..

หมายความว่าเธอจะต้องนอนร่วมห้องกับท่านดยุคอย่างนั้นหรือ!!

บนโต๊ะอาหารมื้อเย็น นี่ไม่ใช่โต๊ะอาหารยาวๆ แบบที่เธอเคยเห็นแต่มันคือโต๊ะขนาดเล็กที่มีเอาไว้สำหรับหกคนนั่ง เบื้องหน้าคืออาหารราวห้าอย่างที่หน้าตาน่าทานเป็นอย่างมากจนจินนี่อดจะกลืนน้ำลายไม่ได้ เพียงแต่คำกล่าวของคาร่าดังขึ้นมาในหัว

“อย่าทานเยอะนะคะ”

อันที่จริงมันไม่ได้ดังขึ้นมาจากความคิดของจินนี่ แต่มันดังขึ้นมาจากความคิดของคาร่าที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอต่างหาก จินนี่ได้แต่ตักซุปขึ้นมาทานเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ดูเสียมารยาทจนเกินไป

“เป็นยังไงบ้าง เริ่มคุ้นเคยกับที่นี่บ้างรึยัง..”

เขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ติดกระดุมเพียงแค่สามเม็ดข้างล่าง ผมที่เคยเซตอย่างดีในยามนี้ถูกเสยไปด้านหลังแบบลวกๆ ราวกับว่าท่านดยุคมิได้ใส่ใจกับรูปลักษณ์ภายนอกของเขานัก

“ค่ะ..”

เขายกมือขึ้นมาเท้าคางพร้อมกับมองหน้าเธอ ดันเต้มิได้แตะต้องอาหารเบื้องหน้าเลยเพราะว่าเขากำลังสนใจสตรีที่อยู่เบื้องหน้า เพราะว่าเธอดูน่าทานมากกว่าอาหารเหล่านั้น

“พอรวบผมขึ้นแล้ว..ดูเหมือนว่าจะสวยมากกว่าเดิมอีกแฮะ”

มือของจินนี่ที่ถือช้อนอยู่ยิ่งกำแน่นมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อเธอได้ยินเสียงความคิดของเขาที่ดังขึ้นมา ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่มีกระจกแต่ถึงอย่างนั้นจินนี่ก็มั่นใจว่าใบหน้าของเธอมันต้องแดงมากแน่ๆ เลย

เมื่อเห็นบรรยากาศบนโต๊ะทานอาหารเป็นไปด้วยดี อารอนจึงพยักหน้าให้คาร่า เพื่อจะใช้ให้นางพาสาวใช้ทั้งหมดเดินออกไปจากห้องนี้ ให้ท่านดยุคและดัชเชสได้ใช้เวลาร่วมกันน่าจะดีกว่าสำหรับคู่แต่งงานใหม่

“ดัชเชสงดงามมากเลยนะคะ สาบานได้เลยว่าข้าไม่เคยเห็นสตรีใดที่งดงามมากขนาดนี้มาก่อนเลย!!”

สาวใช้กล่าวขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าคาร่า

“น่าอิจฉาท่านหัวหน้าสาวใช้จังเลยนะคะที่ได้เป็นสาวใช้ส่วนตัวของท่านดัชเชส”

คาร่ายกยิ้มจางๆ

“ถึงแม้ว่าข้าจะไม่กล้าคาดหวัง แต่ถึงอย่างนั้นข้าก็อยากให้ที่คฤหาสน์เดอเรกของพวกเรามีนายน้อยออกมาวิ่งเล่นในเร็ววัน”

อารอนกล่าวขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะ

“เรื่องนั้นอาจจะต้องรบกวนเจ้าแล้วคาร่า ช่วยทำให้ดัชเชสและท่านดยุค สนิทกับไวๆ ด้วยนะ”