การใช้บริการรถไฟตู้นอน ก็สะดวกสบายดี เภตราขอให้เจ้าหน้าที่ปูที่นอนให้เธอก่อนเวลา เพราะมีลูกเล็ก เจ้าหน้าที่ซึ่งเป็นผู้หญิงก็อำนวยความสะดวกให้เป็นอย่างดี สองแม่ลูกเลือกนอนชั้นล่าง เพราะกว้างขวางและเหมาะกับผู้หญิงตัวคนเดียวกับลูกเล็กๆ อีกคนด้วย
เภตราซื้ออาหารมาจากข้างนอก เมื่อรับประทานอาหารกันเสร็จแล้วหนูมิ้นก็ดื่มนม จากนั้นเด็กน้อยก็พล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย หลังจากปล่อยพลังความตื่นเต้นทั้งกระโดดทั้งวิ่งเล่น ชวนแม่ชวนหนูต่ายคุยจ้อมาตลอดทาง
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่หนูมิ้นได้เดินทางไกล ได้สัมผัสกับบรรยากาศใหม่ๆ พบเจอผู้คนและสังคมที่กว้างมากขึ้น แม้จะเป็นเด็กไม่ใคร่เข้าใจอะไรมากนัก แต่ความเปลี่ยนแปลงก็ทำให้เธอตื่นตาตื่นใจไม่น้อย
เด็กหญิงไม่เคยเห็นทะเล...และยังไม่เคยรู้เลยว่าน้ำทะเลมันเค็ม แม้รู้ว่าการพาลูกเล็กๆ เดินทางไกลแบบนี้มันมีทั้งข้อดีและข้อเสีย แต่เธอก็เลือกที่จะอยากให้ลูก
