พิษรัก

พิษรัก - 6

"มีอะไรหรือเปล่าซัน ทำไมดูเคลียดจัง"ดารินเดินเข้าไปนั่งข้างๆชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

"เปล่า เรื่องเรียนน่ะ"ซันโกหกออกไปเพราะเขาไม่ได้เคลียดเรื่องเรียนแต่เขาเคลียดเรื่องธุรกิจของเขามากกว่า ซันต้องไปดูสินค้ากับคเชนทร์วันศุกร์นี้ เขาไม่รู้จะบอกดารินยังไงเพราะมันต้องไปหลายวัน

"ซัน มีอะไรปิดบังดาอยู่หรือเปล่า(?)"สีหน้าและท่าทางของซันมันฟ้อง แล้วเธอรู้ว่าเธอรู้จักผู้ชายคนนี้ดีพอและท่าทางของเขาตอนนี้มันฟ้องว่าเขากำลังโกหกหรือมีอะไรปิดบังเธอ

"ปะ เปล่า"ซันตอบเสียงกระตุกกระตักเมื่อเห็นสายตาที่คนรักมองมา

"ดาไม่ชอบคนโกหก ซันรู้ใช่ไหม"รู้สิ เขารู้ดีว่าดารินไม่ขอบคนโกหกขนาดไหน แต่จะให้เขาบอกความจริงออกไปเขาก็กลัวผลที่ตามมาเขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่ดีแต่จะให้เขาเลิกทำตอนนี้ก็คงไม่ได้

"คือศุกร์นี้ซันต้องไปดูงานกันไอ้เชน"ซันตัดสินใจเอ่ยบอกความจริงออกไป...แต่ก็ไม่ได้บอกหมดนะเพราะดารินยังไม่รู้ว่าเขาทำธุรกิจผิดกฎหมายด้วย

"กี่วัน"ทำพร้อมกับสบตา

"สามวันครับ"ซันตอบแล้วดึงร่างบางเขามากอด ดารินซุกหน้าลงที่แผงอกอุ่นของคนรักพร้อมสายหน้าไปมาเพื่อบอกเป็นนัยๆว่าเธอไม่อยากให้เขาไป ใช่!!เธอไม่อยากให้เขาไปเพราะเขาต้องไปตั้งหลายวันเธอคงคิดถึงเขาแย่

"งานสำคัญมากเลยหรอ ถึงต้องไปเอง"ดารินถามเสียงอ้อมแอ้มเพราะยังซุกหน้ากับอกอุ่นของซันอยู่

"ครับ"มันเลี่ยงไม่ได้จริงๆเพราะปกติแล้วเขาจะให้ลูกน้องไปแทนแต่งานนี้มันคืองานสำคัญที่เขาและคเชนทร์ไม่ไปไม่ได้

"ไม่ไปได้ไหม?"ร่างบางผละตัวออกจากอกอุ่นแล้วมาสบตาแทน ซันถึงกลับต้องเบี่ยงหน้าหนีเพื่อหลบสายตาคู่นั้นทันที เขาแพ้เธอทุกอย่างแม้กระทั้งสายตา ใจจริงเขาก็ไม่อยากห่างเธอหรอกถ้าไม่ติดว่ามันเป็นงานสำคัญเขาให้คเชนทร์จัดการคนเดียวไปแล้ว

"ไม่ได้สินะ"ดารินเอ่ยเสียงเศร้า ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้อง ซันก็ได้แต่มองตามแผ่นหลังคนรักเดินหายเข้าห้องไป เขาเลือกที่จะไม่เดินตามที่รักไปในห้อง เพราะถ้าเขาตามเข้าไปมีหวังเขาต้องใจอ่อนแล้วเกงานแน่นอน

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

"ซันทำอะไรอยู่?"ดารินเอ่ยถามเมื่อปลายสายกดรับ นี่ก็เป็นวันที่สองแล้วที่ซันไปดูงานกับคเชนทร์ เธอก็ไม่รู้หรอกนะว่างานอะไรเพราะถามไปซันก็ไม่บอกแต่ก็จะเป็นธุรกิจโรงแรมของที่บ้านนั่นแหละ

