ตอนที่ 9 ข้อตกลง
938 Words
ตอนที่ 9 ข้อตกลง
“นี่ฉันได้ยินอะไรผิดไปรึเปล่า?”
“คุณได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะ” หญิงสาวย้ำคำ
“แค่รับผิดชอบ...ในสิ่งที่คุณทำ”
“สิ่งที่ฉันทำมันก็เหมาะดีกับผู้หญิงอย่างเธอ ต้องรับผิดชอบอะไรด้วยอย่างนั้นเหรอ?” กฤตยชญ์ตอบหน้าตายพลางเอนหลังพิงเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ด้วยท่าทางสบายๆ
“คุณมันเลว!”
“เธอควรจะดีใจนะ เพราะปกติฉันไมใช่คนที่จะเลวใส่ใครได้ง่ายๆ” ชายหนุ่มยังคงยียวน
หญิงสาวกำหมัดแน่นข่มความโกรธเอาไว้ภายใน เธอยอมเสียศักดิ์ลงทุนแบกหน้ามาหาเขาขนาดนี้แล้วยังไงก็จะไม่ยอมกลับออกไปมือเปล่าแน่
“ตกลงว่าคุณจะไม่รับผิดชอบฉันใช่ไหม”
กฤตยชญ์ไม่ตอบเพียงแต่เหยียดยิ้มให้อย่างถือตัว
“ก็ดี! เชิญเตรียมเงินถุงเงินถังของคุณไว้ปิดข่าวทุกสำนักได้เลย!”
“เดี๋ยว!!...”
เสียงเข้มดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้อัญญาดาที่กำลังจะเดินไปที่ประตูต้องชะงักเท้า มุมปากสวยกระตุกยิ้มอย่างเป็นต่อ ก่อนจะค่อยๆหันหน้ากลับมาเผชิญกับเจ้าของเสียงเรียก
“ว่าไงคะ? เกิดเปลี่ยนใจขึ้นมารึไง”
“เธอต้องการเท่าไหร่?”
“ก็ไม่มากหรอกค่ะ ระดับคุณให้ได้สบายอยู่แล้ว”
หญิงสาวยิ้มหวานอย่างมีเลศนัย
“หวังว่าคงไม่ใช่การแต่งงานยกเธอออกหน้าออกตาหรอกนะ เพราะฉันคงไม่สิ้นคิดคว้าผู้หญิงอย่างเธอมาให้เสื่อมเสียวงศ์ตระกูล...”
แม้จะปวดใจกับคำพูดดูแคลนของชายหนุ่ม แต่หญิงสาวก็ไม่อาจแสดงมันออกมา ได้แต่กล้ำกลืนความเจ็บปวดเหล่านั้นลงไปให้ฝังลึกอยู่ใต้ก้นบึ้งในหัวใจเธอเท่านั้น ผู้ชายอย่างเขาไม่มีสิทธิ์จะได้เห็นความอ่อนแอของเธอ...
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันรู้ตัวดีว่าไม่คู่ควรกับตระกูลที่สูงส่งของคุณ...”
“แล้วเธอต้องการอะไร?” กฤตยชญ์ย้อนถาม...ใจกระตุกเมื่อครู่หนึ่งเขาแอบเห็นแววตาสั่นไหวของเธอ แต่ก็เท่านั้น...เขาคงตาฝาดไป ผู้หญิงอย่างอัญญาดาจะมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกับคนอื่นเขาด้วยหรือ?
“โอนเงินสามแสนบาทเข้าบัญชีของฉันทุกเดือน”
“สามแสนเหรอ?” ชายหนุ่มย้อนถามเพื่อความแน่ใจ
“ใช่ค่ะ...สามแสนบาท ทุกเดือน! ไม่ต้องตลอดไปฉันขอแค่หนึ่งปีเท่านั้น”
“ทำไมต้องหนึ่งปี?” กฤตยชญ์ยังคงสงสัย หนึ่งปีไม่น้อยเกินไปหรือกับเงินที่เธอจะได้รับเมื่อเทียบกับการขายคลิปนั่นให้นักข่าว แต่ความสงสัยของเขาต้องกระจ่างเมื่อได้ฟังคำตอบต่อมาของเธอ
“เพราะฉันไม่ได้อยากจะเกี่ยวข้องกับคุณนานๆนักหรอก”
“ปากดี!”
