4. ดีจริงๆ
957 Words
ตุ๊บ!!
"ปล่อยนะไอบ้า! อย่ามาโดนตัวฉันนะ!" เธอยังไม่ทันหลบหนีก็โดนพาเรนยกขึ้นพาดบ่ากว้าง แม้จะฟาดกำปั้นใส่ไม่ยั้ง เจ้าสุนัขคู่ใจพยามส่งเสียงเห่า ตอนเห็นคนเลี้ยงถูกกระทำ
"เจ็บนะเว้ย! หยุดดิ้นดิ" ร่างสูงก่นกัดฟันบอก ตอนโดนทุบตรงรอยช้ำบนกายแกร่ง เร่งก้าวขายาวไปตรงหลังบ้านพักเป็นห้องครัวแยกออกมา
"ทำบ้าอะไรของนาย! พาเข้ามาทำไมฉันไม่ได้บอกซะหน่อย...ขยับออกไป" เธอถูกวางบนเคาน์เตอร์ตรงกลางห้องครัว แต่อีกฝ่ายไม่ได้เขยิบห่าง จับสองขาอ่อนแยกกว้าง แล้วมายืนระหว่างขาแทน
ดีที่วันนี้เธอเลือกใส่กางเกงขาสั้นสีครีม โดนสัมผัสวาบหวิวมันทำให้ใบหน้าหวานแดงก่ำ
"จะทำกับข้าวไหม?" สองแขนแกร่งค้ำกับโต๊ะ ล็อคลำตัวบอบบางไม่ให้ขยับหนี พอเห็นใบหน้าเธอใกล้ๆ ได้กลิ่นหอมเย้ายวนมีหรือที่เสือผู้หญิงเช่นเขาไม่สะทกสะท้าน
"ไม่ทำ!"
"ต้องทำ!" สะโพกแกร่งขยับไปชิดกลางกายสาวทันที ต่อให้มีเนื้อผ้ากั้น มันยังกระตุ้นอารมณ์หื่นขึ้นมาง่ายดาย
"ได้! ทำง่ายๆนะ กินได้ก็กิน ไม่ได้ก็อด" เธอแหงนหน้าขึ้นบอก ไม่น่าเชื่อว่ารูปหน้าคมคายจะดูดีไปทุกส่วน ยิ่งหัวคิ้วดกรับสันจมูก บวกกับปากหนาสีชมพูเข้ม
"ไม่ได้ก็กินเธอแทนไง ไม่เห็นยาก" ยิ่งมองเข้าไปใกล้ไปในคอเสื้อยืด ขนาดคัพอกต้องไม่ธรรมดา หรือเขาจะหว่านล้อมลองของแปลกสักรอบนึงดี?
ฉึ่บ!
"จะตายอยู่รอมร่อแท้ๆ อย่ามากล้าหื่นกามใส่ฉันนะ" มือเล็กชูอาวุธทำครัวขึ้น เห็นความคมกริบตรงปลายแหลม เฉียดข้างแก้มสากเบาๆ
"ฉันดูเป็นคนแบบนั้นเหรอ แค่หยอกๆ...รีบทำหิวข้าว" มันน่าสนุกเข้าไปใหญ่ ถ้าปล่อยให้หญิงสาวคิดว่าตัวเองเก่งกว่าเขา
ร่างสูงยอมก้าวขาถอยหลัง ดึงเก้าอี้แถวนั้นมารอดูแม่บ้านครัวจำเป็นทำอาหาร เผื่อเธอเล่นพิเรนใส่สิ่งอันตรายลงไปในจาน
"เห็นไหมล่ะว่านายตายได้ทุกเมื่อ ทีหลังอย่ากล้ากับฉัน!"
