ตราบาปมารทมิฬ

ตอนที่ 6-2

ถุ้ย!

กฤตยชญ์หลับตาแน่นขมความโกรธ มือหนายกขึ้นเช็ดน้ำลายที่เปื้อนหน้าออกอย่างลวกๆ ปากหนาแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม ก่อนที่ดวงตาคมจะจับจ้องคนตรงหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ กิริยาต่ำๆแบบนี้ไม่คิดไม่ฝันว่าจะต้องมาเจอกับตัวเอง ถูกผู้หญิงตัวเล็กถ่มน้ำลายใส่หน้า เธอช่างหยามศักดิ์เขาเสียจริง!!

“ฉันขอตายดีกว่าถ้าต้องเป็นเมียของคุณ!!”

คำพูดแสบสันยังออกมาจากปากไม่หยุด ทำเอากฤตยชญ์ถึงกับเหวี่ยงมือหนาคว้าต้นคอสวยมาจับไว้แน่นอยากจะบีบมันให้แหลกคามือ เมื่อใบหน้าหวานๆที่เชิดรั้นนั้นช่างน่าชินชังยิ่งนัก เธอไม่มีแม้แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ไม่มีแม้แต่ความไร้ยางอายอย่างที่ผู้หญิงพึ่งมี

“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าเธอจะเก่งอย่างที่ปากว่ารึป่าว!”

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

หญิงสาวถือโอกาสที่ชายหนุ่มปล่อยมือออกจากต้นคอของเธอสะบัดมือตบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างแรงจนหันไปซ้ายทีขวาทีอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนจะผลักเขาให้ออกห่างแล้วรีบวิ่งเพื่อจะหนีออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด แต่ กฤตยชญ์ไวกว่า พอตั้งตัวได้ชายหนุ่มก็วิ่งตามไปคว้าตัวหญิงสาวเอาไว้พร้อมทั้งอุ้มมาทุ่มลงกับเตียงดังเดิม เล่นเอา อัญญาดาจุกจนแทบลุกไปขึ้น

“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก ดี!! ฉันจะจัดให้สมใจอยาก!” ชายหนุ่มกระโดดขึ้นคร่อมร่างบางที่นอนจุกอยู่ ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะพยายามปัดป้องและทุบตีเขาด้วยแรงที่มีเหลืออยู่เพียงน้อยนิดก็ตามแต่กฤตยชญ์ก็หาได้สนใจไม่เมื่อชายหนุ่มกำลังง่วนกับการถอนชุดราตรีตัวสวยและเนินอกอวบอิ่มขาวๆของเธอก็กำลังสะกดสายตาและปลุกความต้องการของเขาได้เป็นอย่างดี

“โอ๊ยยยยย!!” กฤตยชญ์ร้องลั่นเมื่ออัญญาดาถือโอกาสที่เขาเผลอกัดแขนแกร่งอย่างแรงจนเลือดซึมออกตามรอยฟันตรงที่เธอกัน ชายหนุ่มบันดาลโทสะถึงขึ้นให้มือข้างหนึ่งกดคอขอเธอให้แนบลงกับเตียงส่วนอีกมือหนึ่งที่เหลือก็บีบคางสวยแน่นจนปากบางถึงกับเบ้ ก่อนที่ปากหยักจะตามลงมาประกบมอบรสจูบรุนแรงป่าเถื่อนให้อย่างไม่ถามความสมัครใจ มือบางทั้งข่วนทั้งดึงและทุบตีอย่างไม่ยอมลดละเช่นกันแต่กฤตยชญ์หาได้ใส่ใจกลับดูดดึงรีบฝีปากบางตามอารมณ์ที่คุกรุ่น ทั้งบดขยี้และกัดบี้เพื่อให้หญิงสาวยอมเปิดปากให้กับลิ้นร้อนของเขาเข้าไปสำรวจภายใน ความหอมหวานทำให้ชายหนุ่มเคลิบเคลิ้มหลงใหลอยู่เนิ่นนาน ก่อนที่จะรู้สึกอารมณ์เสียเมื่อลิ้นแกร่งถูกกัดจนต้องรีบถอยออกมา แม้ไม่แรงมาแต่ก็ทำให้ความหงุดหงิดของเขาเพิ่มมากขึ้นเท่าทวี

“อยู่ดีดีไม่ได้รึไง ชอบซาดิสนักใช่ไหม?!”

