สิบทิศกับเวทิตาไม่ได้ถือโทษโกรธใครอีกแล้ว เพราะตอนนี้เข้าใจกันดีแล้ว ชีวิตของเราต้องเดินไปข้างหน้า ไม่มีวันย้อนอดีตกลับไปแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว เธอมีครอบครัวที่ดีอบอุ่น เธอก็ควรที่จะประคับประคองครอบครัวของเธอให้มีความสุขเช่นนี้ตลอดไป
คืนเข้าห้องหอ มีต้นกล้ามาเป็นพยานรักอีกคน เด็กน้อยหลับไปท่ามกลางความรักของพ่อแม่ ก่อนที่สิบทิศจะสะกิดเวทิตาเบา ๆ
“เวครับลูกหลับแล้ว”
หล่อนเองก็เหมือนรู้ จัดการห่มผ้าให้ลูกและตามสิบทิศออกไปอีกห้องของตัวเอง แต่เดินยังไม่ทันถึงห้องเสียด้วยซ้ำ เขาก็ตวัดอุ้มเธอขึ้นสู่อ้อมแขนเสียก่อน
“พี่สิบทิศน่ะ”
“กว่าลูกจะหลับ กว่าจะได้ปั๊มน้องให้ลูกกัน”
“แน่ะ!”
“ต้นกล้าบอกว่าอยากมีน้อง”
“ใครเริ่มพูดก่อนคะ ต้นกล้าไม่เคยพูดเสียหน่อยว่าอยากได้น้อง” เธอค้อนให้เขาเสียวงใหญ่
“พี่อยากได้ก็แล้วกัน” เขาตอบยิ้ม ๆ
เธอค้อนเขาเล็กน้อย ยิ้มอายๆ ให้แก่เขา แต่ก็ยอมกอดคอหนาของเขาให้เข
