คอนโดมิเนียมของเฟื่อง
“เฟื่องครับ…พรุ่งนี้โซ่จะไปอีสานแล้วนะ”
“อื้ม! ก็ไปสิ”
“ทำไมใจร้ายจัง ไม่คิดถึงผัวคนนี้มั้งเหรอไปตั้ง สองอาทิตย์เลยนะ” ใบหน้าหล่อคลอเคลียที่ซอกคอยาวระหง เอาหัวทุยมาถูจนเฟื่องเองก็รู้สึกรำคาญนิดๆ
“ก็นายไปทำงานไหม… ว่างก็ติดต่อมาสิ”
“ทำไมเย็นชาแบบนี้ เฟื่องไปกับโซ่ดีมั๊ยไปดูโลเคชั่นใหม่ๆเผื่อจะได้ไอเดียเขียนนิยายไง”
“ไว้คราวหน้านะเคนโซ่ เฟื่องไปไม่ได้จริงๆพี่โกโก้ตามและสำนักพิมพ์ก็วุ่นๆ”
“หึ! ไอ้ผู้กำกับนั่นนะเหรอ มีสิทธิ์อะไรมาตามเมียชาวบ้านเพื่อ?”
“ก็ทำมาหากินสิคะ ไม่ได้รวยเกิดมาบนกองเงินกองทองแบบนายนิ”
“ก็บอกว่าได้เป็นเมียจะเลี้ยงไงพูดไม่รู้เรื่อง เธอจะใช้เงินเดือนละกี่บาทไอ้ที่ทำๆนี่ก็เหนื่อยเปล่าๆ”
“เชอะ! นายไม่ต้องกลัวถ้าฉันอยากจะใช้เงินฉันจะสูบนายยิ่งกว่าบ่อน้ำมันดิบ”
“ก่อนไปโซ่มีอะไรจะให้เฟื่องนะ”
“อะไรเหรอ?”
“หลับตาก่อนสิ”
“ค่ะ”
ร่างสูงจึง
