SAIHMOK TALK
ดีใจจนหายใจไม่ค่อยสะดวกมันเป็นแบบนี้หรือเปล่าครับ
เชี่ยอะไรวะเนี่ย..
ผมได้เเต่นั่งสบถในใจคนเดียวมาหลายนาทีสลับกับมองร่างของสายฟ้านอนหายใจเข้าออกสม่ำเสมออยู่บนเตียง
เนื้อตัวเป็นรอยช้ำจ้ำเเดงที่ผมเป็นคนทำมันเองกับมือ รู้สึกผิดเหมือนกันแค่ตอนนั้นอารมณ์มันพาไป
ไม่รู้ว่าผมเองฝันไปหรือตาฝาด เเต่ขนาดตอนนี้เช้าเเล้วสายตาของผมก็ยังคงมองเห็นปานวงเเหวนบนไหล่ซ้ายของสายฟ้าชัดเจน
มันจะเป็นไปได้ยังไงที่มีคนมีตำหนิเหมือนกันถึงสองคน
มันเป็นไปได้เหรอวะ..
"นี่เรายังไม่ตายใช่ไหมสายฟ้า.." ผมพูดขึ้นเบาๆ ก่อนจะยกหัวคนตัวเล็กขึ้นมานอนเอาไว้บนตัก
ซึ่งเขาก็งอเเงไม่น้อยในทีแรกที่โดนผมปลุกเเต่ก็ยังคงนอนหลับปุ๋ยบนตักผมอยู่ดี
ศิระกานต์
คนตัวเล็กตรงหน้ากำลังหลับตาพริ้มมือเล็กเกาะเกี่ยวเอวผมเอาไว้เบาๆ
ผิวขาวเนียนละเอียดที่กำลังกระทบกับเเสงเเดดมันทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะจ้องมองอยู่เเบบนั้นด้วยความลุ่ม
