Chapter 13
1504 Words
ตลอดทางคุณพิ้งค์ก็ถ่ายภาพไปเล่นโทรศัพท์ไปอย่างเพลินๆ ปกติจะขับรถเอาตลอดพอมีคนขับรถให้มันก็เพลินดีนะ ส่วนวินจิขับรถไปมองหญิงสาวไปอย่างมีความสุขที่สุด ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะไปรับไปส่งหญิงสาวแบบนี้ทุกวันแต่ช่วงนี้งานเขาเยอะมาก ปกติยังพอมีเวลาว่างแต่อยู่ๆทางผู้จัดก็ขอคิวเขาเร่งถ่ายละคร ถ้าให้เดาคงเป็นคนข้างๆเนี้ยแหละที่หมั่นไส้เขาแล้วออกคำสั่งให้ทางผู้จัดเร่งเวลาซึ่งเขาจะทำตามที่เธอต้องการและเรามาดูกันว่าถ้าเขาไม่มีเวลาให้เธอเลย คุณพิ้งค์จะมีปฏิกิริยายังไง :)
"เดี๋ยวพอถึงผมส่งคุณพิ้งค์หน้าตึกนะครับ "
"อ่าวแล้วนายอ่ะ"
"ผมจะเอารถไปจอดแล้วค่อยตามเข้าไป ส่วนตอนขากลับผมจะเป็นคนไปส่งเอง คุณพิ้งค์มายืนรอที่เดิมแล้วผมจะมารับตรงนี้โอเคตกลงตามนี้นะครับคนสวย"
วินจิเอ่ยขึ้นเสียงหวานพร้อมกับวนรถมาจอดตรงหน้าทางเข้า เขาขยับเข้าไปใกล้คุณพิ้งค์พร้อมกับยื่นมือไปเกลี่ยแก้มหญิงสาว
"อื้ม โอเค"
คุณพิ้งค์พยักหน้าโอเคก่อนจะเตรียมตัวลงจากรถก่อน โดยปกติจะถ่ายทำกันที่สตูดิโอของบริษัท แต่มันเป็นงานถ่ายทอดสดการประกาศผลก็เลยต้องจัดงานในสถานที่ที่ใหญ่กว่าจึงต้องออกนอกสถานที่กัน
"แก้มคนสวยนุ่มจัง"
"เดี๋ยวนี้ไม่ขออนุญาตก่อนละเนาะ อยากจับตรงไหนก็จับดีจริงๆ"
"ปกติผมขออนุญาตด้วยเหรอ"
คุณพิ้งค์มองคนหน้ามึนตรงหน้าก่อนจะส่ายหน้าอย่างปลงๆ ไม่อยากทะเลาะด้วยละหมอนี่มันหน้ามึนมาก
"ไปแล้วนะรีบๆเอารถไปจอดแล้วตามมาละ"
"ครับผม เดี๋ยวจอดรถเสร็จจะรีบเข้าไปในงานนะครับ ไหนขอจุ๊บที จุ๊บบบ"
คราวนี้วินจิไม่ขโมยหอมแก้มเธอแต่ว่าจูบตรงริมฝีปากตรงๆนั้นทำให้หญิงสาวตกใจมองเขาตาโตอย่างพูดไม่ออก
"คนบ้า!! ไอ้หมูอ้วนนี่นาย อร๊ายยย"
"ปากนุ่มจังขออีกสักจุ๊บดีมั้ย"
เขาขยับเข้าไปให้หญิงสาวแต่ถูกเธอดันหน้าเขาออกห่างจากใบหน้าของเธอ
"ไม่ต้องเลยนายนี่มันไว้ใจไม่ได้จริงๆ ไปแล้วนะรีบๆเข้ามาละ"
คุณพิ้งค์ยิ้มออกมาอย่างเขินอายก่อนจะรีบเปิดประตูลงรถไปทันที รถของวินจิฟิล์มดำก็เลยไม่มีใครเห็นว่าใครมาส่งเธอและไม่มีใครเห็นว่าทั้งสองคนทำอะไรกันในนั้นด้วย
"คุณพิ้งค์... ใครมาส่งคะเนี้ยมินนี่กำลังจะโทรศัพท์ไปถามเลยค่ะ ลืมไปว่ารถไม่ได้อยู่ที่คุณ"
"ไม่เป็นอะไรมีคนมาส่งนะไปกันเถอะ"
"ฮั่นแน่!! ใช่คนเดียวกับที่ส่งดอกไม้ให้รึเปล่าน้า คิกคิก"
"ไม่ต้องรู้ได้ป่ะยะ เข้าไปได้ละ.."
