“เฟื่องวันนี้วันเกิดฉันเราไปตื้ดกันที่ร้านดังปะ”
“อีนุ๊ก! แกไม่ไปโฮสร้านประจำเราวะ”
“เบื่อ! ตั้งแต่ริวกิไม่อยู่ฉันว่าบรรยากาศมันไม่น่าอภิรมย์สักเท่าไหร่”
“ชิ! นังนุ๊กอีกะเทยเลือกได้พูดอะไรก็คิดถึงความรู้สึกเฟื่องมันมั้ง ริวกิเด็กมันหายไปเป็นเดือนๆ”
“เอ๊ะ! อีแพมเฟื่องมันไม่ได้เป็นแฟนกับริวกิปะ… มันยังไม่ได้รับรักเขาเลย”
“นี่ๆหยุดทะเลาะกันเลยพวกแก ฉันขอตัวไปดูงานที่กองถ่ายก่อนยัยพิมพ์มาดาเรื่องเยอะบอกว่าบทแย่ฉันล่ะปวดหัวพี่โก้จะง้อมันทำไม”
“อ้าว! แล้วงานฉลองฉันละย๊ะอีเฟื่อง”
“ก็ได้ มึงนัดเวลามาเลยเจอกันที่ร้านนะอย่าลืมจองโต๊ะล่ะ”
“โอเค! เจอกันสามทุ่ม”
หลังจากเลิกงานเฟื่องและเคนโซ่ก็โทรคุยกันเขารีวิวชีวิตการทำงานที่พักชีวิตประจำวัน คอยรายงานตัวกับเธอเสมอทุกคืนจะบอกฝันดีก่อนนอนทำตัวเป็นแฟนที่ดี ทว่าคืนนี้เฟื่องมีนัดกับเพื่อนสนิทครั้นจะปฏิเสธก็ไม่ได้ จึงเลือกที่จะไม่บอกและอ้างว่