ไม่พูดป่าวชายหนุ่มจัดการถอดเข็มขัดของตัวเองออกมาพันข้อมือบอบบางทั้งสองข้างของหญิงสาวเอาไว้แน่น ดูสิจะมีปัญญาทำอะไรได้อีก!

“สารเลว!!”

มีเพียงคำพูดเดียวที่หลุดออกมาจากปากบาง พร้อมกับสายตาเย็นชาอย่างที่สุด อัญญาดานิ่งเงียบมองสบตากับสายตมคมที่จ้องมองเธออย่างไม่ลดละเช่นกัน หญิงสาวรู้ดีว่าต่อให้เธอร้องขอหรืออ้อนวอนให้ชายหนุ่มหยุดเพียงใดแต่สุดท้ายแล้วกฤตยชญ์ก็จะเมินเฉยต่อคำพูดของเธออยู่ดี เช่นนั้นแล้วเธอจะไม่มีวันเผยความอ่อนแอต่อหน้าเขาเด็ดขาด และเขาจะต้องเสียใจที่ตัดสินเธออย่างโหดร้ายในวันนี้

กฤยชญ์จัดการดึงทึ่งชุดราตรียาวตัวสวยออกจากรางบางอย่างไม่ใยดีจนมันขาดวิ่น เศษผ้าบาดเนื้อเนียนสวยจนเป็นรอยแดงช้ำ หากแต่หญิงสาวกับนอนนิ่งไม่ขัดขืน และนั่นยิ่งทำให้อารมณ์โกรธของชายหนุ่มเพิ่มขึ้นโดยไม่รู้ตัว กฤตยชญ์รู้สึกหงุดหงิดกับสายตาเย็นสายของเธอรวมทั้งท่าทีที่ทำเหมือนว่าเขาไร้ตัวตนในสายตาของเธอแบบนี้

ดี!! อยากจะทำอะไรก็ทำไป คิดว่าตัวเองมีสิทธิ์เรียกร้องอะไรจากเขารึไง ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีค่าเลยสักนิดที่ฉันจะเห็นใจหรือสงสารอย่ามาทำเป็นมารยาเรียกร้องความสนใจหน่อยเลย

ร่างบางไร้อาภรเบื้องหน้าทำเอากฤตยชญ์ถึงกับกลืนน้ำลายลงคออยางยากลำบาก ไม่อยากจะยอมรับกับตัวเองเลยสักนิดว่าหญิงสาวใต้ร่างงดงามเพียงใด ผิวขาวเนียนสวยแม้จะมีรอยแดงช้ำเป็นจ้ำๆโดยรอบแต่ก็หาได้บดบังความสวยงามที่ยังคงเจิดจรัส หน้าอกอวบอิ่มพอดีมือดูไม่เล็กและไม่ใหญ่จนเกินไป กับเอวคอดกิ่ว ชายหนุ่มลากมือสากไปตามเรือนรางเปลือยป่าว ทั้งบีบขย่ำมันอย่างไม่อาจห้ามใจ ปากหยักก็ทำหน้าที่ของมันเองโดยไม่ต้องสั่ง กดจูบประทับรอยราคีไปทั่วทุกตารางนิ้ว ราวกับต้องการจะบ่งบอกว่านี่คืออาณาเขตของเขา ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ห้ามล่วงล้ำเข้ามาใกล้

อัญญาดาขยับหนีมือหนาที่เริ่มรุกรานเธอหนักขึ้นเรื่อยๆ แต่การกระทำของเธอกลับยิ่งยั่วยุให้คนที่อยู่เหนือร่างอยากจะกระโจนเข้าใส่ดั่งเสือหิวโหยกระหายเจ้ากวางน้อย

“จะดิ้นหนีทำไม ชอบไม่ใช่เหรอไอ้เรื่องบนเตียงกับผู้ชายเนี่ย!”

