บทที่ 15
“ท่านพี่พ่านชุนไปที่ไหนกันล่ะ” แม่นางชิงเอ๋อร์ที่ทำตัวราวกับจวนนี้เป็นของตนเองจนคนเป็นเจ้าของจวนจริง ๆ อย่างหยางพ่านชุนต้องพยายามหนีไปอยู่ที่นั่นที่นี่ นางเดินตามหาชายหนุ่มมานานนับชั่วยามแล้ว
นางได้รับคำสั่งจากมารดาของอีกฝ่ายให้มาจับตาดูและทำอย่างไรก็ได้ให้เป็นฮูหยินของหยางพ่านชุน
แม้ตระกูลใหญ่จะชอบค่อนขอดหยางพ่านชุนที่เป็นคนมาจากตระกูลรองอยู่เสมอ แต่อย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นเจ้าเมือง เป็นขุนนางที่มีปากมีเสียงและอำนาจ เก็บเอาไว้เป็นพวกของตนย่อมไม่เสียหาย ทั้งยังทำให้เวลายื่นข้อเสนอกับคนกลุ่มอื่น ๆ ตระกูลของพวกเขาทั้งหมดก็จะแข็งแกร่งและดูยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีก
มันเป็นเรื่องของอำนาจล้วน ๆ แต่หยางพ่านชุนกลับไปรับสาวชาวบ้านมาเป็นภรรยา โชคดีที่แล้วหลี่อ้ายเฉินรู้สึกนึกตนได้ว่าไม่เหมาะสมกับตำแหน่ง จึงได้ออกไปจากฐานะฮูหยินเจ้าเมืองไม่เช่นนั้นนางเนี่ยแหละที่จะทำให้หลี่อ้ายเฉินผู้นั้นต้องระเห็จไ
