ตราบาปมารทมิฬ

ตอนที่ 6 โทษของเธอ

ตอนที่ 6 โทษของเธอ

“เธอต้องการอะไร!!?”

อัญญาดาสะบัดหน้าเงยขึ้นมองต้นเสียงแข็งกระด้างเมื่อครู่ รู้สึกจุกเสียดไปหมดตั้งแต่แผ่นหลังยันสะโพกสวย เมื่อขยับตัวลุกขึ้นได้ก็ตวาดลั่นใส่คนที่ยืนจังก้าปั้นหน้ายักษ์ด้วยความขุ่นเคือง

“พูดอะไรของคุณ? ฉันไปต้องการอะไรของคุณตอนไหนไม่ทราบ! อย่าคิดว่าเป็นเจ้านายฉันแล้วจะมาบุกรุกบ้านคนอื่นยามวิกาลแบบนี้ได้นะคะ!!”

“อย่ามาเปลี่ยนประเด็น ฉันถามว่าเธอต้องการอะไร!!ถึงได้ตามไปราวีพี่สาวฉันถึงในโรงพยาบาล!!” กฤตยชญ์หัวเสีย ยิ่งได้เห็นใบหน้าหวานเชิดรั้นอย่างคนดื้อดึงของหญิงสาว อารมณ์โกรธของเขายิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อมันถูกกระตุ้นจากความปากดีของเธอ ก่อนถามย้ำเสียงกระชากในสิ่งที่เธอต้องการเพื่อแลกกับการเลิกยุ่งเกี่ยวกับคู่หมั่นของพี่สาว แต่ดูเหมือนหญิงสาวเองจะไม่ยอมลงให้ง่ายๆ

“นั่นมันเรื่องของฉัน แต่คุณช่วยกรุณาออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ฉันจะแจ้งความจับคุณข้อหาบุกรุก!”

คนถูกขู่หัวเราะในลำคอ ย่างสามขุมเข้าไปใกล้คนปากดีเมื่อครู่ที่ตอนนี้ถอยร่นอย่างตื่นกลัว แววตาสวยสั่นระริกกรอกไปมาเพื่อหาทางออกให้ตัวเอง มองดูแล้วน่าขันนักผู้หญิงแบบนี้สินะที่เขาเรียกกันว่า

‘ดีแต่ปาก’

“นี่คุณจะทำอะไร? อย่าเข้ามานะ!” ใจดวงน้อยแทบร่วงเมื่อแผ่นหลังแตะกำแพงไร้ทางหนี ทำได้เพียงเชิดหน้ามองคนตัวใหญ่กว่าที่โน้มใบหน้าลงมาใกล้ด้วยแววตาขุ่น ทั้งโกรธ ทั้งกลัวในเวลาเดียวกัน

“หนึ่งล้านบาทแลกกับคู่หมั่นของพี่สาวฉัน เลิกยุ่งกับเขาซะ! ฉันให้เธอง่ายๆโดยที่เธอไม่ต้องออกแรงทำอะไรให้เหนื่อย หนึ่งล้านบาทไม่ใช่น้อยๆเลยนะคิดดูให้ดี ทั้งชีวิตเธอก็คงหาไม่ได้เท่านี้แน่ๆ”

คำพูดเพียงแผ่วเบาของกฤตยชญ์แต่กลับดังก้องอยู่ในหัวของคนฟัง อัญญาดาหน้าชากับข้อเสนอที่แฝงไปด้วยความดูถูกดูแคลน มือบางกำเข้าหากันแน่น สายตาจับจ้องคนตรงหน้านิ่งงันยากที่จะคาดเดาความหมาย

“ข้อเสนอของฉันน่าสนใจใช่ไหมล่ะ ไม่เห็นต้องคิดนานเลยนิ” กฤตยชญ์ยังไม่วายสนุกปากกับการสาดคำดูถูกใส่คนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ไม่รู้จักจุดยืนของตัวเอง ก่อนที่รอยยิ้มเหยียดที่มุมปากหยักจะเลือนหายไปเมื่อได้ยินคำพูดถัดมาของหญิงสาวตรงหน้า

