“เรียบร้อยหรือเปล่า ส่งอาหารว่างช่วงบ่ายให้เพลงแล้วใช่ไหม” ภีมพลถามออกไปเมื่อประตูห้องทำงานถูกผลักเข้ามาด้วยน้ำมือของลูกน้องคนสนิท แว๊บหนึ่งที่ทิศเหนือแอบหรี่ตามองก่อนจะรีบรายงานความเคลื่อนไหวตามจริง
“คุณเพลงยังไม่กลับเลยกลับ”
“ยังอยู่ที่ร้านกาแฟ?” ภีมพลหรี่ตามองเวลาบนนาฬิกาข้อมือเพียงนิด ที่จริงหลังประชุมเสร็จเขาจะกลับเลยแต่เดาว่าช่วงเที่ยงเพลงอาจจะทานข้าวกับเพื่อนเขาเลยอยู่ที่บริษัทต่อ พออยู่ก็มีงานให้ทำ เลยอยากเอาใจคนที่บ้านด้วยการสั่งขนมและชาเย็นๆ สำหรับมื้อว่างๆ ในช่วงบ่ายให้ไปส่งที่บ้านแทน น่าแปลกที่อีกคนยังไม่กลับ คงไม่มีใครอยากอยู่คุยเล่นกับเพื่อนนานขนาดนั้น แล้วเพลงติดอะไร
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีนะครับ คุณเพลงแค่ทำธุระ”
“ธุระอะไร” คิ้วดกเข้มผูกปมเช่นเดียวกับตาคมที่ละออกจากงานตรงหน้าทันที
“คุณเพลงโอนเงินออกจากบัญชีห้าแสนห้า วันนี้เห็นนัดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่จะลงทุนก
