J-1
1064 Words
J-1
"UGH!" inis na ungol ni Jenny habang inaayos niya ang kanyang suot na palda. Hindi niya kasi tipo ang mahahabang palda. Mas gusto niyang iyong maikli dahil mas presko ang pakiramdam niya ro'n kumpara sa suot niya ngayon. Napilitan kasi siyang dumalo sa isang kasiyahan at ang tema pa ng kanilang susuotin ay pang 80's. Hindi naman sa vintage style pero parang ganoon na rin sa paniniwala niya.
"Lolo, mukha akong busabos sa suot kong 'to," maktol niya. Malakas naman na tumawa ang kanyang Lolo Miguel.
"Apo, bagay naman sa iyo ang suot mo at saka magtatampo ang Ninang Emilda mo kapag hindi mo pinagbigyan."
Ngumuso siya. Pasalama't ang Lolo niya't mahal niya ito.
"Malapit pala sa hospital ang bahay ni Ninang Emilda, Lolo," aniya nang sumilip siya sa labas ng kanilang sasakyan.
"Ay oo apo, isang lakaran lang at anumang oras ay hindi na mahihirapan ang Ninang Emilda mo na magpa-check up sa doktor."
Tumango-tango siya.
"Lo, hindi ba't sabi mo may kikitain ka ngayong araw?" aniya nang maalala pa ang isang rason kung bakit sila pumarito sa Maynila.
"Oo apo. Mamaya pa iyon."
Hindi siya sumagot at inihanda ang sarili sa pagbaba sa sasakyan. Bukas ang gate ng kanyang Ninang Emilda at ganoon na lang ang gulat niya nang makita ang kulay ng mga tela sa mesa.
"Oh my god! Lolo! Look!"
Halos mandiri siya sa kanyang sarili. Tumawa naman ng malakas ang kanyang Lolo Miguel.
"Iba nga namang maglaro ang tadhana. Kakulay pa ng palda mo ang mga tela sa mesa," nakatawang asar sa kanya ni Lolo Miguel.
"Ugh! Ayaw ko nito Lolo!" ngawa niya.
"Why apo? What's wrong with the color? Red is daring."
Mas lalong sumimangot ang kanyang mukha.
"I hate this!" inis niyang ani. Muli siyang tinawanan nito.
"Come on apo, may iba pa tayong lalakarin, remember?"
Nakagat niya ang kanyang labi at napapadyak na sumunod dito.
Pumasok sila sa loob at agad din namang nakipagkamustahan ang Lolo Miguel niya sa mga amega nito. At dahil hindi siya ganoon ka galing sa pakikipaghalubilo ay nagpaalam siya sandali sa kanyang Lolo Miguel na lumabas. Tinanguan lang din naman siya nito.
Diretso siya agad sa mga pagkain. Ganito siya kapag naiinis, pagkain agad ang pinagbubuntungan niya.
Panay na ang kain niya ng macaroons nang mapansin niyang may gumulong sa paanan niya. Pinulot niya ito. It's a big gold coin with Queen Elizabeth's head. Kakagatin niya na sana ito dahil gusto niyang makasigurong totoong gold coin ba ang hawak niya nang biglang may humawi sa palda niya. Sa gulat niya'y agad siyang napatili at hinarap ang lalaking nambastos sa kanya.
"Oh god, I'm so sorry, I just..." Hindi na natapos ng lalaki ang sasabihin dahil tinuhod niya agad ang pundasyon ng pupolasyon nito. Diretso itong napaluhod at namilipit sa sakit.
"Bastos! Isusumbong kita sa Lolo ko! Manyak!" galit niyang singhal sa lalaki at agad na tumalikod. Ni hindi na nga niya nakuha pang titigan ng husto ang mukha ng lalaki dahil sa sobrang galit niya. Agad niyang hinanap ang kanyang Lolo Miguel.
"Lolo, we should call a police! Someone harass me!" aniya agad nang makita ito.
"What? Who harassed you? Did they hurt you?"
"Lalaki siya Lolo!" Kinayag naman niya ang kanyang Lolo Miguel, palabas ng bahay.
"He was... There..." Alanganin pa siyang nagturo sa lugar kung saan niya huling nakita ang lalaki.
"Where apo?"
"He is gone."
Her grandfather tap her left shoulder.
"Go rest apo."
"Pero Lolo, kasi..."
"Come on," anito at para bang walang interest na makinig pa sa reklamo niya.
Laglag ang kanyang balikat ngunit agad niyang naalala. Ang hawak niyang gold coin. Iniisip niyang, he must be the owner? Oh crap!
SHE keeps on staring at the gold coin in her left palm.
"It's a nice lucky charm apo. Saan mo nakuha at nabili iyan?"
"Po?"
Napangiti sa kanya ang matanda.
"The gold coin," anito pa.
"Oh, napulot ko lang po ito, Lolo."
"But why are you feeling so sad? Hindi ka ba masaya na maaga tayong uuwi?"
Kumunot naman ang kanyang noo.
"Uuwi? Akala ko maaga tayong umalis sa party dahil sa ka meeting niyo po Lolo." Umiling ang matanda sa kanya.
"He cancelled it and I think it's emergency," anito at parang pinipigilan pa ang matawa.
"Is there something wrong with my face?"
"No, apo. You're pretty enough to make my day happy."
Matamis siyang napangiti sa sinabi nito. She hugged her grandfather.
FEW HOURS LATER sa wakas ay nakauwi rin sila sa Cebu and she's free again to have some fun.
"Jenny," tawag sa kanya ng kanyang Lolo Miguel.
"Po?" aniya habang ang isang kaliwang paa ay nakahakbang na sa hagdan.
"Let's talk on my office," seryosong ani nito. She sigh.
"Lolo, if this conversation is all about me, sending me abroad for college? My answer is still a big NO." Muli siyang humakbang sa hagdan.
"Come on my lovely grandchild, you know this is for your own good." She rolled her eyes. Bumaba siya ng hagdan at lumapit sa matanda.
"Please Lolo, bakit niyo ba ako pilit na pinapaalis sa poder niyo? Ayaw niyo na ba akong makasama?"
"Apo, hindi ganoon ang intensyon ko. Mas makakabuti sa iyo na sa ibang bansa ka mag-aral ng medicine."
"Lo, I can do it here and besides, sino ang tutulong sa iyo sa pagpapatakbo ng hacienda natin? At saka wala kang kasama dito kapag umalis ako, so it's better if I stay. And I love my life here Lolo, please. My friends are also here."
"Jenny," anito.
Now her Lolo Miguel is using his warning tone. Ayaw na nitong makipagtalo sa kanya. Humalik siya sa pisngi nito.
"Kung kaya kayong iwan ng mga anak ninyo, not me Lolo. Kayo na lang ang mayroon ako. Kayo na lang ang nag-iisang taong nagmamahal at nag-aalaga sa akin. So please, do not force me to be a brat again grandpa."
Tinalikuran niya na ito at umakyat na papunta sa kanyang kuwarto. Nang makapasok siya sa loob ay agad siyang napadaosdos sa sahig. She was hoping na sana'y magbago ang isip ng Lolo Miguel niya. Totoo ang kanyang sinabi kanina. She maybe hit below by the belt pero wala na siyang ma-isip na idadahilan. Ayaw niyang iwan ito dahil lang sa kagustuhan nitong maging maayos ang buhay niya. Kuntento siya kung ano ang mayroon siya ngayon at hinding-hindi siya magsisisi kung tumanda man siya sa lugar na ito.
- Writer
