chapter 1
1798 Words
คุณพิ้งค์... ท่านประธานสาวของ SK Channel ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของนักแสดงที่โด่งดังระดับประเทศและเอเชีย เธอมีอิทธิพลต่อประเทศนี้เป็นอย่างมากเนื่องจากเธอเป็นสื่อที่มีความน่าเชื่อมากที่สุดทั้งในประเทศและต่างประเทศ ละครที่ทางช่องเป็นผู้สร้างเรตติ้งโด่งดังมากมีผู้ติดตามเป็นอันดับหนึ่งจนใครๆต่างพากันอิจฉาในความเพอร์เฟคนี้ของเธอ
"คุณพิ้งค์คะละครที่เราปล่อยทีเซอร์ไปผลตอบรับดีเกินคาดค่ะ ตอนนี้ในโซเชียลมีการแชร์ไปถึง132,300แชร์ และมีการกดถูกใจมากเกือบครึ่งล้านภายในเวลาเพียงครึ่งชั่วโมง "
คุณพิ้งค์มองไอแพตตรงหน้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจสุดๆ
"เริ่ดมากจริงๆ ฮ้าาาา ฉันมีความสุขจนใครๆเขาอิจฉากันจริงเหรอเนี้ย"
"จริงค่ะมินนี่ยืนยันได้ #เทรนของทวิตเตอร์อันดับหนึ่งของวันนี้ #คุณพิ้งค์SKChannel ค่ะ ในนั้นบอกว่าอิจฉาคุณพิงค์ที่สวย รวย แถมเก่งอีกต่างหาก มีคนอยากเสนอตัวเข้ามาเป็นเด็กในสังกัดของคุณมากมายเลยค่ะ"
มินนี่เอ่ยออกไปตามที่สืบมาหล่อนผู้ช่วยคู่ใจของเธอตั้งแต่เริ่มทำงานใหม่ๆ ตอนที่เธอเรียนจบมาแล้วเริ่มมารับช่วงต่อจากคุณพ่อของเธอนั้นเธอได้เจอมินนี่มาสมัครงานในตำแหน่งเลขาเช่นกัน เราสองคนคุยกันถูกคอเธอก็เลยเสนอให้รับมินนี่มาเรียนรู้งานพร้อมกับเธอ ก็เลยกลายเป็นทั้งลูกน้อง เพื่อน และคนสนิทมากๆไปแล้ว
"ทำไงดีละฉันไม่ได้อยากเป็นแบบนี้เลย"
คุณพิงค์มองกระจกที่โต๊ะทำงานก่อนจะยิ้มให้กับตัวเอง ผู้หญิงอะไรมันจะเพอร์เฟคขนาดนี้ งานดี หน้าตาก็ดี แถมยังรวยมากๆด้วย ไม่ได้อวยตัวเองนะพวกโซเชียลมันอวยนะ
"ฉันสวยมั้ยมินนี่"
"สวยมากค่ะ"
"จริงเหรอ.. สวยมากเลยใช่มั้ยแล้วฉันขาดตกบกพร่องตรงไหนไปรึเปล่า"
มินนี่มองสำรวจทั่วตัวของเจ้านายก่อนจะรีบส่ายหน้าทันที
"ไม่มีนะคะ สวย รวย เก่ง เป็นที่อิจฉาของคนทั่วประเทศ ในโซเชียลทุกคนยกให้คุณพิ้งค์เป็นเจ้าแม่นักปั้นและเป็นผู้นำแฟชั่นเลยนะคะ"
"ฉันเห็นแล้วล่ะ ฉันแค่สงสัยว่าฉันก็สวยและรวยมากด้วยทำไมผู้ชายถึงไม่มาจีบฉันล่ะ บางเวลาฉันก็อยากจะมีใครสักคนนะ"
คุณพิ้งค์มองตัวเองในกระจกก่อนจะเท้าคางถอนหายใจออกมาอย่างงงๆ แปลกใจตรงที่ไม่ค่อยมีใครมาจีบเธอเลย จริงๆก็อยากจะเสียพรหมจรรย์ให้ใครสักคน แต่มันไม่เจอที่ถูกใจเลย ไม่มีจริงๆ
"คุณอยู่ในระดับที่สูงเกินไปค่ะ คุณพิ้งค์คือผู้หญิงที่เก่งดูแลตัวเองได้ มีเงินมากมายและใครๆก็กลัวอิทธิพลของคุณ เอาจริงๆผู้ชายในประเทศนี้ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับลูกสาวคนเดียวของตระกูลสกุลเกียรติกุลหรอกค่ะ "
มินนี่ขยับเข้ามากระซิบใกล้ๆใบหูของผู้เป็นเจ้านาย
"เขากลัวคุณท่านด้วยนะคะ"
"กลัวทำไมคุณพ่อคุณแม่ฉันใจดีจะตายเธอก็เคยเจอนี่นามินนี่"
"มันไม่เหมือนกันค่ะ มินนี่คือลูกน้องคนสนิท ถ้าเป็นผู้ชายที่มายุ่งกับคุณพิ้งค์ก็จะถูกปฎิบัติอีกแบบค่ะ"
