Before Christmas : เพื่อนเช่า

ตอนที่ 4 ครั้งแรกและครั้งต่อไป NC

สิบภพไม่ปล่อยให้น้ำชาฟุ้งซ่านนานนัก เขาแยกขาของเธอออก ก้มหน้าลงต่ำ ใช้ปากดูดดึงกลีบดอกไม้ที่ฉ่ำชื้นตรงหน้า ร่างกายของน้ำชาบิดเกร็ง เธอครวญเสียงหวานผะแผ่วในลำคอ มือทั้งสองข้างขยุ้มผมเปียกชื้นของเขาราวกับต้องการหาที่ระบาย หากแต่สิบภพไม่ได้สนใจความเจ็บปวดเล็กๆ ที่เกิดขึ้นนัก

ยิ่งน้ำชาส่งเสียงมากเท่าไร เขาก็ยิ่งเพิ่มความแรงลงไปอย่างป่าเถื่อน เมื่อลิ้นแกร่งล่วงล้ำเข้าไปภายในของกลีบดอกไม้ตรงหน้า ลิ้มรสน้ำหวานที่ค่อยๆ ไหลเอ่อออกมา เขาก็ถอนริมฝีปากออกอย่างพอใจ

“ดูเหมือนว่าจะพร้อมแล้ว” เขาค่อยๆ แทรกนิ้วเรียวเข้าไปในช่องเกสร สัมผัสถึงความคับแคบและรัดแน่นจากภายในของน้ำชา ชายหนุ่มเงยหน้ามองใบหน้าแดงก่ำของคนสวยที่นอนหมดแรงอย่างชั่วร้าย รู้ว่าเธอพยายามอดกลั้นอย่างถึงที่สุดก็อยากเอาชนะอีกครั้ง

น้ำชารับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่ล่วงล้ำเข้าไป หากแต่เขาไม่ได้รุนแรงเท่าใดนัก ร่างกายของเธอจึงค่อยๆ ปรับตัวได้ กระทั่งเขาขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะ ความรู้สึกแปลกๆ ทำให้ร่างกายของเธอตอบโต้โดยไม่รู้ตัว เมื่อสิบภพเห็นว่าน้ำชาไม่ต่อต้าน เขาก็เพิ่มจำนวนนิ้วและแทรกเข้าไปอีกครั้ง

น้ำชาเกร็งไปทั้งตัวและรู้สึกอึดอัด แต่ความอดสูก่อนหน้านี้ทำให้เธอไม่กล้าเรียกร้องอะไรเขา ปล่อยให้ชายหนุ่มเคลื่อนไหวตามใจชอบและไม่อดกลั้นเสียงอีกต่อไป ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย โดยเฉพาะในช่วงท้องที่บิดมวนราวกับกำลังโต้คลื่น

กระทั่งเธอถูกเขาพาทะยานไปยังสุดขอบฟ้า น้ำชาก็ยังร้องเสียงกระเส่าโดยไม่รู้ตัว

เธอได้ยินเสียงเขาแค่นหัวเราะราวกับพอใจกับผลงานของตัวเอง คิดว่าการทดลองงานเสร็จสิ้นแล้ว แต่ใครจะติดว่าเขากลับเลื่อนขึ้นมาคร่อมทับร่างกายของเธอบนโซฟาอีกครั้ง นิ้วที่เปียกชื้นแทรกเข้าไปในปากของน้ำชาอย่างนุ่มนวล รสชาติแปลกประหลาดทำให้เธอตกใจระคนอับอาย หากแต่เขากลับไม่ยอมให้เธอหลบหนี มือข้างหนึ่งของสิบภพบีบสะโพกของเธออย่างหนักหน่วง ร่างกายช่วงล่างรับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอมบางอย่างที่กำลังถูไถกลีบดอกไม้ที่เปียกชื้นของเธอจนเกิดความรู้สึกแปลกๆ อีกครั้ง

