Her Sinful Husband

Chapter 4: Postponed

Stacy's POV

Lantang gulay akong nagpupunas ng lamesa dito sa Bar, kung saan ako nagtatrabaho.

Nakakapanghina.

Ngayon sana ang araw kung kailan kami aalis, pero dahil sa pisting bagyo, na postponed ang preparation namin for our graduation.

Hindi ko alam kung bakit ako lantang-lanta ngayon, ayos lang naman sa'kin kung ma-postponed e...

But why do I feel like I'm lying to myself?

Malalim akong bumuntong-hininga, I can't understand myself acting all weird.

“That's too deep,” ani ng isang tinig mula sa aking gilid.

Kaya naman ay wala sa sarili akong napalingon sa nagsalita.

Napasinghap ako sa nakita, sandaling tumigil ang aking paghinga kasabay ng mabilis nitong pagtibok.

The fuck...

Gulat ko siyang tinitigan habang hindi ko namalayan na napaatras ako ng bahagya.

Sa kakaatras ko ay hindi ko namalayan na may natapakan ako at muntikan ng matumba.

Kung hindi niya lang hinawakan ang aking siko.

“Careful, lady... You might fall.” malalim ang boses niyang sambit. Muli ay nahigit ko ang aking paghinga.

Masiyado siyang malapit sa akin, and I don't like the feeling I'm feeling right now.

“A-Anong ginagawa mo rito?” pinigilan kong huwag mautal, ngunit hindi ko pa rin naitago dahil sa kaba.

Bahagya siyang tumawa, na wari mo ay nakakatawa ang sinambit at kinikilos, well, I look funny right now.

Mariin akong napapikit saka mabilis na nagpumiglas sa pagkakahawak niya sa akin. Hindi maganda ang aking pakiramdam, I feel something... Snd it's uncomfortable yet... I like it, and I couldn't explain why.

“What else do you think the reason why I'm here?” he huskily said.

Ako lang ba o talagang nang-aakit ang boses niya?

Mabilis akong napailing kasabay ng pag ayos ko sa aking sarili.

Mahina akong tumikhim, “Uhm... Sorry, nagulat lang ako.” paghingi ko ng pasens'ya.

Mabilis akong lumayo sa kaniya, hindi man ako nakatingin sa kaniya ay ramdam ko ang pag ngisi niya, hindi ko na lamang siya pinansin.

This guy, is obviously flirting with me... Wait, or I was just assuming? I shook my head out of confusion.

What the f**k is wrong with me?

Why am I like this now that he's in front of me?

“If you'll excuse me, nasa gitna po ako ng pagtatrabaho.” paghingi ko ng paumanhin kasabay ng mabilisan kong paglayo sa kaniya.

Mabilis akong naglakad pabalik sa counter, kung saan ay kitang-kita ko kung paano ako matahin ng mga kasamahan ko.

Sinasabi ko na nga ba e, iba kase utak nitong mga ito e. Hindi ko na lamang sila pinansin bagkus ay inirapan sila sa kawalan.

Rinig ko ang malakasan nilang pagtawa na tila mo ay nananadya mang-asar.

Malalim na lamang akong napabuntong hininga. This won't do, I need to stay focus.

Pilit kong pinokus ang sarili ko sa pagtatrabaho.

____________

Dos's POV

Hindi ko nilubayan ng titig ang babaeng iyon, grabe rin naman kase nakaka intriga ang kaniyang pagiging suplada.

I know that she's attracted to me, it's just that, ayaw niya lang aminin sa kaniyang sarili. And seeing her now trying so hard to refused that fact, makes me smile.

Sa hindi ko malamang dahilan, I find it amusing.

Ewan ko din ba kung bakit. Dalawang araw na akong pabalik-balik rito sa Bar nila ng hindi ko alam ang dahilan, wala lang. Gusto ko lang siyang asarin, sabi ko pa naman iiwasan ko siya.

But I can't explain why I am here, pestering her.

Napatawa na lamang ako sa aking sarili, basta gustong-gusto ko na nakikitang napipikon siya sa akin, yung boring kong buhay, nagkaro'n ng saysay.

Sandali akong sumandal sa kinauupuan ko, itong puwesto ko kase ay sapat na para matitigan ko siya.

Mapagmasdan siya habang nagtatrabaho.

“Bro, hindi na maganda iyan.” nabaling ko sandali ang aking atensiyon sa lalaking nasa aking tabi.

Sandali ko siyang nilingon, it was none other my fuckin' bestfriend.

“Whatcha doin' here?” kasunod niya pang pagtatanong. Hindi ko na lamang siya inimikan kasabay ng muli kong pagbaling ng atensyon sa babaeng iyon.

