49
เคลียร์ความรู้สึก
ฉันถูกลากเข้าไปในห้อง และเมื่อเจอบันไดคุณแทนทิวก็หันมาอุ้มฉันพาดบ่าเดินลงไป
"ปล่อยนะ! พอฉันรู้ความลับคุณก็จะฆ่าฉันเลยใช่ไหม!"
"คิดแบบนั้นเหรอ?"
"ใช่! เพราะสิ่งที่ฉันเห็นทำให้ฉันคิด"
"โง่"
"กรี๊ดดดดดด" ที่กรี๊ดจนแสบคอไม่ใช่คำว่าโง่หรอกนะ แต่เขาวางฉันลงบนเตียงตรงกลางต่างหาก ฉันพยายามจะลุกขึ้นแต่วงแขนแกร่งของคุณแทนทิวไวกว่า เขาล็อกฉันไว้ในวงแขนและโน้มลงมาอย่างรวดเร็ว
"มองหน้าฉัน"
"คุณมันฆาตกร"
"ใช่ ฉะนั้นอย่าขัดคำสั่ง เห็นกรณีตัวอย่างแล้วนี่"
มือใหญ่ผายไปที่ตู้แช่พวกนั้น และเมื่อฉันหันไปเขาก็ฉวยโอกาสรั้งบั้นท้ายฉันลงจากเตียงและจับหันหลังโก้งโค้งทันที
"ว้าย!"
"ถ้าเธออยากรู้ความจริง ต้องทำตัวให้ชินกับห้องนี้"
"ฉันเกลียดคุณคุณมันเจ้าแผนการ และแต่ละแผนการก็สกปรกทั้งนั้น แม้แต่เรื่องเสี่ยอ๋าด้วย!"
คุณแทนทิวกดหลังคอฉันด้วยมือเพียงข้างเดียวฉันก็ขยับไปไหนไม่ได้ แต