'ซันอาบนํ้าอยู่ค่ะ ไม่สะดวกรับสาย แค่นี้นะ'เสียงที่ตอบกลับมาทำเอาดารินถึงกับตัวชา เสียงผู้หญิง ใคร (?)แล้วมารับโทรศัพท์ของซันได้ยังไง แล้วที่บอกว่าซันอาบนํ้าอยู่มันคืออะไร เขาไม่ได้นอกใจนอกกายเธอใช่ไหม? จากนั้นสมาร์ทโฟนเครื่องสวยก็หล่นลงสู่พื้นพร้อมกับนํ้าใส่ๆที่กำลังไหลออกจากดวงตาคู่สวย

"อึก...ฮือๆ"ดารินทิ้งตัวลงนอนควํ่าบนเตียงกว้างก่อนจะปล่อยโฮออกมา ทุกอย่างเขาโกหกเธอใช่ไหมเขาไม่ได้ไปดูงานแต่เขาไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม

"อึก ทำไมทำแบบนี้ ฮือๆ"ทั้งที่เธอไว้ใจเขาแต่ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้หรือเธอไม่ดีพอสำหรับเขาเขาเลยไปหาเศษหาเลยกับคนอื่น

อีกด้าน

แอดดดดด ปึก

ร่างสูงของซันเดินออกมาจากห้องนํ้าโดยมีแค่ผ้าขุนหนูพันท่อนล่างไว้ส่วนด้านบนปล่อยโชว์ซิกแพกเป็นรอนๆ ถึงกับต้องชะงักเมื่อเจอใครอีกคนอยู่ในห้องของตัวเองโดยไม่ได้รับอนุญาต

"เธอเข้ามาให้ห้องฉันได้ยังไง?"ซันเดินไปกระชากร่างบางของริต้าที่นั่งอยู่ปลายเตียงผลักลงไปที่พื้นทันที เขาไม่ชอบให้ใครเข้ามาให้พื้นที่ส่วนตัวนอกจากดาริน

"โอ้ยย"ริต้าถึงกับร้องโอดโอ้นออกมา ไม่คิดว่าผู้ชายที่ดูพ่ายนอกดูแสนจะสุภาพบุรุษไม่คิดว่าเขาจะเป็นซาตานร้ายขนาดนี้

"ออกไป ถ้าคันมากก็ไปที่อื่น"ซันตะคอกใส่เสียงดังลั่นห้อง ผู้หญิงนี้อ่อยเขาตั้งแต่เขามาถึงที่นี่วันแรก ทั้งที่เขาก็แสดงออกชัดเจนว่าไม่ได้สนใจอะไรในตัวเธอเลย แต่ก็ยังตื้อไม่เลิก แล้วนี้กล้าดียังไงถึงเข้ามาในห้องเขา ถึงริต้าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของไอ้คเชนทร์แต่เขาไม่สนถ้าทำให้เขาไม่พอใจเธออาจได้ไปทัวร์นรกก่อนวัยอันควรแน่

ริต้าพยุงตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบากเธอไม่ได้สนใจกับท่าทางของซัน ริต้าจ้องมองไปที่ชายหนุ่มก่อนจะค่อยเดินเข้ามาหาซันช้าๆพร้อมกับปลดชุดนอนแสนบางเบาออกเพื่อเป็นอย่างยั่วยวนคนตรงหน้าอย่างท้าทาย ซันแสยะยิ้มร้ายออกมาเมื่อมือเรียวบางลูบไล้ไปตามอกของเขา ริต้าถึงกับยิ้มออกมาอย่างชมใจ ผู้ชายก็ต้องแพ้มารยาหญิงอยู่วันยังคํ่า