คุณพิ้งค์ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นแล้วหันไปมองสบตากับมินนี่
"ช่างมันเถอะฉันไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้น ก็แค่เช็คเรตติ้งตัวเองบ้างก็แค่นั้น"
"เคยมีคนสนใจและอยากจีบคุณพิ้งค์อยู่หลายคนแต่คุณก็ตอบแบบผู้ดีไปทุกครั้งเลยว่าฉันชอบทำงานค่ะไม่ชอบมีภาระ ขอตัวนะคะ"
มินนี่ล้อเลียนเธอก่อนจะหัวเราะร่าออกมา คุณพิ้งค์มองหล่อนก่อนจะเบะปากหนึ่งที
"ไม่ขนาดนั้นหรอกมั่ง ฉันพูดแบบนั้นเหรอ"
"แรงกว่านี้ก็มีค่ะ ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมไม่มีผู้ชายคนไหนกล้ามาจีบ คุณพิ้งค์เป็นของจับต้องไม่ได้ค่ะ"
คุณพิ้งค์เอามือทาบอกก่อนจะตกใจอย่างบอกไม่ถูก นี่เธอพูดร้ายแรงขนาดนั้นกับผู้ชายเหรอเนี่ย ก็ว่าทำไมไม่มีใครมาจีบเธอเลย แสดงว่าไม่ใช่เพราะเธอไม่สวยแต่เป็นเพราะเธอไม่ให้ความหวังใครมากกว่า
"ฉันไปเดินเล่นนะเดี๋ยวมา"
"เชิญตามสบายค่ะคุณพิ้งค์ มินนี่ให้คนปล่อยนกในสวนกลางออฟฟิศแล้วค่ะ คุณพิ้งค์ไปเดินเล่นสูดอากาศบริสุทธิ์ตรงนั้นได้เลยค่ะ อีกห้านาทีน้ำส้มและเครื่องดื่มไปเสิร์ฟนะคะ"
"ขอบใจจ๊ะที่รัก จุ๊บบบบ"
คุณพิ้งค์เดินออกมายิ้มกว้างทักทายลูกน้องทั้งหลายด้วยใบหน้าที่อารมณ์ดีสุดๆ ยอดเรตติ้งละครและโฆษณาแย่งกันออกอากาศมีอะไรที่เธอต้องเครียดอีกเหรอไงจริงมั้ย
"สวัสดีค่ะคุณพิ้งค์"
"สวัสดีค่ะ วันนี้แต่งหน้าให้ใครเอ๋ย"
"พระเอกท็อปห้าของเราไงคะ น้องวินจิ"
"วินจิเหรอ... แล้วถ่ายเสร็จแล้วเหรอ"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ"
"อ่าาาา"
คุณพิ้งค์ทำหน้างงๆก่อนจะร้องอ่อออกมาทันที วินจิดาราในสังกัดของเธอเป็นพระเอกร้อยล้านด้วยหล่อมากจริงๆ แถมแฟนคลับแน่นมากคนฟอลโล่ไอจีเยอะที่สุดอันดับหนึ่งของประเทศ แต่เธอเหมือนจะเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองลืมโทรศัพท์ก่อนจะรีบเดินกลับไปเอาทันที
แอ๊ดดดดดดดดด
เธอเปิดประตูเข้าไปก็เจอพระเอกสุดหล่อนั่งอยู่ภายในห้องทำงานของเธอ ชายหนุ่มหันหน้ามาก่อนจะยิ้มมุมปากหล่อกระชากใจสุดๆ
"นายมาทำอะไรที่ห้องทำงานฉัน"
"ผมมาหาคุณพริกแกงครับคุณพิ้งค์คนสวย "
คุณพิ้งค์เดินไปนั่งลงตรงข้ามกับเขาก่อนจะเท้าคางมองสำรวจใบหน้าของพระเอกหนุ่มอย่างเต็มตา หน้าตาคุ้นมากแต่จำไม่ได้อ่ะเหมือนเคยเจอมาก่อนหน้านี้แหละ
"มาหาพริกแกงก็ไปห้องผู้จัดโน่นมาทำไมห้องทำงานฉันล่ะ"
"ผมก็มาห้องทำงานผู้จัดนะครับ ผมว่าผมมาถูกนะคุณพิ้งค์มาผิดห้องรึเปล่าเอ๋ย"
เขามองใบหน้าหญิงสาวด้วยรอยยิ้มที่กระชากใจหญิงและแฟนคลับได้เยอะมากแต่คนตรงหน้ากลับทำหน้าตาไม่หลงไหลเขาเลย
"นี่มันห้องทำงานฉันยะ"
คุณพิ้งค์เริ่มเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ เป็นพระเอกคนเดียวที่ชอบยั่วกวนประสาทเธอมากและเป็นคนเดียวที่ทำท่าทางไม่กลัวเธอเลย
"ดูนี่สิครับ"
เขาหยิบป้ายชื่อให้คุณพิ้งค์ดูเธออ้าปากค้างทันทีก่อนจะเริ่มมองสำรวจห้อง เอ้า!! ผิดห้องจริงด้วย โอ๊ยรีบไปหน่อย -_-
