Chapter 6
1613 Words
หลังจากที่คุณพิ้งค์นั่งทำงานอยู่พักใหญ่เธอก็หยิบโทรศัพท์มากดดูโซเชียลไปพลางๆ เช็คเรตติ้งละคร ข่าว แล้วก็กระแสคอมเม้นท์ของชาวเน็ตว่าไปในทางไหนจะได้เอามาปรับใช้ให้ตรงกับความต้องการของเสียงส่วนใหญ่ เธอกดเข้าไปดูไอจีของพระเอกร้อยล้าน วินจิโดยบังเอิญ ผู้ติดตามเยอะมากที่สุดระดับประเทศแถมติดท็อปเอเชียอีก ผู้ติดตามรวม 25,354,240คน เยอะมากจริงๆ เธอกดไปไล่ดูไทม์ไลน์ของเขาส่วนใหญ่ก็โพสรูปตอนทำงานซะส่วนใหญ่ แต่โพสล่าสุดเป็นรูปตัวเขายิ้มหวานพร้อมถือช่อดอกกุหลาบสีแดงพร้อมแคปชั่นหนึ่งประโยคเรียกความสนใจดีมาก
"ส่งกุหลาบให้ทุกวันแล้วมาดูกันว่าจะใจอ่อนยกหัวใจดวงน้อยๆให้เมื่อไหร่ #โพสลอยๆให้ทุกคนนะคิดมาก :)"
คุณพิ้งค์เบะปากใส่หน้าจอโทรศัพท์อย่างหมั่นไส้ ทำมาโพสลอยๆขี้อ่อยนี่นาหมอนี่มันร้าย ชิ!!! หญิงสาวเลื่อนอ่านคอมเม้นท์ไปพลางๆไม่ได้สนใจหรอกก็แค่ไม่มีอะไรดูเฉยๆ
'อร๊ายยย ความผัวขอบคุณสำหรับดอกไม้ค่ะ'
'มโนมากค่ะชะนี อร๊ายยยย ต้าวบ้า'
'เอาไปทั้งตัวทั้งหัวใจเลยค่าาา โอ๊ยยย วินจิทำไมน่ารักแบบนี้'
'พลีกายให้เลยค่ะ ได้สักครั้งจะไม่ลืมเลย อร๊ายยย'
"ความผัวบ้าบอ อะไรของพวกหล่อนยะ!! "
คุณพิ้งค์เลื่อนไปเรื่อยๆก่อนจะเปลี่ยนไปดูอย่างอื่นเพราะทนอ่านไม่ได้ ชะนีมโนมีเยอะมากฉันละปวดหัวเลย ติ่งวินจินี่อาการหนักมากจริงๆ
ก๊อกๆๆๆๆๆ
"เข้ามา"
คุณพิ้งค์เงยหน้ามองไปยังประตูมินนี่เดินมาพร้อมกับช่อดอกกุหลาบในมือช่อใหญ่ เธอตาโตอย่างตกใจเพราะมันคล้ายๆที่ไอ้หมูอ้วนมันถือในรูปภาพเลย
"เอามาทำไมอ่ะ"
"ของคุณพิ้งค์ค่ะมีคนฝากมาให้ มีการ์ดด้วยนะคะ อร๊ายยยย เดี๋ยวนี้มีผู้ชายมาจีบแล้วอ่ะอย่าไปไล่ตะเพิดเค้าอีกนะคะคุณพิ้งค์ของมินนี่จะได้มีความรักกับเค้าสักที โอ๊ยย เขินแทนค่ะ"
มินนี่เอาช่อดอกไม้มาส่งให้เธอที่โต๊ะ เธอรับช่อดอกไม้มาก่อนจะเปิดการ์ดอ่านดู
'สำหรับคุณพิ้งค์คนสวย จะส่งให้ทุกวันจนกว่าจะยกหัวใจให้ :)'
เธอยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะหุบยิ้มเพราะมินนี่กำลังทำสายตาแซวเธออยู่ในที เธอวางช่อดอกไม้ลงก่อนจะกระแอมขึ้นมาเบาๆ
"อะแฮ่มมม ไปทำงานสิขอบใจที่เอามาให้นะ ว่าแต่รู้มั้ยว่าเป็นใครนะ"
เธอแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ว่าเป็นใคร แค่มีคำว่าคุณพิ้งค์คนสวยมีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละไอ้หมูอ้วนนั้นแหละ
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เขาไม่ลงชื่อในการ์ดเหรอคะ"
"ไม่มีอ่ะ"
"งั้นแสดงว่าไม่ใช่คนเดียวกับที่ซื้อกระเป๋าให้คุณพิ้งค์เหรอคะ ว๊ายยย เสน่ห์แรงมากค่ะแม่"
