จีบ (หล่อขนาดนี้ฉันก็เขินเหมือนกันนะ)

1267 Words

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตอนนี้ฉันกำลังมายืนกางร่มให้กับผู้ชายที่ฉันไม่ชอบขี้หน้าอยู่กลางสนามกอล์ฟ ในขณะที่คนอื่นๆ พากันหัวเราะสนุกสนาน มีแค่ฉันคนเดียวที่ยืนหน้าบึ้งเหมือนไก่ย่างถูกเผา “ทำไมแคดดี้มึงหน้าบึ้งจังเลยวะไอ้ติณ เขาเต็มใจมาจริงปะเนี่ย ฮ่าๆ” พายุแซว “สงสัยเพราะแดดร้อน” ติณตะโกนตอบกลับไป แดดร้อนก็ส่วนหนึ่ง แต่เกลียดเขาน่ะส่วนใหญ่เลยจ่ะ “นี่คุณ เลิกทำหน้าบึ้งแล้วมาดูแลผมดีๆ สักทีเถอะ ผมจ้างคุณมากางร่มให้ผมนะ ไม่ใช่กางให้แต่ตัวเอง” ติณหันมาพูดกับฉัน “ฉันก็กางของฉันดีๆ คุณเขยิบออกไปเองทำไมล่ะ?” “ผมต้องตีกอล์ฟนะ อยากให้ผมสวิงไปโดนหน้าคุณรึไงล่ะ?” ฉันไม่เถียง แต่ยื่นแขนเพื่อเอาร่มไปบังแดดให้เขาแทน แต่ดูเหมือนเขาจะยังไม่พอใจ “ซับเหงื่อให้ผมหน่อย เหงื่อจะเข้าตาผมอยู่แล้ว” การซับเหงื่อให้ลูกค้าก็เป็นอีกหน้าที่หนึ่งของแคดดี้ แต่ฉันจะไม่ทำให้เขาหรอก! ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้เขา “มีมือก็เช็ดเองสิ” ติณหัวเราะในลำคอ เขาหันมาประจันหน้ากับฉัน ไม่อยากจะอธิบายเลยว่าเวลาหน้าใสๆ แต่คมคายนั้นมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นแล้วมันเซ็กซี่ขนาดไหน หันหน้าหนีดีกว่า “เช็ด” เขาพูด และฉันคิดว่านั่นคือคำสั่ง ก็ได้! ทำก็ได้ ฮึบ! ฉันหันไปประจันหน้ากับเขา พยายามคิดว่ามันก็เหมือนกับการทำงานเช่นทุกครั้ง ในเมื่ออยากจะเป็นมืออาชีพ ก็ต้องแยกแยะให้ได้ ใช่ ก็แค่ซับเหงื่อเอง ก็แค่ทำงานแหละ! ฉันใช้ผ้าเช็ดหน้าในมือค่อยๆ ซับเหงื่อให้เขาเบาๆ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มีโอกาสมองเครื่องหน้าเขาแบบใกล้ๆ ในระยะประชิด เขาเป็นคนที่ดูดีแบบไม่มีที่ติเลยจริงๆ ไม่แปลกที่ยัยเนตรดาวจะหึงหวงเขาเบอร์นั้น เพราะถ้าฉันมีแฟนหล่อขนาดนี้ ฉันก็หึง! และกว่าที่ฉันจะรู้ตัวใจฉันก็เต้นรัวอย่างควบคุมไม่ได้ไปซะแล้ว... “คุณหน้าแดงนะ ร้อนเหมือนกันใช่ไหม?” เขาถาม “อ๊ะ” ตายจริง นี่สินะที่เขาเรียกว่าอาการตกอยู่ในภวังค์ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง! “ก็ร้อนน่ะสิถามได้” ฉันชักมือออกจากหน้าเขา แกล้งบ่นเฉไฉไปเรื่อยเพื่อเก็บอาการ “อยากเข้าไปพักไหมล่ะ?” “แล้วคุณล่ะ?” ฉันไม่ได้ถามเพราะเป็นห่วงเขานะสาบานได้ “ไม่มีคุณกางร่มให้ผมก็ไม่ตายหรอกน่า” เขายิ้ม “คุณเล่นต่อเถอะ ฉันจะอยู่ตรงนี้แหละ” จะให้ฉันเข้าไปพักคนเดียวได้ไง คนอื่นยังไม่พักเลย ค่าจ้างตั้งหลายหมื่นจะให้แอบไปอู้งานก็เกินไปหน่อยไหม ติณกวักมือเรียกให้ลูกน้องคนอื่นที่ยืนสแตนบายรออยู่กลางสนามเข้ามาหา ก่อนจะพูดสั่งอะไรบางอย่างที่ฉันไม่ได้ยิน และเพียงไม่นานลูกน้องคนเดิมก็กลับมาพร้อมเสื้อคลุมตัวยาว ติณรับมันมาแล้วยื่นให้ฉัน “แดดมันแรง เดี๋ยวผิวสวยๆ จะเสียหมด” เขาพูด ฉันรับเสื้อคลุมมาจากติณแบบงงๆ ในขณะที่เขาหันกลับไปตีกอล์ฟและหัวเราะกับเพื่อนตามเดิม ฉันกลับยืนถือเสื้อแล้วมองเขาค้างไว้แบบนั้น การกระทำของเขาในตอนนี้ทำให้ฉันเปลี่ยนความรู้สึกนึกคิดที่มีต่อเขาไปเลย ฉันมองไปที่พายุกับปานวาด สองคนนั้นถึงเนื้อถึงตัวกันมาก พอพายุตีลูกลงหลุม