"อ๊ะ!! นะ..นาย!! หน้าคุ้นๆอ่ะ"
คุณพิ้งค์เริ่มแถไปเรื่อยแล้วเธอนั่งลงตามเดิมก่อนจะเท้าคางมองหน้าของวินจิอีกครั้งแก้เขินไปก่อน เขาเป็นพระเอกที่มีแฟนคลับมากและเป็นคนที่ทางสังกัดป้อนงานมากที่สุดเพราะไม่ว่าเขาจะจับอะไรก็ขายดีหมด
"ลองดูดีๆสิครับจำผมได้มั้ย"
วินจิเท้าคางทำหน้าตาน่ารักมองคุณพิ้งค์กระพริบตาปริบๆ คุณพิ้งค์มองสำรวจใบหน้าของเขามันคลับคล้ายคลับคลาเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน
"พูดแบบนี้แสดงว่าเราเคยรู้จักกันเหรอ"
คุณพิ้งค์พยายามคิดแล้วคิดอีกก็คิดไม่ออกแต่จำได้ว่าเคยมีผู้ชายคนหนึ่งมาจีบเธอตอนเรียนปริญญาตรีตอนปีสี่ตามจีบเธอเป็นปีแต่เธอไม่สนใจหรอก
"เคยมีคนจีบฉันตอนเรียนมหาวิทยาลัยแววตาแบบนายเลยวินจิ แต่นายคนนั้นตัวอ้วนๆใส่แว่นด้วย เอาขนมมาให้ฉันทุกวันเลยนึกถึงก็ตลกดี"
"แล้วทำไมคุณถึงไม่รับรักเขาล่ะครับ"
วินจิเอ่ยถามไปตรงๆเพราะไอ้อ้วนๆใส่แว่นที่เธอว่าคือเขาเองในตอนนี้ เขาแค่อยากให้เธอทำตามคำสัญญาที่เคยพูดไว้เท่านั้น
"ตอนนั้นฉันจะต้องไปเรียนต่อโทที่เมืองนอก ก็เลยบอกเจ้าอ้วนไปว่าให้ไปลดความอ้วนแล้วก็เป็นดาราดังให้ได้เลยจะได้เหมาะสมกับฉันถึงเวลานั้นฉันจะยอมให้จีบ ฮ่าๆๆ นายคนนั้นอ้าปากค้างไปเลยนายรู้ป่ะแต่ฉันคิดว่าเขาคงยอมแพ้แล้วไปจีบคนอื่นแล้วละ"
"เขาไม่ยอมแพ้หรอกเพราะไอ้อ้วนคนนั้นคือผมเอง"
คุณพิ้งค์ตาโตอย่างตกใจก่อนจะยื่นมือไปบีบแก้มชายหนุ่มไปมามองสำรวจทั่วตัวก่อนจะส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา
"ไม่จริง ไม่ใช่แน่นอน ฉันไม่เชื่อยะห้ามโกหก"
เธอไม่มีทางเชื่อแน่นอนเพราะเขาจะเปลี่ยนตัวเองจนมาถึงจุดนี้เพื่อเธอเลยเหรอ มันเป็นไปไม่ได้เลยนะมีแต่ในละครแค่นั้นจ๊ะ
"ใช่ครับผมเอง คนที่เอาขนมมาฝากผู้หญิงที่ผมชอบทุกวันทำสารพัดเพื่อให้ได้คุย จนวันหนึ่งเธอไปเรียนต่อต่างประเทศและบอกให้ผมไปลดความอ้วนและทำทุกอย่างให้มีชื่อเสียง เป็นดาราดังที่มีคนรู้จัก ผมรู้ว่าคุณเป็นลูกคนรวยมากและผมไม่รู้ว่าตอนนั้นคุณพูดไปงั้นรึเปล่า แต่ที่ผมทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองมาถึงตรงนี้เพราะผมชอบคุณจริงๆ อีกอย่างตอนนี้ผมทำได้แล้วคุณพิ้งค์จะยอมให้ผมจีบได้รึยัง"
คุณพิ้งค์อ้าปากค้างอย่างช็อคไม่หาย ตอนนั้นเธอพูดไปอย่างนั้นเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำจริงๆ อีกอย่างเธอไปเรียนเมืองนอนตั้งหลายปีพอกลับมาก็ทำงานแล้วก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย นี่ตกลงว่าเขายังทำทุกอย่างเพื่อที่จะจีบเธอให้ได้เนี่ยนะ!!!
"ตอนนั้นฉันพูดไปงั้นเอง"
"ไม่ครับผมเอาจริง คุณพิ้งค์อยู่ในตำแหน่งนี้คำพูดมันสำคัญนะครับ"
เธอมองรอยยิ้มมุมปากอันเจ้าเล่ห์ของเขาก่อนจะเริ่มกุมขมับ แล้วเธอจะตอบไอ้เด็กคนนี้ว่ายังไงเนี้ย โอ๊ยยย ซวยเพราะปากแท้ๆน้อ ....
- Writer