"น่ากลัวฉิบหายเลย" เสียงเข้มพึมพำบอก ถ้าแม่คุณเก่งจริงคงแทงเขาส่วนใดบ้างแล้ว สัญชาตญาณมันบอกเขาว่าเธออ่อนหัดแค่ไหน ยิ่งรวมจิตใจแล้วด้วย
ช่วงค่ำ_
"เบื่อชะมัดเลย ที่นี่ไม่มีเหล้าหรือเบียร์อะไรให้ดื่มบ้างเหรอ" เสียงเข้มเอ่ยบอกแทรกความเงียบ ตอนเห็นหญิงสาวออกมานั่งมองดาวบนท้องฟ้า โดยมีสุนัขคู่ใจนอนเคียงข้าง
มันเกือบจะดีถ้าเขามีนิสัยอบอุ่น คงมองเป็นบรรยากาศโรแมนติก ไม่ว้าวุ่นเปล่าเปลี่ยวอารมณ์เช่นนี้
"พูดซะฉันรู้นิสัยนายหมดเลยนะ" ปกติเธอควรได้ใช้ความคิดในหัวเงียบๆคนเดียว แล้วเขามาจากไหนสร้างความรำคาญไม่จบสักที
"ปกติฉันต้องดื่มก่อน ถึงจะนอนหลับอ่ะ มีอย่างอื่นแลกไหมล่ะ"
"ทำไมฉันต้องแลก?" ใบหน้าหวานเอียงถาม ขณะมือเล็กยังลูบหัวสุนัขคล้ายกล่อมมันนอน
"นั่นน่ะสิ เธอใช้ชีวิตง่ายๆแบบนี้ไม่เบื่อหรือไง" ร่างสูงทิ้งกายลงนั่งข้างอีกฝ่าย รอบนี้เจ้าตัวคงไม่ระแวงถึงไม่เขยิบหนี
"แล้วฉันต้องใช้ชีวิตยังไงล่ะ ถึงจะตื่นเต้น?"
"ถามตรงๆฉันก็ตอบไม่ถูกหรอก" ดวงตากลมคู่สวยดูใสซื่อขึ้นทันที ราวกับว่าเธอถามมาไม่ได้ประชด ทำคนชอบโผงผางกระอักกระอ่วนใจตอบ
"ก่อนหน้านี้นายใช้ชีวิตยังไง นอนกับผู้หญิงมั่วมากใช่ไหม"
"เอ่อ...ขนาดแม่ฉันยังไม่ถามคำนี้เลย"
"คนถามก็ตอบสิ นายจะมาย้อนทำไมเล่า" ไม่ใช่ว่าเธอจะเปิดใจคุยกับใครก็ได้ แต่เห็นว่าเขาไม่รู้จักข้อมูลเธอดี ถ้ากลับเข้าฝั่งเมื่อไหร่ก็ไม่มีทางพบหน้ากันอีก
"ดุทำไมว่ะ! อยากใช้ชีวิตแบบไหนก็ใช้ไปสิ จะมานั่งจำศีลในเกาะร้างทำไม"
"........."
"คนเราเกิดมาแล้ว เดี๋ยวก็ถึงเวลาตาย เธอไม่น่าจะรู้จักโลกภายนอกดีเลยด้วยซ้ำ...ไม่เสียดายเหรอ" ถ้าให้เขาเดาเธออาจจะอายุน้อยกว่าไม่กี่ปี แต่เรื่องการใช้ชีวิตคงอ่อนหัดเอามากๆ
"ดีจังเนอะ ถ้าใช้ชีวิตตามใจตัวเองได้" แครอทเอนหลังนอนบนเสื่อ ตอนเห็นว่าสัตว์สี่ขาข้างกายปิดตาสนิท แต่ยังเอียงหน้าให้หูได้ยินสิ่งรอบข้าง
เธอไม่ไว้ใจคนข้างแปลกหน้าพึ่งขึ้นมาบนเกาะครอบครัว เลยแอบอาวุธแหลมคมฝังในเม็ดทรายบริเวณนั้น
"พูดอย่างนี้แสดงว่าไม่เคยมีแฟน?"
"แล้วเกี่ยวอะไรกับมีแฟนล่ะ"
"เพราะถ้ามีแฟน เธอก็จะเรียนรู้สิ่งใหม่ของโลกคนอื่นบ้าง ถ้าให้ฉันเดา เธอต้องไม่มีเพื่อนสนิทด้วยแหง่ๆ" นัยน์ตาคมคู่สีเทาเปลี่ยนความคิดฉับพลัน อีกฝ่ายคงไม่รู้ตัวว่าตอนนอนลง กางเกงขาสั้นโชว์ให้เห็นเพนตี้ลายลูกไม้อ่อน
"นอนลงสิ ที่ตรงนี้มีแต่ชาลีนอนกลิ้ง ฉันอนุญาตให้นายนอนได้นะ" มือเล็กตบลงบนเสื่อผืนใหญ่แสดงความมีน้ำใจแบบแสร้งทำ
"ดีฉิบหาย...แย่งที่นอนหมาได้ด้วย" ชีวิตอันน่าขมขืนมันเป็นความรู้สึกนี้นี่เอง ว่าจบร่างสูงเลยยอมนอนลง มองท้องฟ้ามีดวงดาวนับร้อยนับพัน
......................................
คุยกันได้แบบกัดฟัน คำมีอยู่จริง 555
- Writer
