บางครั้ง เวลามันก็เดินไวจนน่าใจหาย
ดอกแก้วนั่งมองวิวกรุงเทพฯ ในมุมสูงจากกระจกห้องนอน แสงแดดเริ่มสว่างจ้าจนแสบผิวแม้กระจกจะช่วยกรองแสงยูวีได้ระดับหนึ่ง แต่ถึงแดดจะเริ่มไล่ แต่ดอกแก้วก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมแบบนั้น ผิวที่ขาวผ่องสว่างจ้ากว่าเดิมเมื่อได้รับแสงจากธรรมชาติ บางทีดอกแก้วก็ไม่เข้าใจร่างกายตัวเองเท่าไหร่ มีแต่คนที่ถูกแดดแล้วผิวจะคล้ำลง แต่เธอกลับไม่เป็นอย่างนั้น หรือถ้าเป็นจริงๆ ก็กลับมาขาวเหมือนเดิมได้ภายในระยะเวลาสั้นๆ
เมื่อก่อนเพื่อนๆ มักจะถามเธอว่าใช้ครีมอะไร กินอาหารเสริมตัวไหน พอเธอตอบตามความจริงว่าไม่เคยกิน ครีมก็ทายี่ห้อทั่วไปที่มีขายในร้านสะดวกซื้อ เพื่อนๆ ก็พากันไม่เชื่อและบอกว่าเธอโกหก แต่ก็ยังวนเวียนมาถามว่าเธอใช้ครีมอะไรกันอยู่เรื่อย
“เบื่อ”
เธอตื่นมาซักพักแล้ว พอตื่นมาก็ทำมื้อเช้าง่ายๆ กิน เก็บเสื้อผ้าไปซัก ทำความสะอาดห้องจนสะอาดสะอ้าน ดอกแก้วไม่ได้ขยันอะไร แต่เธอแค่