อัญญาดาไม่สนคำสบทของกฤตยชญ์ กลับยื่นซองจดหมายสีขาวไปตรงหน้าเขาในขณะที่ชายหนุ่มรับมาดูอย่างงงๆ
“นี่เป็นหมายเลขบัญชีที่คุณต้องโอนเงินเข้าทุกเดือน”
“เตรียมพร้อมมาดีนิ!...” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ ดูเหมือนว่าหญิงสาวตรงหน้าจะวางแผนให้เขารับผิดชอบเธอมาก่อนอยู่แล้ว
“ตกลงตามนี้นะคะ ฉันขอตัวไปทำงานก่อน”
“เดี๋ยว!!”
กฤตยชญ์เรียกรั้งเธอไว้อีกครั้งก่อนที่อัญญาดาจะเดินออกจากห้องไป
“มีอะไรค่ะ ไม่เข้าใจตรงไหน?” หญิงสาวถามกลับหน้าง้ำกับความเรื่องมากของผู้ชายตรงหน้า
“ป่าว!...แค่ดูเหมือนว่าข้อเสนอที่เธอยื่นให้ ฉันจะเสียเปรียบในทุกทาง”
กฤตยชญ์ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินอ้อมมายืนพิงที่หน้าโต๊ะทำงาน ใกล้ๆกับจุดที่อัญญาดายืนอยู่
ก่อนจะยื่นข้อเสนอของเขาให้เธอบ้าง แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่ข้อเสนอสักเท่าไหร่เรียกข้อบังคับจะถูกกว่า
“ลองดูข้อเสนอของฉันบ้างจะดีกว่าไหม ยุติธรรมทั้งสองฝ่าย”
“ว่ามาสิคะ”
“ฉันให้เธอห้าแสนบาท โอนเข้าบัญชีที่เธอให้มาทุกเดือนภายในหนึ่งปีอย่างที่เธอต้องการ...”
“ทำไม...” หญิงสาวย้อนถามอย่างสงสัย นั่นมันมากกว่าเงินที่เธอต้องการเสียด้วยซ้ำถ้าเขาโอนให้เธอจริงครบหนึ่งปี
“แลกกับการที่เธอต้องมาเป็น ‘นางบำเรอ’ ของฉัน”
ใจคนฟังหล่นฮวบอยากจะปรี่เข้าไปตบหน้าเขาสักฉาดให้สาสมกับที่เขาดูถูกเธอ การที่เธอเสียตัวให้กับเขานั่นไม่ได้หมายความว่าเธอต้องมาเป็นนางบำเรอระบายความใคร่ให้กับเขาเสียหน่อย
“คนทุเรศ!”
อัญญาดากร่นด่าก่อนจะหันหลังเดินออกไปเสียงเข้มของกฤตยชญ์ก็ตะโกนไล่หลังมา ทำให้เธอหยุดชะงักอีกครั้งกับทางตันที่ชายหนุ่มพึ่งสร้างขึ้น
“คิดเอาก็แล้วกัน...เพราะก่อนที่คลิปของเธอจะถึงมือนักข่าว ตอนนั้นฉันก็คงให้เงินปิดปากพวกเขาไปหมดแล้ว เธอจะเสียคลิปไปให้เขาดูฟรีๆซะเปล่านะอัญญาดา”
“คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย!!” หญิงสาวหันมาตะคอกใส่เขาอย่างโกรธจัด เขาไม่เหลือทางเลือกอะไรให้เธออีกเลย
“ลูกผู้ชายสำหรับฉันไม่ต้องใช้กับผู้หญิงอย่างเธอหรอก” หญิงสาวหายใจเข้าออกหนักๆอย่างคนโมโหทั้งยังต้องขบคิดอะไรให้ปวดหัว ก่อนจะตัดสินใจอย่างไม่มีทางเลือก ถึงอย่างไรซะเธอก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว
“ก็ได้...นางบำเรอหนึ่งปีและเงินก้อนแรกต้องโอนเข้าบัญชีให้ฉันวันนี้”
“ไม่มีปัญหา...คุณนางบำเรอสุดสวาท”
- Writer