“ไปตายซะ!!” คำพูดเย็นชาชัดถ้อยชัดคำถูกปล่อยออกมาจากปากสวย ทำให้คนฟังนิ่งไปด้วยความโกรธ ไม่เคยมีใครกล้าพูดแบบนี้กับเขามาก่อน

อัญญาดาถือโอกาสนี้เบี่ยงตัวออกมาเพื่อเดินเลี่ยงไปตั้งหลัก แต่ไม่ทันไรข้อมือสวยก็ถูกกระชากอย่างแรงจนตัวหมุนหันกลับไปเผชิญหน้ากันอีกครั้ง “ปล่อยฉันนะ!!”

“อวดดี!! ข้อเสนอของฉันมันคงจะดูดีเกินไปสำหรับผู้หญิงอย่างเธอสินะ!” ปากหยักก็พูดไป ในขณะที่มือหนาจัดการดึงรั้งร่างบางเขามาใกล้ ซ้ำยังออกแรงบีบเสียแน่นตามอารมณ์ที่เริ่มครุกรุ่นขึ้นเรื่อยๆพร้อมที่จะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ

“ข้อเสนอของคุณน่ะเหรอคะ ไม่น่าสนใจเลยสักนิด” แม้ความเจ็บที่ข้อมือจะเริ่มเล่นงาน แต่หญิงสาวก็ข่มมันเอาไว้ ในเมื่อผู้ชายตรงหน้าตีค่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงรักเงิน เธอก็จะให้เขาเข้าใจไปแบบนั้นแหละให้เขาคลุ้มคลั่งเพราะอารมณ์และความแค้น ยังดีกว่าที่เธอไปเต้นเร้าแก้ต่างให้กับตัวเอง เพราะสุดท้ายแล้วคนที่มีอคติสูงอย่างกฤตยชญ์ก็จะกล่าวหาว่าสิ่งที่เธอพูดเป็นแค่คำแก้ตัวอยู่ดี สวมบทเป็นผู้หญิงรักเงินมันก็ไม่ยากนักหรอกสำหรับเธอ

“คิดดูสิคะคุณกฤตยชญ์ อยู่กับคุณอัฐพล ฉันได้ทั้งบ้านทั้งรถกะอีแค่เงินหนึ่งล้านบาทที่คุณเสนอให้เนี่ย แค่ฉันแบมือขอเขาก็ให้แล้วล่ะค่ะ แล้วแบบนี้คุณยังจะให้ฉันปล่อยขุมทรัพย์ดีดีขนาดนี้ให้หลุดมือไปเหรอคะ”

กฤตยชญ์กัดฟันกรอด แววตาคมแข็งกระด้างชินชัง เพิ่มแรงบีบที่ข้อมือบางจนหญิงสาวถึงกับเบ้หน้าด้วยความเจ็บมันเหมือนกระดูกแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่ถึงอย่างนั้นคนทำกลับเหยียดยิ้มสะใจ

“เจ็บเหรอ? นี่มันยังเทียบไม่ได้ครึ่งหนึ่งที่พี่สาวของฉันต้องเจอด้วยซ้ำ!!” ชายหนุ่มผลักร่างบางไปที่โซฟาตัวสวยด้วยโทสะหวังให้เธอได้สำนึกกับสิ่งที่ทำลงไปบ้าง แต่เปล่าเลยเมื่อลุกขึ้นได้คำพูดแสบสันก็ออกมาจากปากบางแทบจะทันที

“ก็พี่สาวของคุณมันมารยา! โถว แค่มีดบาดมือสำออยอยู่โรงบาลได้เป็นเดือน ไม่กลัวหมอเขาจะเบื่อหน้าเอารึไง!”

