3
“บ้า ฉันจะไปทำอะไรแบบนั้นทำไม” เธอเดินหนี เขาจะยึดยาบำรุงครรภ์เอาไว้ก็ช่าง เธอค่อยไปขอหมอเอาใหม่ก็ได้
“ไม่เอายาแล้วเหรอ”
“อยากได้ก็เอาไป”
“เฮียจะรับผิดชอบเธอเอง”
“อย่ามายุ่ง”
“แต่เฮียจะยุ่ง” เขาตามมาคว้าแขนเธอเอาไว้ แต่เธอสะบัดหนี ก่อนจะตบหน้าเขาฉาดใหญ่
“ฉันเกลียดเฮีย อย่ามายุ่งกับฉันอีก”
“อั๊วะว่าลื้อหายไปไหนเลยตามออกมาดู มาฉุดกระชากลากถูกับนังพลอยอยู่นี่เอง ลื้อนี่มันโง่เง่าเต่าตุนจริง ๆ หาผู้หญิงดี ๆ ให้ไม่เอา จะเอานังนี่ทำเมียหรือไง”
“ม๊าอย่ามายุ่ง” การันต์พูดอย่างหัวเสีย เขาไม่เข้าใจมารดาเหมือนกันว่าทำไมถึงได้ชอบด่าว่าคนอื่นนัก เจอหน้ากันมีด่าไว้ก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากัน เขาเบื่อกับชีวิตแบบนี้เกินทน
“ลื้อเป็นลูกอั๊วะ อั๊วะจะยุ่ง ลื้อจะทำไม เลิกยุ่งกับนังนี่ได้แล้ว จนก็จน แม่มันก็พิการ ขืนแกได้มันเป็นเมียก็ต้องดูแลแม่มันด้วย ลื้อจะตกอับเอานา ลื้ออย่าหน้าโง่ไปหน่อยเลย แต่งงา
