ครืด~ ครืด~
ฝ่ามือใหญ่ตะปบโทรศัพท์มือถือที่สั่นสะเทือนบนโต๊ะกระจกด้านหน้าทันทีที่ส่งเสียงตั้งแต่วินาทีแรก ไม่ว่าก่อนหน้านี้อะไรจะผุดขึ้นมาในหัวภีมพลบ้าง แต่ตอนที่รับโทรศัพท์เขาลืมมันไปจนหมดสิ้น ความสนใจจดจ่อที่ปลายสายทันที
(ไม่เจอเลยครับคุณภีม ที่บ้านเพลงก็ไม่กลับ คนของเราที่เฝ้าที่คอนโดคุณหนูนาก็บอกว่าไม่เจอคุณเพลงหรือเจอใครเข้าออกเลย)
“แค่ผู้หญิงคนเดียวมันจะไม่เจอได้ไงวะ ไอ้หนุ่มธนาคารนั่นล่ะตามมันหรือยัง”
(คุณภีมคิดว่าคุณเพลงจะหนีตามผู้ชายคนอื่นเหรอครับ) ทิศเหนือตอกย้ำเสมือนหมั่นไส้ ทว่าคนที่ถูกเมียทิ้งหนีหายไปหนึ่งสัปดาห์เต็มคล้ายคนที่หัวใจกลัดหนอง ทั้งที่บอกว่าไม่เคยรัก ไม่ได้เสียดายอะไรขนาดนั้น แต่แปลกที่เพลงทำให้เขาร้อนรนได้ ร้อนรนจนแทบไม่เป็นอันทำอะไรเลย
“ผู้ชายพวกนั้นมันก็อาจจะหว่านล้อมเพลงได้ เพลงยิ่งหัวอ่อนอยู่”
(แต่ที่ผ่านมาผมว่าเธอไม่ได้หัวอ่อนหรอกนะครับ แต่เธอยอมคุ
