“กลับไปซะมาตาวี ระหว่างเรามันจบกันไปแล้ว”
“แต่ฉันไม่ยอมจบเพียงแค่นี้หรอกลูกเกด คนอย่างฉันอยากได้อะไรก็ต้องได้”
“ฉันก็ไม่มีวันยอมแพ้เธออีกแล้วมาตาวี แต่สิ่งที่เธอคิดมันไม่มีวันเป็นจริงหรอก น้องอัจเป็นลูกของฉัน ส่วนลูกของเธอ ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาอยู่ที่ไหน”
“ฉันเชื่อว่าน้องอัจเป็นลูกของฉัน”
การะเกดถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ สายตามองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ในวงสนทนาด้วยความแปลกใจ ผู้ชายคนนี้ฟังภาษาไทยออกหรือเปล่า ถ้าฟังออกคงยุ่งแน่ เพราะเธอสัมผัสถึงบรรยากาศน่ากลัวจากเขาได้ รังสีที่แผ่ออกมาจากตัวเขา ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ
“ก็แล้วแต่เธอจะคิดนะมาตาวี ฉันต้องขอตัวก่อน เพราะคนอื่นลงเรือกันหมดแล้ว”
“จะพาผู้ชายคนนี้ไปพลอดรักที่ไหนเหรอลูกเกด อย่าลืมผู้ชายอีกคนที่เป็นสามีของเธอสิ ปล่อยให้เขาทำงานงกๆ แต่เธอดันพาชายอื่นมาเที่ยวแบบนี้ ช่างน่าสงสารสามีเธอจริงๆ”
“มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอมาตาวี”
“ผู้ห