Fuck, I don't even know her name.

“Hey--”

“Shut up, Aaron. Napakaingay mo, kahit kailan. Ano bang ginagawa mo dito?” irita kong sambit.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko, pisti. Napaka gulo niya, sinisira niya diskarte ko. Wait... The f**k am I saying?

Irita siyang tumawa kaya naman masama ko siyang tinignan. Bahagya niyang itinaas ang mga kamay niya na wari mo ay sumusuko siya.

Napasinghal na lamang ako ng mahina, kasabay ng pag alis ko ng tingin ko sa kaniya.

“Pfft... Dos, I should be the one who's asking you that.” pigil ang tawa niyang sambit.

Hindi ko na lamang siya pinansin, bagkus ay hindi ko namalayan ang sarili ko na nakatitig sa babaeng nasa harapan ko, hindi naman siya kalayuan kaya kitang-kita ko bawat kilos niya.

And out of sudden, I find myself smirking for an unknown reason.

“What the hell, man? Don't tell me trip mong patulan iyang babae na iyan?”

Sa hindi ko maipaliwanag na dahilan ay tila napanting ang aking tainga sa narinig. What does he mean by 'babaeng iyan'?

Kusang umangat ang aking kilay sa narinig.

“What do you mean babaeng iyan?” hindi ko napigilang tanong.

Malakas siyang tumawa, dahilan para mas lumalim ang aking pagtatakha. “Pfft, scholarship iyan ng school. Well, I admit that she's beautiful but nah, she's out of my standards.” he then said.

“You mean by your standards is being a hoe?” pambabara ko sa kaniya.

“The f**k?”

“Don't f*****g deny it. Tsk,”

“Wow dude, coming from you.”

“At least I have a standards.”

“You mean by your standards, is her?” natatawa niyang sambit.

Kusa akong natigilan sa sinambit niya. Sa hindi ko maipaliwanag na dahilan ay napatulala ako sa narinig.

“Pfft... See? Your reactions explain it all. Haha, a plain maria clara girl? Iyan na pala ang taste mo sa babae ngayon?” natatawa niya pang dugtong.

Malamlam ko siyang tinitigan, dahilan ng unti-unti niyang pagtigil sa pagtawa.

“Ha Ha Ha, sabi ko nga ititigil na e.” he awkwardly said.

“Tsk.” iyon na lamang ang aking sinambit.

Muli kong binalik ang aking atensiyon sa babaeng nasa harapan ko. Napatanong tuloy ako bigla, what's wrong with her? She's a decent woman.

She's unique, sa lahat ng babaeng nakilala ko, puro paganda at payabangan ng yaman ang alam, but her? Ironic that she's studying hard while working hard.

May mga babae pa palang kagaya niya, And I think I know the reason why she's ignoring me.

She doesn't have time with an asshole like me.

And by just thinking with that, made me smirk viciously.

Mabilis akong napalingon sa aking relos na nasa aking bisig, it's time for her to go home, part time lang din naman kase siya dito. How did I know? Well, I'm not here for nothing kung wala akong malalaman o mapapala.

Mabilis siyang yumuko kasabay ng pagyakap niya sa mga kasamahan niya, it means that she's going home.

Kaya mabilis akong tumayo, I'm going with her.

“Oh? Saan punta mo? Naneto kakaupo ko lang.” sambit ni Aaron ngunit hindi ko siya pinagtuunan ng pansin.

Sandali akong nag inat, medyo matagal na rin kase akong nakaupo rito, ng hindi niya alam, kanina pa siya nagtatrabaho pero hindi niya man lang ako napansin samantalang lahat ng babaeng nandito ay nasa akin ang atensyon.

While her? She doesn't even recognized me kung hindi ko siya tatawagin.

Mabilis ko siyang sinundan ng makalabas siya.

Malawak akong napangisi, time to play.

Stacy's POV

Tahimik akong naglalakad, papunta sa sakayan, well, walking distance kase ang sakayan mula sa pinagtatrabahuhan ko papunta sa sakayan.

Fifteen minutes I guess.

While walking, I couldn't help but to think that guy. Oh gosh, what is happening to me? I don't even know him that much, and yet... Iniisip ko siya ng ganito.

I shook my head out of frustration.

Malalim akong napabuntong hininga kasabay ng pagtitig ko sa lupang aking nilalakaran.

Ngunit bigla ay may bumusina sa aking gilid.

“Ay ang pogi!” gulat kong sambit.

Nanlalaki ang mga mata kong napatingin sa driver ng sasakyan. Inis akong napatitig sa kaniya.

“Hoy! Ano bang problema.... m-mo?” ang sigaw ko ay napunta sa bulong ng makita ko kung sino ang nagmamaneho ng sasakyan.

