(เป็นไงบ้าง คิดถึงแกจัง อยากกอดอยากอยู่ใกล้ อยากเห็นหน้าแบบไม่ผ่านหน้าจอแบบนี้อ่ะ) หนูนางอแงใส่คนในสาย แม้จะรู้ว่าตอนนี้เพลงอยู่ที่ที่ดีมากๆ สุขสบายไม่ต่างหากการอยู่บ้านของใครบางคนที่เพิ่งจากมา ทว่าความคิดถึงทำงานหนักมาก คุยกันผ่านจอทุกวันมันไม่พอจริงๆ
“งอแงเป็นเด็กเลยนะ ระวังหลานจะเหมือนแกล่ะ”
(ถ้าเหมือนก็ต้องสวยมากๆ สิ สวยเหมือนฉันเลย ว่าแต่ลูกสาวหรือลูกชายอ่ะ)
“รู้ซะที่ไหนกันล่ะ ยังไม่รู้เลย รออีกเดือนนึง”
(ทำไมหนึ่งเดือนมันยาวนานแบบนี้เนี่ย ฉันไม่ได้เจอแกมาเดือนกว่าๆ ที่ก็ว่ามันยาวนานเกินไปแล้วนะ เวลาแบบนี้นาฬิกาก็เดินช้าเกิน) เพลงยิ้มให้คนในสาย หนูนาคืออีกหนึ่งคนที่ทำให้ไม่เหงา ทุกเช้าจะโทรมาคุยก่อนออกจากบ้าน อาจจะเป็นการทักทายกันสั้นๆ แต่ทำทุกวันมันก็ทำให้คนที่บ่อยครั้งรู้สึกโดดเดี๋ยวไม่รู้สึกเหงา เป็นช่วงทุ่มกว่าๆ ถึงได้คุยกับหนูนาอีกที รอบนี้คุยยาวบางวันปาไปสามทุ่ม ไม่รู้ว่ามี
