Marin..
Kalabalıklar içinde yalnız kalmak dedikleri bu muydu?
Etrafımda yığınla insan vardı lakin tek bir tanesi bile derdime derman değildi.
Dört bir tarafım kötülüklerle,kötü insanların düşünceleriyle kuşatılmış gibi hissediyordum.
Yine bugünün sonunu dayak yiyerek bir adetde patlak dudakla bitirmiştim.
Ne sabrım kalmıştı nede takatim bilmiyorum belkide Rabbim beni sınıyordu bunlarla,herşey olacağına varıyordu ne kadar istemesemde evlenecektim bundan sonra tek dileğim evleneceğim adamın beni hor görmeyip değer vermesiydi.
Kuzenim evine gittikten sonra yine odama kapanmıştım,sabaha kadar uyumayıp odamın içini arşınlamıştım.
Kendi halimde oyalanabileceğim ne bir telefonum nede bilgisayarım vardı.En son girdiğim sınavlardan sonra Aram telefonumu elimden almış ve birdaha vermemişti.
