Kendimi uzaylı gibi hissettiğim koridorun sonunda derince bir nefes aldım. Karşıda büyük bir kapı vardı ve kapının ardından çok yüksek sesler geliyordu. Metalik sesler.
Gergince ellerimi arkama sakladım. Nedensizce güvenli hissetmemeye başlamıştım. Devrimizde savaş diye bir şey yoktu ama neden olmasın? Başlatan geri zekalı tam benim gibi bir insan olabilir.
Sessiz birkaç adımım birinin omzuma çarpmasıyla son buldu. Kaşlarımı çatarak tökezlediğim yerde doğruldum ve karşımdakine baktım.
"Önüne bak çömez." dedi bana.
Bana?
Tam elimi yumruk yapmışken yanımdaki kız kolumu tuttu ve beni arkasına baktı.
"Size de günaydın(!)." dediğinde diğerleri gülüşerek yanımızdan uzaklaşmışlardı. Peşleri sıra baktım. Anneme sizi bir bir anlatacağım. Ben aklımdan bir şeyleri not alırken kız beni hızla ger