น้ำชาไม่กล้าถามว่าเขาจะทำอะไร สิบภพกดริมฝีปากลงมาอีกครั้ง คราวนี้สัมผัสที่เขามอบให้อ่อนโยนลง น้ำชาหลับตาอย่างโง่เขลา หลอมละลายไปกับรสจูบที่อ่อนโยนของเขา แขนเพรียวโอบรอบเอวของชายหนุ่มโดยไม่รู้ตัว

สิบภพผละริมฝีปากออก เส้นด้ายสีเงินที่เชื่อมโยงระหว่างทั้งคู่ค่อยๆ ยืดออกและขาดจากกัน เขามองใบหน้าบอบบางของหญิงสาวตรงหน้า เห็นถึงความไร้เดียงสาที่ไม่สามารถอธิบายได้ วูบหนึ่งมีความรู้สึกแปลก แต่ความร้อนกลางร่างกายกลับไม่ปล่อยให้เขาคิดนานนัก

เขายกขาเรียวของน้ำชาขึ้นโอบรอบเอวแกร่ง ค่อยๆ จับส่วนที่ร้อนที่สุดในร่างกายจ่อเข้าไปในช่องทางเกสร

น้ำชาลืมตาโพลงมอบสิบภพ

เขาชะงัก มองดวงตากลมโตของเธออย่างงุนงง เขาคิดว่าเธอจะปฏิเสธและเล่นตัวอีกเล็กน้อย แต่คิดไม่ถึงว่าน้ำชากลับพูดเสียงสั่นว่า “อย่ารุนแรงได้มั้ยคะ”

แทนที่สิบภพจะรู้สึกนุ่มนวลในหัวใจ เขากลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเห็นว่าน้ำชาพยายามเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบตาเขา เขายิ่งหงุดหงิดเหมือนคนจะเป็นบ้า

“มองตรงมา” เขาสั่ง

หากแต่น้ำชายังคงไม่กล้ามองหน้าเขา แก้มใสเป็นสีระเรื่อ แต่เวลาต่อมาเธอก็หันขวับมองเขาอย่างรวดเร็ว “คุณสิบภพถุงยาง”

สิบภพนิ่งงัน แต่ใบหน้าสวยของผู้หญิงตรงหน้ากลับทำให้เขาหงุดหงิดอีกครั้ง

บ้าเอ๊ย!

ไม่เคยมีครั้งไหนที่สิบภพจะลืมตัวจนลืมใส่ถุงยางอนามัย แต่ตอนนี้มันทันเสียที่ไหนเล่า?

เขากัดฟัน “หุบปาก ผมจะรับผิดชอบเอง”

“ไม่ได้ อ๊า!” น้ำชาร้องลั่นเมื่อสิบภพดันตัวเข้าไปอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อถึงครึ่งทางทั้งคู่ต่างก็ตัวแข็งค้าง

น้ำชาเจ็บจนพูดไม่ออก มีเพียงน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอย่างน่าสงสาร ส่วนสิบภพที่กำลังจะบุกทะลวงด้วยความโกรธกลับแข็งเป็นหินจริงๆ

“เธอ...”

น้ำชาทุบบ่าเขาจนได้ยินเสียงดัง ใบหน้าเล็กๆ บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดและความปวดร้าวที่ปะปนกันอย่างแยกไม่ออก

“คุณมันแย่ที่สุด ฉันไม่เอาแล้ว ออกไปเดี๋ยวนี้” น้ำชาพยายามขยับตัวออก ทว่ากลับยิ่งกระตุ้นสิบภพให้รู้สึกมากยิ่งขึ้น แม้ว่าจะไม่ได้บุกทะลวงเข้าไป แต่เขามาถึงจุดนี้แล้วจะปล่อยมันไปได้อย่างไร

เขากัดฟันปล่อยให้น้ำชาทุบตีอย่างเต็มที่ ก่อนจะโอบรอบร่างเล็กและกระซิบเสียงแผ่ว “น้ำชา อย่าเกร็ง”

คำว่า ‘น้ำชา’ ทำให้หญิงสาวใต้ร่างนิ่งชะงัก เธอเบิกตากว้าง มองเส้นผมของผู้ชายที่ซุกหน้าเข้ากับลำคอของเธอด้วยความงุนงง

ทุกครั้งเขาจะเรียกเธอว่ามัจฉะไม่ใช่เหรอ?

