ท่าทางที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของเจ้านายทำให้ลูกน้องคนสนิททำตัวไม่ถูก มาร์คกำมือถือไว้ในมือ ตาก็คอยมองเจ้านายผ่านกระจกหลังอยู่หลายครั้ง จนในที่สุดก็เป็นพิธานเองที่ทนไม่ไหว
“มีอะไรก็พูดมา”
ได้ยินแบบนั้นมาร์คก็รีบปลดล็อกมือถือ ก่อนจะรายงานให้เจ้านายฟังตามข้อความที่ได้รับมาอย่างรวดเร็ว
“คุณเนยต้องการพบท่านคืนนี้ครับ”
"คืนนี้ฉันว่าจะไปหาดอกแก้วเค้า บอกเนยว่าเป็นมะรืนก็แล้วกัน"
"แต่คุณเนยกำชับว่าเป็นเรื่องสำคัญ และต้องการพบท่านด่วนที่สุดครับ"
"อืม..." พิธานนิ่งคิดเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้ารับ "ส่งข้อความไปบอกดอกแก้วว่าคืนนี้ฉันไม่ได้ไปหา"
.
.
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
พิธานกดรหัสหกหลักที่จำได้ขึ้นใจทันทีที่ลูกน้องมารายงาน ก่อนจะผลักประตูบานใหญ่เข้าไป ความเย็นของเครื่องปรับอากาศเป็นสิ่งแรกที่ต้อนรับเขา ไฟทั้งห้องมืดสนิท บ่งบอกว่าคนที่อยู่ที่นี่เข้านอนไปแล้ว
ตีสองแล้วนี่
พิธานเองก็ไม่รู้