The hell is he doing here?

Kusang umangat ang aking kilay sa nakita. “Mister whoever you are, what the f**k is your problem? Bakit ka nambubusina riyan?” mataray kong sambit.

He then suddenly chuckled with what I said, and s**t knows how attractive he is while doing that.

Erase! Erase! Erase!

Ano ba itong pinag-ii iisip ko?

“Dos is my name. get in.” mabilis niyang sambit.

“Huh?” lutang kong sambit at muli ay napatawa siya sa naging reaksiyon ko.

“May nakapagsabi na ba sa iyo na ang cute mo?” sambit niya habang mahinang tumatawa.

Hindi ko napigilan ang pamumula ng aking pisnge, bahagya akong yumuko, s**t lang, sana hindi niya napansin.

Mabilis kong ipinaypay ang aking kamay, bakit parang biglang uminit ng sobra?

Mabuti na lamang at may kadiliman ng kaunti rito sa aking puwesto, kaya sana ay hindi niya makita ang pamumula ng aking pisnge.

“Puro ka pambobola, anong ginagawa mo rito?” iyon na lamang ang sinambit ko.

“Going home?” patanong niya ring sagot sa akin.

Kaya naman ay kusang umangat ang aking kilay sa narinig, bakit parang hindi rin siya sigurado sa sinasabi niya?

“Sigurado ka?” natatawa kong sambit.

“Well...”

Bahagya akong natawa ng makita ko ang reaksyon niya, he's cute too when startled.

Bahagya siyang napakamot sa kaniyang buhok na wari mo ay para siyang bata na nahuli sa pagkupit ng pera sa wallet ng nanay hahaha.

“You're not a good liar, Mister whoever you are.” natatawa kong dugtong sa aking sinambit kanina.

“Well, you can say that. But I think you need to get in now.” he then said.

“What do you mean?” lito kong tanong sa kaniya.

“Ihahatid na kita.” bigla niyang sambit dahilan para gulat ko siyang titigan.

“Oh.” ayun na lamang ang aking sinambit.

“Get in.”

“Nah.”

“Huh?” lutang niyang sambit.

This time ay siya naman ang nalutang.

“I mean, no need na. Hindi mo na ako kailangan na ihatid.”

“What?”

“Kaya kong umuwi mag-isa.” nakangiti kong sambit sa kaniya.

Napatitig siya sa akin, mixed emotions are on his eyes. Napangisi ako ng bahagya.

Pagkalito, gulat at pagtatakha ang nakikita kong emosiyon sa kaniyang mukha.

Hindi niya siguro inaasahan na tatanggihan ko siya. Well, yeah. I like him, I finally have the courage to tell that to myself.

Naamin ko rin sa sarili ko na gusto ko ang lalaking nasa harapan ko.

Why would I even need to deny it?

The more I conceal my feelings, the more I will fall for him which is I don't want, I know myself. And ngayon pa lang gusto kong putulin ang hope sa puso ko.

This will only lead me to my destruction at ayoko mangyari 'yon.

“What do you mean? It's too dangerous for a beautiful like you walking outside, specially at times like this.” he worriedly said.

Sarkastiko akong napatawa, hindi ko napigilan.

“Pfftt... I've been doing this for almost five years, and yet... Wala naman sa aking nangyaring masama.” natatawa kong sambit.

Gulat siyang napatitig sa akin, “What?” gulat niyang sambit.

“Limang taon ko na itong ginagawa, umuuwing mag isa. Isa pa, kaya ko sarili ko, may mga kasabay naman akong umuwi sa pag commute ko. At nasanay na rin ako. so I don't need na magpahatid, as what I said, kaya ko sarili ko. Salamat, sa concern, but nah. I can handle myself. So, maari ka nang umalis.” nakangiti kong sambit sa kaniya kasabay ng pagtalikod ko at pagpatuloy ko sa paglalakad.

I don't have timeto entertain him, I have a lot of things to do na kailangan kong gawin.

Mas mahalaga, lucky him, he was born rich. But I am not, gusto ko rin naman mabigyan ng magandang buhay ang pamilya ko.

And getting involved with him, I think that it can ruined what I work so hard for so many years. I can't afford to lose any of that.

Nakangiti akong nagpatuloy sa paglalakad, tama. This is my way protecting my peace.

I was busy talking to myself when someone grabbed my shoulder, mabilis akong napaharap sa kung sino man iyon.

Gumapang ang takot at kaba sa aking katawan, ngunit ng makita ko kung sino iyon ay bahagya akong nagtakha.

“What the hell is your problem, Dos?” inis kong tanong sa kaniya.

To be continued...

K.Y.