หลังจากที่เจ้าชายคามิลจากไปได้หนึ่งวันการะเกดก็เดินทางกลับเชียงใหม่ เนื่องจากคุณอมรเทพช็อกจนต้องรีบนำส่งโรงพยาบาล ทำให้ขัตติยะกับปานไพลินต้องรีบกลับเชียงใหม่ด่วน ดังนั้นการะเกดก็เลยตัดสินใจกลับด้วย และคนที่อารมณ์เสียที่สุดก็หนีไม่พ้นภัทร
ปานไพลินถือดอกไม้และอาหารที่ทำมาเองมาเยี่ยมคุณอมรเทพหลังจากพักเที่ยง หญิงสาวเหลือบมองภัทรที่อาสามาเป็นคนขับรถให้เธอ ถึงไม่ชอบกับกิริยาที่ชายหนุ่มทำเมื่อสองวันก่อน แต่เธอเงียบไม่แสดงอาการอะไรออกมา แม้ในใจรู้สึกไม่ดีต่อกับคำพูดของเขา
ภัทรไม่รู้หรืออย่างไรว่าคุณอมรเทพเป็นผู้มีพระคุณของเธอและเธอก็รักคุณอมรเทพมาก ท่านก็เหมือนพ่อคนที่สองของเธอ ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ทำให้ท่านมีความสุขเธอก็พร้อมที่จะทำเสมอ
“คุณลุงอมรจะออกจากโรงพยาบาลเมื่อไรครับคุณปาน” ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นว่าปานไพลินนั่งเงียบมาตลอดทาง ตั้งแต่ออกมาจากมหาวิทยาลัยจนกระทั่งเขาขับรถไปถึงคฤหาสน์วิโรจนวิศิ
