สามเดือนที่ผ่านมา หรันอันเจียวอยู่รอได้ในเรือนซ่งราวกับมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยนางไว้ เช้านี้ซ่งเฟิงหัวบอกว่ามีธุระสำคัญต้องไปค่ายหทาร ของแม่ทัพปู้ (ปู้เกิงเล่อ) เพื่อตรวจสอบความพร้อมหลายอย่าง ก่อนยกกำลังพลไปยังเมืองหน้าด่านที่อยู่ห่างออกไปราวๆ ห้าร้อยลี้
“ข้าอาจกลับดึก หรือไม่ถ้าต้องพักค้างคืน ข้าจะส่งคนมาแจ้งข่าว ทางนี้เจ้าดูแลเด็กๆ ให้ดี ส่วนท่านแม่ มีสาวใช้ช่วยเหลือ ไม่จำเป็นเจ้าก็อยู่แต่ในเรือนซ่งด้านหน้า ส่วนโรงตรวจคนไข้ ข้าให้ปิดชั่วคราว นอกจากนั้นโรงยาเปิดจ่ายเฉพาะคนที่มีเทียบยาซึ่งข้าไว้ให้ ส่วนนี้อาซี ดูแลอยู่” เขาหมายถึงเติ้งซี
หรันอันเจียวพยักหน้าให้อีกฝ่าย ทว่าไม่รู้เหตุอันใจ จิตใจนางว้าวุ่นเหลือเกิน เมื่อมองหน้าชายหนุ่ม ภาพบางอย่างก็ปรากฏอย่างเลือนราง ทว่าพอจะเห็นได้ว่า มีเรื่องที่ยุ่งยากรอทั้งเขาและนาง ซึ่งอาจจะเป็นหายนะครั้งใหญ่ที่จะเข้ามาพิสูจน์ ความรักระหว่างซ่งเฟิงหัวก