คุณพิ้งค์มองลูกน้องก่อนจะส่ายหน้าอย่างปลงๆ เรื่องแซวนี่ยกให้ที่หนึ่งเลยยัยพวกนี้นี่นะ เธอหันไปมองตามรถที่ขับไปยังลานจอดก่อนจะเดินเข้าไปพร้อมกับมินนี่ก่อน เดี๋ยวคงตามมาแหละมั่ง
"คุณพิ้งค์คะทางผู้จัดดีใจมากที่คุณมาค่ะ วันนี้เขาเลยขอให้คุณพิ้งค์ช่วยมอบรางวัลในค่ำคืนนี้ได้นะคะ..."
"อืม ได้สิเรียกแล้วกัน"
"งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ คุณพิ้งค์ต้องไปนั่งในโซน VVIP ด้านหน้าของกรรมการอีกที"
"ขอน้ำส้มหน่อย คอแห้ง"
"ได้ค่ะ คุณพิ้งค์รอตรงนี้นะคะ"
เธอนั่งลงตรงโซฟาโซน VVIP ก่อนจะหันไปมองคนอื่นๆแล้วยิ้มกว้างออกมาบางๆ ทุกคนแวะเข้ามาทักทายเธอแล้วทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ปกติเธอไม่ค่อยร่วมงานแบบนี้เท่าไหร่เพราะขี้เกียจออกกล้องแต่ครั้งนี้มาเพราะมาให้พนักงานเห็นหน้าบ้างเป็นกำลังใจให้พวกเขาทำงานแค่นั้นแหละ
"น้ำส้มมาแล้วค่ะ มินนี่นั่งกับคุณพิ้งค์นะคะ"
"อืม นั่งสิฉันไม่นั่งคนเดียวหรอกนะ"
"เดี๋ยวผู้จัดคุณพริกแกงมานั่งด้วยค่ะ งั้นเดี๋ยวมินนี่ขอเช็คกระแสในโซเชียลก่อนนะคะ"
"อื้ม จ้า"
คุณพิ้งค์ตอบรับก่อนจะหันมองซ้ายขวาตามหาวินจิทำไมเข้ายังไม่ขึ้นมาอีกเนี้ยหาที่จอดรถไม่ได้เหรอไง เธอมองไปยังประตูเห็นเขาเดินเข้ามาพร้อมกับกองทัพนักข่าวเดินตามเป็นขบวน เขายืนอยู่หน้าป้ายรายการที่ทางออแกไนซ์เตรียมให้ถ่ายภาพโดยเฉพาะยืนให้สัมภาษณ์นักข่าวนิดหน่อย เธอเห็นดังนั้นถึงกับถอนหายใจตามคงจะเหนื่อยน่าดูสินะ...
"วินจินี่หล่อจังเลยนะคะคุณพิ้งค์ น้องเขามีเสน่ห์มากเลยอ่ะดูนักข่าวช่องอื่นเวลาเจอวินจิคือวิ่งเข้าใส่อย่างเดียว"
"ท่าทางเขาจะดังได้กว่านี้อีกนะเนี้ย"
"ดังได้อีกไกลเลยค่ะ ดูไอจีเขาสิคะคุณพิ้งค์อัพรูปก่อนหน้าไม่ถึงชั่วโมงคนกดหัวใจให้เป็นหลักล้าน แต่มินนี่ว่าภาพด้านหลังนี้คุ้นๆนะคะเหมือนเคยเห็นที่ไหน"
มินนี่จ้องโทรศัพท์ทำหน้างงๆ คุณพิ้งค์ละสายตาจากวินจิหันไปมองหน้ามินนี่แล้วเหลือบสายตาดูหน้าจอของเธอก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจสุดๆ
"นั้นมัน.."
