2
“ฉันพยายามหาผู้หญิงดี ๆ ให้แก แต่แกก็ไม่เอา ชอบแต่นังกากีนั่น มันแต่งงานไปแล้ว ยังจะไปพร่ำเพ้อถึงมันอยู่ได้”
“หยุดว่าร้ายเวสักที เขาแต่งงานแล้วก็เรื่องของเขา ม๊าจะเอาเขามาพูดทำไม เขาไม่เคยมายุ่งกับอั๊วะ อั๊วะไปยุ่งกับเขาเอง แล้วถ้าม๊าชอบผู้หญิงคนไหนก็แต่งงานกับหล่อนเสียเองสิ มาบังคับอั๊วะให้แต่งงานทำไม”
“แกอายุเท่าไหร่แล้ว ยังหาเมียดี ๆ ไม่ได้ แกเคยได้ยินไหม มีเมียดีเป็นศรีแก่ตัว มีเมียชั่วอัปราชัยน่ะ แถวนี้ไม่มีผู้หญิงดี ๆ คนไหนเขาเอาแกแล้ว เขาแต่งงานมีลูกมีผัวกันไปหมดแล้ว ที่เหลืออยู่ก็ผู้หญิงแรด ๆ ม๊าเลยต้องไปหาผู้หญิงที่อยู่ไกลบ้านให้แก เขาจะได้ไม่รู้ว่าแกไม่มีใครเอา แกมันไม่เอาไหน”
“อั๊วะไม่เอาไหน แล้วม๊าไปหลอกเขามาทำไม ม๊าไม่สงสารเขาเหรอ เป็นผู้หญิงด้วยกันน่าจะเห็นใจกัน ไปหลอกผู้หญิงมาแต่งงานกับลูกชายไม่เอาไหนของตัวเอง มันบาปน่ะม๊า” ประโยคของลูกชายทำให้เจ๊หงส์โมโหจนควันออกหู
“
