Her Sinful Husband

Prologue III

Samantalang halos magkandaugaga sa pagmamaneho ang isang lalaki dahil sa kaniyang nabalitaan,

'Your wife's studio was on fire, did you hear the news?'

Iyon ang tanong sa kaniya ng kaniyang kaibigan. Hindi na siya nakasagot doon bagkus ay mabilis niyang pinaharurot ang sasakyan papunta sa lugar ng studio ng kaniyang asawa.

Mabilis siyang nakarating sa lugar kung saan kasalukuyan niyang nakikitang nasusunog ang studio ng kaniyang asawa.

Pinagpawisan siya ng malamig, natuod siya sa kaniyang kinatatayuan. Para siyang tinakasan ng dugo sa kaniyang hitsura.

"N-No! S-Stacy No!" He then shouted out of his control.

Mabilis siyang tumakbo palapit ngunit mabilis rin siyang napigilan ng mga bumbero na naroon.

"Sir, pasens'ya na po, hindi po kayo puwedeng lumapit o pumasok."

"What do you mean?! My wife is inside! Don't you f*****g say that bullshit to me!" galit na galit niyang sigaw.

Malakas siyang nagpumiglas ngunit dahil sa apat na katao ang pumigil sa kaniya ay hindi siya makawala.

"Pasensya na po talaga sir, hindi po talaga kayo puwedeng lumapit--" hindi natapos ng bumbero ang kaniyang sasabihin ng bigla ay sinuntok ito ng binata.

"f**k you!" hingal na hingal niyang sambit.

Wala na siyang nagawa pa ng bigla siyang kaladkarin palayo sa lugar.

"N-No! M-My wife! S-Stacy N-No..." uniiyak niyang sambit.

All he can do was to cry watching the studio's burning in fire. Knowing that his wife was there inside, alone makes his heart suffer the pain.

"N-No..." He whispered out of his breath. He cant do anything. He regrets everything. He regret doing that to her.

He hurt her, that pain alone is enough to kill her, but this fire...

"I-I'm so sorry... S-Stacy... I shouldn't do that..." nagmamakaawa niyang sambit.

Maya-maya pa ay may lumapit sa kaniya, mabilis siya nitong sinuntok.

"Walang hiya ka! Napakagago mo! Paulit-ulit mo nalang sinasaktan si ate! H-Hindi ka na naawa! Tapos ngayon ano?! Hinayaan mo lang siyang mag-isa sa loob?!"

"Lance! Calm yourself down, this won't solve the problem!" pagsuway ng isang matandang babae sa kanila.

"N-Nay si a-ate po..." nanghihinang sambit ng binata. Dahan-dahan siyang napaupo sa sobrang pag-iyak.

Mahigpit siyang niyakap ng babae.

_____________

Someone's POV

Unti-unting dumilat ang aking mata, sandali akong napatitig sa puting kisame.

'Nasaan ako?' unang tanong na nabuo sa aking sarili.

Unti-unti kong naramdaman ang bigat ng aking pakiramdam, kanina kase na pagdilat ko ay wala akong maramdaman.

Mahina akong napaungol sa sakit, nakaramdam ako ng kirot sa aking ulo.

Mariin akong napapikit, kasabay niyon ay naramdaman ko ang pagpasok ng kung sino sa aking silid, kaya naman ay kahit masakit ang aking buong katawan ay inalerto ko ang aking sarili.

Dahan-dahan akong dumilat, kasabay ng pagbungad sa akin ng isang doctor.

'Sino siya?' wala sa sarili kong tanong.

Sandali akong napapikit muli, bakit pa pati ang doctor ay tinatanong ko kung sino siya? He's a doctor after all.

He smiled at me, kaya naman napatitig ako sa kaniya.

"How's your feeling?" he then gently asked me.

Wala akong maisagot, tanging napatitig lamang ako sa kaniya. Hindi ako makasagot, dahil may isang katanungan pa sa aking isipan ang hindi ko masagot-sagot.

'Sino ako? Bakit ako narito sa hospital?'

Sandali akong napahawak sa aking sentido ng kumirot iyon.

"A-Ah..." mahina kong ungol.

"Careful, hindi ka pa masiyadong magaling," muli pa niyang sambit kasabay ng pag-alalay niya sa akin paupo.

Napakunot ako ng aking noo, nagtatakha sa ikinikilos niya, who's he? Bakit ganito niya na lamang ako itrato? Bakit inaalalayan niya ako?

"D-Doc..." lakas loob kong tawag pansin sa kaniya.

Dahan-dahan niya naman akong nilingon at kasabay niyon ay ang pagngiti niyang muli. "Hmmm?"

"S-Sino ka?" nanginginig ang boses kong pagtatanong sa kaniya. "N-Nah... I mean b-bakit ako narito sa hospital?" sunod-sunod kong pagtatanong sa kaniya.

Sandali siyang napatitig sa akin, kaya naman ay nakaramdam ako ng pagkailang. Maya-maya pa ay ngumiti siya sa akin.

"Hon, don't you remember the accident?" nakangiti niyang pagtatanong sa akin, bahagya pa siyang lumapit sa akin at akmang hahawakan ako ngunit mabilis akong napaiwas sa hindi ko malamang dahilan.

'What's this?' hindi ko mapigilang tanong.

Narinig ko naman ang sinabi niya sa akin ngunit bakit ganito na lamang ang reaksiyon ng aking katawan?

Why do I feel something I couldn't explain? Malinaw na sinabi niyang Hon, what does it mean? kasintahan ko siya?

Napatitig ako sa kaniya sa hindi ko malamang dahilan, he awkwardly smiled at me. Naramdaman niya ang pag-iwas ko.

"Zandra... It's me, your husband..." he then said to me.

Napatulala ako sa sinambit niya, ano daw? Asawa ko? So hindi ko siya kasintahan bagkus ay asawa?

Teka lang...

Bigla akong nakaramdam ng pagkirot ng aking ulo, kaya naman hindi ko napigilan ang mapapikit ng mariin kasabay ng paghawak ko ng madiin sa aking ulo.

"A-Ahh..." hindi ko napigilan ang mapaungol sa kirot.

"Zandra! Zandra!" rinig kong sigaw ng doctor.

Iyon ang huli kong narinig bago ako kainin ng kadiliman.

To be Continued...

K.Y.