เขาก็หันมากอดแล้วจุ๊บแก้มปานวาดอย่างดีใจ ปานวาดเองก็ไม่ได้ทักท้วง และดูเหมือนว่าเธอจะชอบซะด้วย ทางด้านมาวินก็ใกล้ชิดกันระดับสิบ เพราะตอนนี้เขาถึงกับคร่อมสอนมารีน่าตีกอล์ฟแล้ว คางของเขาเกยอยู่ที่ไหล่เธอในท่ากอดจากทางด้านหลัง ส่วนทางด้านลูกน้องของติณกับลูกชุบก็ไม่แพ้กัน เมื่อกี้ฉันแอบเห็นสองคนนั้นหอมแก้มกันด้วย แต่เมื่อตัดภาพมาที่ฉันกับติณ เราสองคนช่างดูเหินห่างประหนึ่งว่าเป็นพระกับแม่ชีมาตีกอล์ฟก็ไม่ปาน เขาไม่แตะต้องเนื้อตัวหรือทำรุ่มร่ามกับฉันเลย ต่างจากสองครั้งแรกที่เราเจอกันมาก วันนี้ฉันไม่ได้ยินคำพูดดูถูกเหยียดหยามใดๆ จากเขาเลย แถมยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขายังเอาเสื้อคลุมมาให้ฉันอีก นี่เขาเป็นโรคคนสองบุคลิกหรือไงนะ! “นี่คุณ” หลังจากที่ยืนอึ้งอยู่นานฉันก็รวบรวมความกล้าแล้วเปิดปากถามด้วยความสงสัย “ฉันว่าฉันไม่ได้คิดไปเองนะ วันนี้คุณดูสุภาพกับฉันแปลกๆ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” “ก็คุณไม่ชอบ” เขาพูดทั้งๆ ที่ยังไม่หันกลับมา “ยังไงนะ?” ฉันยังไม่กระจ่าง “ก็คุณไม่ชอบแบบนั้น ผมก็เลยไม่ทำ” ฉันว่าคำตอบของเขาก็ชัดเจนดีนะ แต่ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงยังไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เขาพูดได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ คงอาจจะเพราะว่าก่อนหน้านี้การกระทำของเขามันต่างจากตอนนี้จากหลังตีนเป็นหน้ามือเลยก็ว่าได้ “นี่คุณจะมาไม้ไหนเนี่ย?” “ผมไม่ใช่คนซับซ้อนอะไรขนาดนั้น” แต่ฉันว่าไม่จริงหรอก ขนาดตอนนี้ที่เขากำลังพูดกับฉัน เขายังไม่หันมามองหน้าฉันเลย แล้วแบบนี้จะให้เชื่อได้ยังไง แต่ถ้าหากว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง ก็แปลว่าเขาไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเลย... “หืม เสื้อคลุมก็มาเหรอ ผีเข้าเหรอวะไอ้ติณ” มาวินตะโกนแซว เห็นมะ เพื่อนของเขายังรู้สึกว่าเขาแปลกเลย นั่นไงล่ะ เกือบหวั่นไหวไปกับคำพูดของเขาแล้วเชียว “เออ” ติณตอบ “จะจีบใครก็ต้องใส่ใจหน่อยสิวะ” ครั้งนี้ติณไม่พูดเปล่า เขาหันมาหาฉันแล้วขยิบตาให้ด้วยจ้า เล่นเอาฉันรู้สึกร้อนวูบไปทั้งร่าง ไม่นะ อย่ายอมให้เขามามีอิทธิพลกับเธอสิครองขวัญ!! เมื่อติณและเพื่อนๆ เล่นกอล์ฟกันจนพอใจแล้ว เขาก็ให้พวกเราทั้งหมดนั่งลีมูซีนคันหรูไปยังที่พักของเขา ซึ่งเราทุกคนจะต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับงานเลี้ยงเล็กๆ ที่มีแค่เฉพาะพวกเราในค่ำคืนนี้ และเมื่อต่างคนต่างก็แยกย้ายเข้าห้องกันเป็นคู่ๆ ฉันที่ไม่อยากจะอยู่สองต่อสองกับติณก็เกิดปัญหา “เอ่อ...คือว่า” ฉันอึกอัก เนื่องจากว่าฉันคือแคดดี้ที่ดูเรื่องมากที่สุดในวันนี้ ทั้งๆ ที่คนอื่นดีกรีเริ่ดกว่าฉันหลายเท่า “อย่าบอกนะว่าคุณอยากจะไปเป็น ก ข ค ของคนอื่น” ติณกระซิบอย่างรู้ทัน ที่เขาพูดมาก็ถูก ผู้หญิงอีกสามคนดูเหมือนว่าไม่มีใครอยากจะแยกจากคู่ของตัวเองสักเท่าไหร่ “แต่ฉันไม่อยากอยู่กับคุณในห้องแค่สองคนนี่” “ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า” “ฉันไม่เชื่อคุณหรอก” ฉันตอบอย่างไว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more