"พูดมากจังเธอเนี้ย ว่าแต่บ่ายนี้ฉันมีงานที่ไหนมั้ย"
คุณพิ้งค์เปลี่ยนเรื่องเฉไฉไปคุยอย่างอื่น มินนี่หยิบสมุดมาดูตารางงานก่อนจะกันมายิ้มให้เจ้านายของเธอ
"เย็นมีร่วมงานประกาศผลรางวัลบอยแบรนด์รายการของช่องเราค่ะตอนสองทุ่ม คุณพิ้งค์จะไปมั้ยคะหรือว่าจะส่งตัวแทนไปเหมือนอย่างเคย"
"ไปเองก็ได้ไม่ได้ไปร่วมงานพวกรายการนานละ เดี๋ยวจะไปดูความเรียบร้อยด้วย"
"รับทราบค่ะงั้นให้มินนี่ไปดูแลคุณนะคะ"
"อื้ม งั้นไปลองชุดกันป่ะหรือว่ามีชุดไปแล้ว"
"มินนี่มีชุดออกงานอยู่แล้วค่ะไปซื้อใหม่มันแพงค่ะ T^T"
คุณพิ้งค์จิ๊ปากอย่างขัดใจสุดๆ งกได้ใครเนี่ยผู้ช่วยของเธอคนนี้อ่ะเงินเดือนบวกโบนัสเธอให้หล่อนหลักแสนนะยะเอาเงินไปทำอะไรหมด
"งกจริงๆเงินที่ฉันให้ไปนี่ไม่พอใช้เหรอ ต้องขึ้นเงินเดือนมั้ยยะ"
"เยอะมากแล้วค่ะแต่มินนี่ต้องเก็บไว้เยอะๆเพื่ออนาคตค่ะ "
"จ้าๆงั้นไปกันเถอะเอาเป็นว่าฉันจ่ายให้ดีมั้ย"
มินนี่ตาโตก่อนจะรีบพยักหน้าทันที
"ตายแล้วคุณพิ้งค์ใจดีที่สุดเลย งั้นไปค่ะมินนี่ขอไปเอากระเป๋าแปปหนึ่งนะคะ"
"จ้าๆ ทีงี้ละรีบเชียวงั้นไปรอข้างล่างนะ"
มินนี่พยักหน้ารับทราบก่อนจะรีบเดินออกไปทันที ส่วนคุณพิ้งค์ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าและไม่ลืมที่จะเอาช่อดอกไม้ติดไปด้วยไม่ได้อยากจะเก็บไว้หรอกแต่พอดีว่าดอกกุหลาบคือของที่เธอชอบอีกอย่างไง
ทางด้านของวินจิหลังจากที่ได้รับโทรศัพท์จากร้านดอกไม้ว่าจัดการส่งให้เรียบร้อยแล้วก็ยิ้มมุมปากออกมาทันที
"ยิ้มอะไรจ๊ะสุดหล่อหลังๆนี่เหมือนคนมีความรักนะยิ้มทุกวันเลย"
"มันก็ต้องมีบ้างสิครับอายุผมขนาดนี้แล้วนะ"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ พี่แค่คิดว่าใครจะเป็นผู้โชคดีคนนั้นน้า แล้วดีพอที่แฟนคลับจะสนับสนุนรึเปล่าเอ๋ย"
เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย ประธาน SK Channel เลยนะคิดว่าดีพอมั้ยละ หึ! แต่เขาไม่อยากให้คุณพิ้งค์ต้องมาถูกคนอื่นคอมเม้นท์เสียๆหายๆจำเป็นต้องปิดไว้ เขาจะค่อยๆทำให้เธอยอมรับเขาและจากนั้นก็จะต้องทำให้ครอบครัวของเธอยอมรับเขาอีกมันยากมากเพราะเท่าที่ทราบมาคุณพ่อคุณแม่ของเธอหวงลูกสาวมากจึงไม่มีใครกล้าจีบไง
"ช่างเถอะครับเอาเป็นว่าตอนนี้ผมต้องทำอะไรต่อ"
"ลองชุดค่ะเพราะคืนนี้งานประกาศรางวัลรายการบอยแบรนด์ที่เราเป็นกรรมการอยู่ ต้องไปนะคะแล้วชุดต้องเหมือนคนอื่นด้วย"
"อ่อ ที่ให้มาที่ห้างเพราะต้องลองชุดใช่มั้ยครับ"
"ใช่จ้า ป่ะๆพี่จัดการให้แล้ว"
