“เฮ้ยยยย!!! ไม่นะ...ปล่อยข้า! ข้าไม่ได้เป็นเชลยของท่านนะ...มาจับข้าแบบนี้เอาไว้ทำไม”ลียาพยายามเจรจาต่อรองคนตัวโตที่ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เขาเดินอุ้มเธอออกจากเรือนไปอย่างรวดเร็ว
“ก็แล้วใครบอกว่าข้าจับเจ้าไปเป็นเชลย”ลี่หยางพูดพร้อมหยุดก้าวเดินพร้อมก้มลงมองใบหน้างาม
“แล้วไม่จับข้าไปเป็นเชลยจะจับไปเป็นอะไรละ”ลียาถามสวนกลับไปทันใด
“จับเจ้ามาเป็นฮูหยินของข้า!”
หา!!! ลียาอุทานออกมาจนสุดเสียง ครั้นได้ยินแม่ทัพเทียนหยวนกล่าวออกมาเช่นนั้น
ท่ามกลางอาการตกตะลึงของหญิงสาวซึ่งบังเกิดขึ้นอยู่ในเวลานั้น แม่ทัพรูปงามไม่รั้งรออยู่อีกต่อไป สองแขนกระชับร่างงามเอาไว้ในอ้อมอกกว้างจนแน่น หันหลังกลับก้าวเดินออกมาจากเรือนดังกล่าวอย่างรวดเร็ว นำหมอหญิงที่เฝ้าตามหามาตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมากลับไปพร้อมกับเขาด้วยกัน
ในขณะที่หลิงลี่ย่าตกอยู่ในอาการตกตะลึงเมื่อครู่พลันเริ่มรู้สึกตัว ร่างงามเริ่มดิ้นรนเพื่อหาทางหนีจ