ซันมองร่างเปลือยเปล่าของผู้หญิงตรงหน้าอย่างพอใจ ใช่ว่าเขาจะเกิดอารมณ์นะ เขามักจะตายด้านทุกครั้งเมื่ออยู่กับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ดาริน ร่างสูงของซันค่อยขยับเข้าไปใกล้ๆร่างบางตรงหน้า ริต้าก้าวถอยหลังช้าๆจนติดผนังห้องที่ติดกับประตู ก่อนจะส่งสายตาอย่างเชิญชวน มือหนาของซันเลื่อนไปตามหน้าท้องแบนราบช้าๆ จนริต้าส่งเสียงครางออกมา ซันแสยะยิ้มที่มุมปากอีกครั้งก่อนที่จะ....

แกร๊ก แอดดดด ตุบ!! ปัง

"อ๊ายยยย กริ๊ดดดดดดดดดดดดด"มือหนาเอื้อมไปบิดกรประตูให้เปิดออกแล้วผลักร่างเปลือยเปล่าของริต้าออกจากห้องทันที ริต้าที่ไม่ทันได้ตั้งตัวถึงกับล้มลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น

ซันเดินกลับเข้ามาในห้องแล้วหยิบชุดนอนของริต้าที่กองอยู่ที่พื้นแล้วเดินกลับไปที่หน้าห้อง

"ฉันบอกเธอแล้วไง ถ้าคันมากก็ไปที่อื่น เพราะฉันเอาผู้หญิงแบบเธอไม่ลง"พูดจบก็โยนชุดนอนให้ริต้าก่อนจะปิดประตูใส่เสียงดัง

ร่างสูงของซันเดินกลับเข้ามาในห้องแล้วนั่งลงที่เตียงก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาแล้วโทรหาคนที่เขาแสนจะคิดถึง แต่ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าดารินโทรมา....อย่าบอกนะ

"แม่งเอ้ยย"ซันสบคำออกมาอย่างหัวเสียเมื่อคิดว่ายัยนั่นต้องรับโทรศัพท์เขาแน่ เขาเลยไม่รอช้ารีบต่อสายกลับไปหาคนรักทันทีเพื่ออธิบาย

"รับสิ"ซันพยายามโทรหาดารินแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเธอจะรับสาย

"ที่รัก...รับสายหน่อยนะ"ตอนนี้ซันร้อนใจไม่หมด ก่อนจะรีบไปแต่งตัวแล้วเก็บเสื้อผ้า ดีที่เขาจัดการธุระเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงสามารถรีบกลับไปง้อเมียได้อย่างไม่ต้องคิดอะไร

"มึงว่าไงนะ ทำไมรีบกลับวะพรุ่งนี้ก็ได้มั้ง"คเชนทร์บอกเพราะตอนนี้มันก็ดึกแล้ว ขับรถตอนกลางคืนมันอันตราย

"กูแค่มาบอก กูกลับล่ะ"เพราะงานก็เสร็จเรียบร้อยหมดแล้วเลยไม่มีปัญหาถ้าเขาจะกลับ เพราะตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับความรู้สึกของคนรักของเขา

"ตามใจ จับรถดีๆ"เพราะยังไงเขาก็ห้ามมันไม่ได้เพราะรู้จักนิสัยของเพื่อนสนิทคนนี้ดีถ้ามันบอกว่าจะกลับก็คือกลับไม่ว่าตอนนี้จะเป็นเวลากี่โมงกี่ยามก็ตามมันไม่สน

"ขอบใจ"

คอนโด

ซันกลับมาถึงคอนโดประมาณตีสามกว่าๆเมื่อเดินเข้ามาให้นอนเขาก็เห็นร่างบางของคนรักนอนอยู่บนเตียง แสงสลัวจากโคมไฟทำให้เขาเห็นใบหน้างามที่เต็มไปด้วยคราบนํ้าตา ยิ่งทำให้เขาใจเสีย

"ดาครับ"ซันนั่งลงที่เตียงแล้วเอ่ยเรียกคนรักเบาๆ