ทันใดนั้นความเจ็บปวดราวกับจะฉีกร่างของเธอเป็นชิ้นๆ ก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว น้ำชาอุทานเสียงดัง น้ำตาร่วงเผาะราวกับเม็ดฝน “อ๊า...”

เมื่อรู้สึกถึงแท่งร้อนที่ฝังอยู่ในร่างกาย เธอก็รู้ว่าสิบภพข้ามเส้นเข้ามาแล้ว

น้ำชาตัวแข็งด้วยความสับสน เธอคิดถูกหรือเปล่าที่รับงานนี้?

กฎข้อสำคัญคือห้ามตกหลุมรักลูกค้า...

เธอเข้าใจแล้วว่าเพราะอะไรเว็บไซต์ถึงมีกฎนี้

เพราะเมื่อไม่ทำตามกฎ แม้กระทั่งข้อปฏิบัติพื้นฐานอย่างป้องกันทุกครั้งก็ถูกลืม

น้ำชากัดริมฝีปากด้วยความอดสู เธอมันน่าสมเพชจริงๆ

สิบภพได้ยินเสียงสะอื้นไห้ของผู้หญิงที่นอนนิ่งใต้ร่าง เขามองใบหน้าเล็กที่น่าสงสารของเธอ ลูบใบหน้าเล็กๆ ด้วยความสงสาร “ขอโทษ”

น้ำชาเกือบจะใจอ่อนเมื่อได้ยินคำขอโทษของเขา แต่เมื่อสิบภพเริ่มเคลื่อนไหว เธอก็อยากยกเลิกงานทุกอย่างเสียตรงนั้น

สะโพกของสิบภพค่อยๆ ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะเชื่องช้า น้ำชาตั้งใจจะปฏิเสธเขา แต่พอความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่าง แม้แต่คำพูดเธอก็หาไม่เจอแล้ว

การเคลื่อนไหวของสิบภพค่อยๆ แปรเปลี่ยนจากนุ่มนวลทวีเป็นความรุนแรง น้ำชาอุทานเสียงหลง ร่างกายขยับไปตามการชักจูงของเขาอย่างไร้ยางอาย ครั้งแรกที่เธอไปถึงจุดสุดยอดจนร่างกายสั่นเกร็ง สิบภพกลับไม่ยอมถอนตัวออก เขาช้อนร่างเล็กขึ้นมาราวกับลิงอุ้มแตง ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนขนาดใหญ่

แผ่นหลังของน้ำชาสัมผัสได้ถึงเตียงนุ่มสบายราวกับก้อนเมฆ ผ้าปูที่นอนสีน้ำเงินเข้มทำให้เธอรู้สึกกดดันเล็กน้อย หากแต่จูบที่สิบภพมอบให้ในครั้งนี้ทำให้เธอลืมที่จะปฏิเสธเขาอีกครั้ง

ผมยาวสลวยของหญิงสาวกลายเป็นยุ่งเหยิง ใบหน้าบอบบางแดงก่ำและเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อที่เกิดจากการเคลื่อนไหว

น้ำชารู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะตรงกลางของร่างกาย หากแต่สิบภพกลับมีวิธีที่ทำให้เธอลืมคำปฏิเสธอีกครั้ง

จูบร้อนค่อยๆ เลื่อนไปที่ลำคอขาวเนียน ฝากฝังร่องรอยสีแดงอย่างชั่วร้าย ความเจ็บปวดและคันที่ทำให้น้ำชาตัวสั่น เขาเคลื่อนไหวอย่างช่ำชองราวกับกำลังชมเชยของขวัญอันล้ำค่า ไม่นานนักเสียงลมหายใจของทั้งคู่ค่อยๆ สอดประสานกันอีกครั้ง