“อย่ามาว่าพี่สาวของฉันนะ ผู้หญิงอย่างเธอไม่ควรเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเขา”

“ทำไม ผู้หญิงอย่างฉันมันทำไม! อย่างน้อยฉันก็ทำให้พี่สาวที่สูงส่งของคุณแทบจะคลั่งตายเพราะผู้ชายได้ก็แล้วกัน!!”

เพลีย!

อัญญาดาหน้าหันไปตามแรงตบ มือบางยกขึ้นจับรอยแดงที่ใบหน้าของตัวเองเบาๆเมื่อมันเริ่มชาไปทั้งแถบ ดวงตากลมโตวาวโรจน์ด้วยความโกรธ ไม่เคยมีใครกล้าทำรุนแรงแบบนี้กับเธอมาก่อน แล้วเขาเป็นใครกัน!

หญิงสาวสะบัดหน้ามามองคู่กรณีอย่างขุ่นเคือง ความเย็นชาแพร่กระจายจนชายหนุ่มสัมผัสได้

“ไอ้หน้าตัวเมีย!” เสียงหวานแข็งกระด้าง ทำเอาคนฟังถึงกับจุกไปเหมือนกัน กฤตยชญ์เองก็ตกใจกับการกระทำของตัวเองไม่น้อย เมื่อปกติเขาเป็นคนที่เก็บอารมณ์ได้ดีแต่พออยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ทีไรก็ไม่เคยควบคุมมันได้เลยสักครั้ง

“ถึงฉันจะหน้าตัวเมีย แต่ก็ยังดีกว่าผู้หญิงร่านไม่รู้จักบาปบุญอย่างเธอ ไม่รู้เลยเหรอว่าเป็นชู้ชาวบ้านมันบาป!”

ถ้อยคำที่ออกมาจากปากของกฤตยชญ์เหมือนสะกิดแผลในใจของอัญญาดาเข้าอย่างจัง หญิงสาวลุกขึ้นจากโซฟาที่ถูกเขาผลักลงมาในคราแรก ค่อยๆย่างกายเข้าไปใกล้เขาสายตาก็จับจ้องมองสบตาคมอย่างท้าทาย เกลียดนักผู้ชายปากร้ายไม่ให้เกียรติเพศแม่แบบนี้ ถึงจะพอรู้ว่าเขาอาจจะทำกับเธอแค่คนเดียวแต่ได้ชื่อว่าผู้ชายก็ไม่ควรทำร้ายผู้หญิงอยู่ดี

เมื่อเดินเข้ามาใกล้เขาจนลมหายใจแทบเป่ารดกันโดยที่ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้ถอยหนี หญิงสาวไล่มือบางไปตามอกแกร่งด้วยท่าทางเย้ายวนใจ ลูบเนคไทสีเทาประกายของเขาเล่นก่อนจะจับมันและดึงกระตุกเบาๆให้คนตัวใหญ่กว่าโน้มตัวลงมาใกล้ริมฝีปากบางสวยของเธอก่อนจะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำแสบสัน จนคนฟังเลือดขึ้นหน้า

“ถึงฉันจะร่าน แต่ฉันก็เลือก! และผู้ชายอย่างคุณก็จัดอยู่ในประเภทที่ฉันไม่เอา!!”

คำพูดนั้นทำเอากฤตยชญ์โกรธจนควันออกออกหู ผู้หญิงคนนี้กล้าดีอย่างไรถึงได้พูดกับเขาแบบนั้น เหมือนศักดิ์ศรีลูกผู้ชายถูกเหยียบย่ำ จัดการกระชากร่างบางที่เตรียมจะผละออกไปเข้ามาใกล้ ออกแรงบีบที่ต้นแขนบอบบางทั้งสองข้างจนคนปากดีหน้านิ่วคิ้วขมวด แต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าหวานก็ยังเชิดรั้นไม่ยอมลงบ่งบอกถึงความดื้อดึงของเธอได้เป็นอย่างดี ความเจ็บปวดแค่นี้คงไม่ระคายผิวผู้หญิงอย่างเธอ ในเมื่อเธอกล้าท้าทายเขาก็พร้อมเสมอที่จะสั่งสอนบทเรียนราคาแพงนี้ให้และเธอควรรู้ไว้ว่าสิทธิ์การเลือกควรเป็นของเขาไม่ใช่เธอ!!

