Marin
Musab ile atışmamızdan sonra kaçmaya çalıştığım düşüncelerim bir bir beynime eziyet etmeye başlamıştı yine.Annemi özlemiştim her ne kadar o'nun beni sarıp,sarmalayıp kızım diye sevmediğini bilsemde içimdeki özlem biraz,biraz göstermeye başlamıştı kendisini.
Kırgındım,kızgındım,içimdeki küçük kız çocuğu yine ağlamaya başlamıştı ama bununla başa çıkacaktım.
Saatlerce mutfakta öylece oturup kalmıştım,karnımın açlıktan guruldamasıyla bişeyler atıştırıp odama çıktım.
Musab..Musab diyorum çünkü ağa kelimesine son zamanlarda takılmıştı,kendisine henüz bişey diyemesemde kendi içimden en azından ağa kelimesini kaldırmıştım.Bu zamana kadar henüz bir yakınlık göstermemişti,bende bu konuda zaten biraz korkuyordum,onun göz hapsine girmeden ondan ayrı küçük bir odada kalıyordum günlerdir.
Ber
