40
ทะเล และสองเรา
"เป็นยังไงบ้าง ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าวิ่งไปไกล"
คุณแทนทิวรีบเดินมาหาแล้วช้อนตัวฉันอุ้มไปที่เก้าอี้ชายหาด และขณะที่บอดี้การ์ดรีบวิ่งไปหากล่องปฐมพยาบาลมาให้ เขาก็นั่งยองๆหยิบน้ำเปล่าราดเท้าล้างเลือดให้ฉัน
แต่มันแสบมาก ฉันชักเท้ากลับทันทีเมื่อเขาเทน้ำลงมา
"อยู่นิ่งๆ"
"แสบค่ะ"
"อดทน"
"เหมือนคุณจะรู้ว่าฉันจะเหยียบเปลือกหอยเลยนะคะ ถึงห้ามไม่ให้วิ่งไปทางนั้น"
"อืม... ก่อนที่เราจะมา ชายหาดบริเวณหน้าวิลล่าฉันสั่งให้คนมาโกยเปลือกหอยออกแล้ว ถึงบอกไม่ให้วิ่งไกล"
ฉันมองหน้าเขา ถึงแม้ว่าคนที่นั่งอยู่จะก้มหน้าล้างแผลให้อยู่ก็ตาม ใส่ใจจัง... ขอให้การมาเที่ยวของเราครั้งนี้ฉันได้รู้จักตัวตนจริงๆของเขาด้วยเถอะ
เมื่อราดน้ำเปล่าราดน้ำเกลือทำแผลให้ฉันเสร็จ คุณแทนทิวก็อุ้มฉันกลับไปวิลล่า แต่รู้ไหมว่าเขาทำอะไรให้... เขาอุ้มฉันไปนั่งที่ห้องน้ำถอดเสื้อผ้าเปียกๆออก เพื่อเปลี่ยนชุดตัวใหม่