"อ่อ เหมือนภาพที่คอนโดห้องคุณพิ้งค์เลยค่ะ ภาพที่คุณพิ้งค์บอกว่าประมูลมาหลักล้านนะคะ นี่เลยๆเหมือนเป๊ะเลยค่ะ"
คุณพิ้งค์มองภาพในไอจีของวินจิเป็นภาพที่เขาถ่ายยิ้มแป้นพร้อมกับถ่ายที่ห้องนอนของเธอด้วย แล้วมาลงโซเชียลแบบนี้จะโดนจับผิดมั้ยเนี่ย โอ๊ยยน ไอ้หมูอ้วนมันเล่นเธออีกแล้ว
"นึกว่าวินจิไปถ่ายที่ห้องนอนคุณพิ้งค์เลยนะคะเนี้ย"
เธอตาโตก่อนจะรีบปฎิเสธอย่างร้อนตัวสุดๆ
"มะ..ไม่ใช่ห้องของฉันนะ มันบังเอิญจริงๆนะเนี้ยมีภาพเหมือนกันด้วย วินจินี่รสนิยมดี้ดีเนาะ ฮ่าๆๆๆ"
คุณพิ้งค์หัวเราะออกมาแห้งๆมินนี่หัวเราะตามไม่ได้สงสัยอะไรเพราะคิดว่าไม่น่าจะมีภาพเดียว
"นั้นสิคะ แสดงว่าวินจิก็รสนิยมดีนะเนี้ย สไตล์เดียวกับคุณพิ้งค์เลย คิคิ"
เธอยิ้มแห้งๆก่อนจะหันมาถอนหายใจออกมาเพราะเธอกลัวถูกจับได้มากๆ ถ้ามีคนรู้ขึ้นมาว่าเธอพาวินจิขึ้นคอนโดละก็ซวยทั้งคู่แน่
เวลาผ่านไปทุกอย่างพร้อมเริ่มงานวินจิเดินมาทักทายคนอื่นๆตามปกติไม่ลืมที่จะแวะไปหาคุณพิ้งค์และผู้ช่วยของเธอด้วย
"สวัสดีครับคุณพิ้งค์ สวัสดีครับคุณมินนี่"
"สวัสดีค่ะสุดหล่อ วันนี้วินจิหล่อมากเลยนะพี่ละกรี๊ดวินจิมากกว่าน้องๆที่เข้าประกวดอีก คิกคิก"
คุณพิ้งค์มองมินนี่ที่ทำหน้าตาเพ้อฝันอยู่ข้างๆเธอก่อนจะส่ายหน้าอย่างปลงๆ อาการหนักกันมากจริงๆ
"ขอบคุณครับที่ชมผม พี่มินนี่ก็สวยครับ"
"ปากหวาน อร๊ายยย "
"เบาได้เบาจ๊ะสามีก็มีแล้วนะ"
"คุณพิ้งค์อ่ะ!! "
มินนี่ทำหน้างอนๆเมื่อถูกเจ้านายดับฝันในจินตนาการของเธอ สักพักไฟดับทั้งห้องมีเสียงร้องออกมาเป็นพักๆ คุณพิ้งค์ตกใจนิดหน่อยเพราะมันมืดจนแทบไม่เห็นอะไรเลย คุณพิ้งค์ตัวสั่นเล็กน้อยก่อนจะมีมือใหญ่มากุมมือเธอไว้แล้วค่อยๆรับรู้ถึงลมหายใจของคนข้างหลัง
"กลัวเหรอครับ"
"มันมืดมากอ่ะฉันไม่ค่อยชอบ "
วินจิยื่นหน้ามาคลอเคลียกับแก้มของเธอก่อนจะจุ๊บครั้งหนึ่งเพื่อให้เธอหายคิดมาก
จุ๊บบบบ
"ผมอยู่ใกล้ๆไม่กลัวนะครับ"
"คนบ้าเอาอีกแล้วนะ"
คุณพิ้งค์หันไปเอ็ดเขาเสียงเบา สักพักไฟค่อยๆมาครั้งนี้เป็นไฟสลัว วินจิรีบปล่อยมือคุณพิ้งค์ก่อนจะยืนห่างจากเธอตามปกติ
"ผมไปนั่งตรงกรรมการก่อนนะครับ"
"อื้ม"
คุณพิ้งค์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะมองตามเขาด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว เขาฉวยโอกาสกับเธอทุกครั้งที่มีโอกาสจริงๆแต่เธอกลับยอมให้เขาทำซะอย่างนั้น ทำไมถึงใจง่ายแบบนี้นะ เธอหันไปมองหน้าเขาตรงโต๊ะกรรมการวินจิเท้าคางมองมาทางเธอพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เธอรีบเบือนหน้าหนีทันทีเพราะไม่สามารถมองหน้าเขาได้เพราะเธอเขินหนักมากจริงๆ
- Writer
