“แล้วต้นกล้าหายไปไหนก็ไม่รู้ เราจะทำยังไงกันต่อดีคะ” เวทิตาร้อนใจยิ่งนัก
“เพื่อนพี่จะรีบพาคนออกตามหา พี่ก็จะไปด้วย เวรออยู่ที่บ้านนะ”
“ไม่ค่ะ เวไปด้วย”
“ไม่ได้ อย่าให้พี่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง เวกลับไปรอที่บ้าน พี่จะไปตามหาลูกเอง ถ้าไม่เจอพี่จะไม่กลับมาเด็ดขาด พี่จะตามหาลูกจนเจอ พี่สัญญา เชื่อใจพี่นะเว”
“พี่สิบทิศ” เวทิตากอดเขาแล้วร้องไห้
“พี่พาลูกกลับมาให้ได้นะคะ”
“พี่สัญญาว่าจะพาลูกกลับมา”
เวทิตายอมกลับบ้านไปในที่สุด โดยลูกน้องของอาคมเป็นคนไปส่ง เธอสวดมนต์อ้อนวอนขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยคุ้มครองลูกน้อยให้ปลอดภัย
สิบทิศกับลูกน้องของอาคมเดินเข้ามาในป่า ก่อนที่สิบทิศจะเผลอไปเหยียบกิ่งไม้แห้งจนกลิ้งตกเขาไป เขาร้องอย่างตกใจ ได้ยินเสียงลูกน้องของอาคมตะโกนเรียก ก่อนจะเงียบหายไป
ร่างของเขากลิ้งลงมาด้านล่าง กระแทกกับท่อนไม้จนเจ็บจุก เขาหลับตาด้วยความมึนงง ก่อนที่จะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้