พี่เอ๋ผู้จัดการส่วนตัวของวินจิ เขาเป็นสาวสองและเป็นนักปั้นมือทองเลยแหละวินจิเข้าวงการได้เพราะคนนี้ดันเขาจนมาถึงขนาดนี้เธอเก่งมากจริงๆ พี่เอ๋พาวินจิมาลองชุดในห้างดังก่อนจะถือใส่ถุงติดมือไปด้วยแล้วมาเดินเล่นชั้นบนของห้างต่อ เขาสวมแว่นตาสวมหมวกแต่ออร่าความหล่อยังพวยพุ่งออกมาให้คนหันมามองอยู่เรื่อยๆ
"อุ๊ย!! คุณหญิงท่าน สวัสดีค่ะ"
พี่เอ๋ตาโตอย่างตกใจก่อนจะรีบวิ่งไปสวัสดีคุณหญิงท่านที่เธอเรียกทันทีไม่ลืมที่จะพาวินจิไปด้วย
"สวัสดีจ๊ะเอ๋ มาทำงานเหรอจ๊ะ"
"ใช่ค่ะ นี่คุณหญิงท่านจ๊ะ"
"สวัสดีครับ"
คุณหญิงท่านรับไหว้ก่อนจะมองใบหน้าหล่อตรงหน้าจ้องแทบไม่กระพริบตา หน้าตาคุ้นมากเหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ
"สวัสดีจ๊ะ หน้าตาเรานี่คุ้นๆนะเหมือนฉันเคยเห็นที่ไหนอ่ะ"
คุณหญิงมองหน้าวินจิก่อนจะคิดหนักมากๆ เขาเลยถอดแว่นตาออกแล้วยิ้มหวานให้คุณหญิงท่านเธอตาโตก่อนจะร้องกรี๊ดออกมาทันที
"กริ๊ดดด พระเอกหลังข่าว โอ๊ยพ่อวินจินี่เองตัวจริงหล่อมากเลยลูกเอ้ย เอ๋ทำไมไม่บอกฉันเนี่ยว่านี่คือวินจิฉันคือแฟนคลับตังยงของเค้าเลยนะ"
วินจิยกมือกราบขอบพระคุณท่านมากที่ปลื้มในตัวของเขาขนาดนี้ คุณหญิงท่านขอถ่ายรูปกับวินจิอยู่หลายภาพก่อนจะชวนไปดื่มกาแฟด้วยกัน
"ไปดื่มกาแฟกับฉันก่อนนะพ่อวินจิ ฉันชอบดูละครที่พ่อหนุ่มน้อยคนนี้เล่นเป็นพระเอกมากเลย ได้มั้ยคุณเอ๋"
"ได้ค่ะคุณหญิงท่าน ถ้าชอบมากขนาดนี้อยากเจอตอนไหนบอกเอ๋ค่ะ เอ๋จะไปพาไปเจอทันทีเลยดีมั้ยคะ"
"ดีมากเลย อร๊ายๆๆ ป่ะๆพ่อวินจิไปกับแม่นะจ๊ะ อุ๊ยย เรียกแม่ดีมั้ยฉันอยากมีลูกชายน่ารักแบบนี้ อร๊ายยยย"
"ได้ครับคุณแม่"
"ตายแล้วปากหวาน โอ๊ยยยย ฉันอยากมีลูกชายแบบนี้จริงๆ ลูกสาวฉันล่ะก็นะปากเสียไม่เอาอกเอาใจแบบนี้เลยฉันละเบื่อจริงๆ"
วินจิทำได้เพียงแค่ยิ้มเท่านั้นก่อนจะเดินตามคุณหญิงท่านของพี่เอ๋ไป เขาหันไปกระซิบผู้จัดการของตัวเองเพราะรู้สึกคุ้นหน้าคุณหญิงท่านอยู่เหมือนกัน
"คุณหญิงท่านหน้าคุ้นๆนะครับผมว่าเคยเห็นที่ไหน ดูท่าทางพี่เอ๋จะเกรงใจเป็นพิเศษเลย"
พี่เอ๋ตีแขนวินจิหนึ่งทีเพื่อเป็นการลงโทษ คนนี้ต้องรู้จักต้องจำให้ได้ถึงเธอจะไม่ชอบออกข่าวออกสื่อแต่ถ้าใครสนิทสนมด้วยได้ดีทุกคน
"ตายแล้วจำไม่ได้ได้ยังไง คุณแม่ของคุณพิ้งค์เจ้านายเราไง"
วินจิตาโตอย่างตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มออกมาอย่างมีแผน แม่ของคุณพิ้งค์ใช่จริงๆด้วยเขาลืมได้ยังไงเนี้ย เข้าทางละสิดูท่าทางคุณแม่ของคุณพิ้งค์จะชอบเขามากซะด้วย หึหึ.. ถ้าเขาทำให้คุณแม่ชอบเขาได้การเข้ากับครอบครัวของคุณพิ้งค์ก็ง่ายขึ้นนะสิ
- Writer