น้ำชาถูกเขาอุ้มเข้าไปในห้องน้ำหลังจากเสร็จสิ้นกิจกรรมบนเตียง เธอหมดเรี่ยวแรงจนไม่สามารถขยับตัวได้ เมื่อร่างถูกแช่ในอ่างน้ำร้อนเธอก็ปล่อยให้สิบภพเคลื่อนไหวมือตามใจปรารถนา

“เจ็บไหม” เขาถามเธอ

น้ำชาขมวดคิ้ว ตอบปัด “ไม่เป็นไร ฉันชินแล้ว”

คิ้วเข้มขมวดเป็นปม หงุดหงิดที่ถูกเธอประชดประชัน แต่เมื่อเห็นว่าเธอหมดแรงเพราะตัวเองก็ไม่อยากเซ้าซี้ เขาช่วยเธอล้างเนื้อล้างตัวอย่างนุ่มนวล น้ำชารู้สึกสบายจนครางเสียงต่ำในลำคอ

ร่างกายของสิบภพมีปฏิกิริยาอย่างรวดเร็วโดยที่เธอไม่รู้

เขาข่มความรู้สึกต้องการ ทว่ากลับไม่ช่วยอะไรเมื่ออยู่ในอ่างกับผู้หญิงตรงหน้า ทันใดนั้นเขาก็เริ่มทำตัวเผด็จการอีกครั้ง

“ช่วยฉัน”

น้ำชาปรือตาด้วยความงุนงง “หือ”

เขาไม่อธิบาย แต่กลับคว้ามือเล็กให้มาสัมผัสกับความรุ่มร้อนของตัวเอง น้ำชารีบหดมือกลับ ทว่ากลับถูกมือของสิบภพตรึงไว้แน่น

ก่อนหน้านี้เขาทำให้เธออย่างไม่รังเกียจ ทำไมเธอทำเหมือนรังเกียจเขาขนาดนี้ เห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด

“โบนัสหมื่นนึง”

“โอเค” เงินที่หลุดออกจากปากของสิบภพราวกับเสียงสวรรค์ น้ำชาที่เพิ่งเสียตัวให้เขามีสติขึ้นมาทันที เธอข่มความอายและจับแท่งร้อนอย่าเงอะงะ

สิบภพเม้มริมฝีปากอย่างไม่พอใจ “ผู้หญิงเห็นแก่เงิน”

“ถ้าไม่เห็นแก่เงินฉันจะไม่ทำงานนี้” เธอพูดเสียงเรียบ เริ่มปรับสภาพได้แล้วว่าตอนนี้เธอกำลังทำงาน

คนที่หงุดหงิดกลับเป็นสิบภพที่ได้ยินคำพูดของเธอ เขายิ่งโขกสับหนักขึ้น “ใช้ปาก”

น้ำชาตัวแข็งทื่อ แต่เพียงครู่เดียวก็ตอบรับอย่างว่าง่าย “ได้”

เธอก้มศีรษะลง ค่อยๆ อ้าปากและครอบครองความร้อนของเขา สิบทิศที่เห็นท่าทางยอมจำนนของเธอพูดไม่ออก ขณะเดียวกันความเสียวซ่านที่เกิดจากปากและฟันเล็กๆ ของเธอก็ทำให้ร่างกายร้อนรุ่มราวกับจะกลายร่างเป็นหมาป่าในพริบตาต่อมา “อา...” เขาครางเสียงต่ำ หรี่ตามองศีรษะเล็กที่ก้มๆ เงยๆ ตรงหน้า ไฝใต้ตายิ่งทำให้ดวงตาเรียวของชายหนุ่มดูเซ็กซี่และดุร้ายยิ่งขึ้น

หากน้ำชาเงยหน้ามาตอนนี้ เกรงว่าถึงเขาจะไม่สั่ง เธอก็อาจจะอยากลองทำให้เขาอย่างเต็มใจก็ได้