“ฮึ...ปากดี อัฐพลมันคงจะลีลาเด็ดมากเลยสินะ ถึงได้ติดอกติดใจจนถอนตัวไม่ขึ้นขนาดนี้”

“ถ้าใช่! แล้วจะทำไม อิจฉาเหรอ? หรือผิดหวังที่ฉันไม่สนใจคุณ ทั้งๆที่คุณคอยตามตอแยฉันอยู่ตลอดเวลา แต่ขอโทษ...ผู้ชายอย่างคุณไม่อยู่ในสายตาของฉันหรอก มีอะไรข้องใจอีกไหมคะ?” อัญญาดามองเขาเหยียดๆแม้ในใจจะแอบหวั่นอยู่ไม่น้อยก็ตาม

กฤตยชญ์โกรธจัด จ้องมองคนตรงหน้าเขม็งมือหนาทั้งสองข้างก็จับแขนบางบีบไม่เลิก ด้วยอารมณ์ที่ขาดสะบั้นทำให้ชายหนุ่มไม่คิดสนใจอะไรอีกต่อไป จัดการรวบคนปากดีแบกขึ้นบ่าแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องที่อยู่ตรงหน้าและคาดว่าคงจะเป็นห้องนอนของหญิงสาว ไม่วายยังถูกคนที่แบกอยู่ทั้งถีบทั้งข่วนและที่สำคัญเส้นผมของเขาคงหลุดติดมือของเธอไปแล้วหลายกระจุก เมื่อมือบางนั่นดึงทึ่งมันอย่างไม่ใยดี

“นี่คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย!!”

สิ้นเสียงโวยวายดังลั่นของอัญญาดา หญิงสาวก็ล้มกลิ้งลงไปบนเตียงนอนหนานุ่มของตัวเองทันที เธอรีบลุกขึ้นนั่งและกระโดดลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว แต่ก็ถูกฤตยชญ์กันตัวไว้แล้วจับทุ่มลงมาอีกเช่นเคย

อัญญาดาใจเสีย ถอยร่นไปแทบจะชิดขอบเตียง สายตากวาดมองไปมาเพื่อหาทางหนีทีไล่ เมื่อเห็นกฤตยชญ์ย่างสามขุ่มเข้ามาหาทั้งยังปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น ปากหยักยกยิ้มอย่างเป็นต่อ สายตาคมจับจ้องมองมาที่เธอราวกับเห็นอาหารอันโอชะ

“คิดจะทำอะไรของคุณ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันแจ้งตำรวจจับคุณแน่!”

“หึ...มีปัญญาออกไปจากห้องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ” สินเสียงเข้มทุ้มเสื้อเชิ้ตราคาแพงก็ล่วงหล่นไปกองกับพื้นห้องทันที โดยที่ผู้เป็นเจ้าของก็หาได้สนใจใยดีมันสักนิด

“ไอ้บ้า! คุณมันเลว! ว้ายย!!” อัญญาดากรีดร้องเสียงหลง เมื่อข้อเข้าทั้งสองข้างถูกมือหนาจับแล้วลากเข้าไปใกล้ โชคดีที่ชุดราตรีที่เธอสวมใส่อยู่นั้นยาวมากจึงถลกขึ้นมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“เลวๆอย่างฉัน มันก็เหมาะกันดีกับผู้หญิงร้ายๆแบบเธอไม่ใช่เหรอ ในเมื่ออยากมีผัวจนตัวสั่นฉันก็จะจัดให้จะได้ไม่ต้องร่านไปเล่นชู้กับใครที่ไหนอีก!!

ถุ้ย!