Gözlerimi açmak istemesem bile, deli birisi, çılgınlar gibi ranzama vuruyordu. Uykumun mahvolması bir yana, korkmam bir yana. Üstümdeki battaniyeyi hızla ittirip kalkmak istediğimde alnım ranzanın tavanına vurdu. Kalktığım gibi yatağa geri düştüm. Üstelik gözlerimi açmama rağmen sanırım her yer karanlıktı.
"Kalk!"
Telaşla yatakta yuvarlandım, can havliyle kendimi yere attım. Kafamı iki yana sallamaya, kendime gelmeye çalışıyordum. Neler olduğunu anlamak bir hayli zordu. Üstelik şu an kafamın yerinde olmadığı gerçeği de vardı.
"Dik dur!"
Ellerimi dizlerime dayayıp hızla doğruldum. Kafamı geriye attım ve gözlerimi karşıya diktim. Hiçbir şey göremiyordum ama. Az önce kafamı vurduğum için etrafta pek net değildi. Başım dönüyordu sanki. Uykuyu da bu vaziyete eklersek...
"Hani benim kahvalt