คำพูดดูถูกดูแคลนของชายหนุ่มทำให้อัญญาดาน้ำตาไหลรินอดไม่ได้ที่จะน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาของตัวเอง ในสายตาของเขาเธอคงมีค่าไม่ต่างจากดอกหญ้าริมทาง ไร้ค่าไร้ความหมายและไร้ความรู้สึก ถึงได้คิดอยากจะทำอะไรกับเธอก็ทำได้เช่นนี้

ในขณะที่กฤตยชญ์ยังคงลุ่มหลงกับหน้าอกอวบอิ่มคู่งาม ชายหนุ่มบีบเค้นและดูดดึงเล่นอย่างนึกสนุก มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างตามแต่ใจปรารถนา ปากหยักเปลี่ยนตำแหน่งฝากรอยรักไปทั่วทุกตารางนิ้วบนเรือนร่างสาว ราวกับจะจดจำทุกส่วนบนตัวเธอ

อัญญาดาหายใจถี่อยากจะปฏิเสธกับสิ่งที่ชายหนุ่มมอบให้ว่าสุขสมเพียงใดแต่ความเจ็บปวดรวดร้าวกลับมากมายเกินกว่าที่เธอจะอดทนไหว ข้อมือที่ถูกมัดไว้ด้วยเข็มขัดหนังแข็งแรงเริ่มสร้างความเจ็บปวดจากการเสียดสี ปากบางที่เคยอวบอิ่มสวยบัดนี้กลับบวมเจ่อไร้ซึ่งเค้าโครงเดิม หญิงสาวตัดสินใจทิ้งศักดิ์ศรีครั้งสุดท้ายของเธอ เพื่อหยุดการกระทำจาบจ้วงของชายหนุ่มอีกครั้ง แม้รู้ดีว่าคำตอบของเขาจะเป็นเช่นไร

“ได้โปรดหยุดเถอะค่ะ ฉันขอร้อง...”

กฤตยชญ์ชะงักไปชั่วครู่อย่างแปลกใจ เงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าหวานที่บัดนี้แปดเปื้อนไปด้วยน้ำตามากมาย นี่เธอร้องไห้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ใจนึกอยากเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้และปลอบประโลมเธอ แต่สิ่งที่ชายหนุ่มเลือกทำกลับตรงกันข้าม เขาเลือกที่จะก้มลงไปบดจูบเธออย่างเร้าร้อนจับมือที่ถูกมัดของเธอยกไว้เหนือหัวเพื่อไม่ให้เกะกะ จากนั้นก็เริ่มเบียดกายเข้าหาแนบชิดติดเนื้อนวลรุกรานรุนแรงและจาบจ้วง ปล่อยให้กายเปลือยเปล่าทั้งสองได้ทำความรู้จักกันและกันไปเรื่อยๆ เมื่อความเป็นชายของเขาพร้อมแล้วจึงเงยหน้าขึ้นมองหน้าหวานเพียงคู่แอบหงุดหงิดกับสายตาลุกล้นหวาดกลัวของเธอไม่น้อย มารยาหญิงของเธอช่างแนบเนียนเสียจริงทำเอาเขาเกือบจะคิดไปแล้วว่าเธอเป็นสาวไร้เดียงสาแต่คงไม่ใช่ เพราะเธอคง “ร้อยเตียงสวาท” ซะมากกว่า

เมื่อง่วนเตรียมความพร้อมให้ตัวเองอยู่นานกฤตยชญ์ไม่รอช้าที่จะสอดใส่ความเป็นชายของเขาเข้าไปเชื้อชิมความหอมหวานภายใน แต่ทุกอย่างก็ต้องหยุดลงเมื่อความคับแน่นบีบรัดอย่างที่สุดพร้อมกับเสียงกรีดร้องอย่างหวาดวิตกของคนใต้ร่าง

“กรี๊ดดด!!” อัญญาดาน้ำตารินไหลพลางถอยหนี ความเจ็บและความแปลกใหม่ที่พึ่งได้รับทำให้หญิงสาวรู้สึกหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

“ทำไมเธอ...เป็นไปไม่ได้...” กฤตยชญ์พึมพำแผ่วเบากับตัวเองก่อนจะมองหน้าที่หนองไปด้วยน้ำตาของหญิงสาวใต้ร่าง ใบหน้าหวานบูดเบ้ดวงตาสั่นระริกกับท่าทางที่พยายามจะถอยหนีอย่างหวาดกลัว ทั้งเป็นสิ่งที่ยืนยันได้กับเรื่องที่เขากล่าวหาเธอมาโดยตลอดว่าเป็นผู้หญิงร่านคาวโลกีแต่กลับถูกเขาย่ำยีเป็นคนแรก

‘สาวพรหมจรรย์’

เธอยังบริสุทธิ์มาจนถึงตอนนี้ได้อย่างไรนั่นเป็นเรื่องที่ชายหนุ่มแทบไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ในเมื่อเธอกับอัฐพลเป็นชายหญิงที่ใกล้ชิดสนิทสนมกันออกปานนั้น...