เช้าวันต่อมา...ภายในห้องสวีตของโรงแรมชื่อดังที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองโตเกียวกำลังวุ่นวายกับการจัดกระเป๋าเดินทาง เนื่องจากชายหนุ่มหน้าคมเข้มอยากพาหนูน้อยอัจมานไปเที่ยวจังหวัดชิสึโอะกะที่อยู่ภายในภูมิภาคชูบุ (ฝั่งตะวันออก) สายตาคู่คมนั่งมองร่างบอบบางจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เมื่อคืนเขาเพิ่งคิดแผนการขึ้นได้ว่าอยากพาปานไพลินกับหนูน้อยอัจมานไปเที่ยวที่ฟุจิ ซาฟารี พาร์คกับสวนสนุกกุรินปะที่อยู่ในจังหวัดชิสึโอะกะ และถ้ามีเวลาเหลือก็อาจจะไปเที่ยวต่อที่จังหวัดมิอะ “รีบเก็บหน่อยสิหนูปาน เดี๋ยวก็สายหรอก” “ปานก็กำลังเก็บอยู่นี่ไงคะ” “เราจะไปไหนหรือคับพ่อยะ” “พ่อยะจะพาน้องอัจมานไปเที่ยวสวนสัตว์กับสวนสนุกครับ” ขัตติยะตอบพลางก้มหน้ามามองสีหน้าตื่นเต้นของหนุ่มน้อยที่นั่งอยู่บนตักอย่างเอ็นดู เขาคิดวางแผนเอาไว้หมดแล้ว หากพาปานไพลินกับน้องอัจมานไปเที่ยว บางทีความสัมพันธ์ระหว่างเ