บทที่ 5 ห้านาที
1023 Words
บทที่ 5 ห้านาที
ไม่แคร์สถานที่ ไม่แคร์ว่าตอนนี้ควรต้องทำอะไรก่อนหรือหลัง แต่ที่รู้ๆคือใจของทั้งสองมันต้องการซึ่งกันและกัน
เรียวลิ้นหนาตวัดไปมาอย่างหยอกล้อในโพรงปากนุ่ม พร้อมดูดขยี้เบาๆ ลิ้นเรียวไม่ต่อต้านหรือขัดขืนแต่ก็คล้อยตามกันไป
ท่วงทำนองที่มอบให้แก่กัน เป็นท่วงทำนองช้าๆ เนิบๆ อย่างไม่รีบร้อน
“ อื้อ~ ” คนตัวเล็กส่งเสียงครางออกมาเบาๆ เรี่ยวแรงแทบจะไม่มีแต่อีกคนก็ประคองไว้ไม่ปล่อยให้ลมเป็นแน่
ทั้งคู่สลับกันรุกและรับ เปลี่ยนเป็นดูดริมฝีปากขยี้เบาๆ ทั้งบนและล่างไปด้วย จูบกันอย่างนัวเนียแลกลิ้น อย่างไม่ยอมให้แก่กัน ต่อให้จะมีน้ำลายเหนียวหนืดไหลลงตามคอขาวระหงก็ยังไม่นึกรังเกียจหรือหยุดการกระทำนั้นๆ ในยามที่หายใจเริ่มติดขัดก็หันศีรษะไปมาเพื่อจะได้หายใจคล่องขึ้น
มือหนาจากที่กอดเอวเปลี่ยนเป็นเอาไปจับใบหน้านวลทั้งสองข้างไว้ มือบางก็กอดเอวหนาเพราะกลัวจะล้มพับ
เวลาเหมือนจะพัดผ่านไปช้าๆ แต่ก็ไม่นานทั้งสองก็ผละจูบ พร้อมจ้องมองตากันอย่างหวานเยิ้ม
“ พี่จะลักพาตัวน้องกลับบ้านพักได้ไหมอะตอนนี้ ” มือหนายกขึ้นมาเช็ดที่มุมปากเรียวให้ทันที
“ ไม่ได้หรอกค่ะ อดเอานะคะ อีกสองเดือนเจอกัน ”
“ แต่พี่ใจจะขาดแล้วนะ ” ถูกคว้าไปกอดอีกครั้ง
“ เอาดีๆ ใจจะขาดหรืออยากปลดปล่อยค่ะ ” ก็ตอนพี่เขากอดมือก็เผลอไปโดนที่เป้ากางเกงพอดี ทำให้รู้ว่ามันแข็งโป๊กแล้ว
“ 555+ รู้ดีจัง ”
“ หัวเราะกลบเกลื่อนเลยนะคะ ” ผละจากกอดแล้วมองหน้ากัน
“ ก็…พี่มีอารมณ์อะ มันเผลอปล่อยกายปล่อยใจไปเมื่อกี้ ”
“ อดเอานะคะ ” มือบางคว้ามือหนามากุมที่หน้าอก
“ จะอดยังไงหน่อ กกน.จะปริแล้วอะ ” มองหน้าชายตรงหน้าก็อดสงสารไม่ได้ รู้แหละว่าปวดตุบๆ แล้ว แต่คำพูดคำจาชวนขำอยู่นะ
“ แล้วมันจะดีเหรอคะ? ”
“ อะไรเหรอ? ”
“ ก็…พี่ต้องการปลดปล่อยใช่ไหมคะ? ”
“ ครับ ”
“ ละ…แล้วจะ….ปะ…ไปที่ไหน…คะ? ” ในที่สุดก็ใจอ่อนแต่ก็กระดากปากเลยพูดเบาๆ ตะกุกตะกักออกไป
“ น่ารักจังแฟนใครไม่รู้ ” ร่างบางถูกสวมกอดอีกครั้ง
“ รีบเลยนะคะ เดี๋ยวอีกสักพักคงโดนเรียกกลับฐานแล้ว ”
“ งั้นก็พาไปที่อื่นไม่ทันแล้วสิ ”
“ … ” ไม่กล้าออกความคิดเห็นเพราะเขินอาย
“ ในห้องน้ำได้ไหม ”
“ มันจะดีเหรอคะ? ถ้าเกิดมีคนมาเข้าทำไงคะ ”
“ ในรถพี่แล้วกัน พี่พารถส่วนตัวมาด้วย ”
“ รถมันไม่โยกเอาเหรอคะ? ”
“ งั้นในป่าตรงนั้น ”
“ กลัวงูอะ ”
“ งั้นตรงโน่น เงียบสงบดี ”
“ พี่วิษนั้นมันป่าช้านะคะ ” โอ๊ยย ><
“ เฮ้อ! จะเอาทีมันยากเย็นเหลือเกิน งั้นตรงนี้เลยแล้วกัน ”
“ จะบ้าเหรอคะ เดี๋ยวก็มีคนมาเห็นหรอก ”
“ งั้นน้องจะให้พี่เอาตรงไหนดีครับ โปรดเลือกสถานที่มา ”
“ น้องอยากได้ที่ลับตาคนค่ะ ”
“ ในห้องน้ำเลยลับตาคน ไปเลยรีบๆ ห้องน้ำมีสองห้องไม่เป็นไรหรอก ”
“ ให้แค่ห้านาทีนะคะ ”
“ น้อยไปนะ ”
“ ถ้าเกินห้านาที น้องจะออกมาทันที ”
“ โอเคๆ พี่จะพยายาม แต่เจ็บหน่อยนะ ”
“ เบาๆ นะคะ ”
“ มันยากนะ ให้พี่เล้าโลมไหม แต่ห้ามนับเวลาในห้านาทีของพี่นะ ”
“ ไม่ต้องแล้วนะ รีบเลยๆ เลย แต่พี่พกถุงยางมาด้วยเหรอคะ ”
“ พี่มาทำงานไม่รู้ว่าจะเจอน้องเลยไม่ได้พกมา ถ้ารู้ว่าจะมาเจอนะจะพกมาสองกล่อง เอาให้เดินขาลากเลย โอ๊ยย บิดหูพี่ทำไมครับ ”
“ ก็ดูพูดเข้าสิ ”
“ 555+ หยอกๆ ”
พอเข้าในห้องน้ำก็โดนกอดรัดฟัดเหวี่ยง ลืมความตระหนักในใจไปชั่วขณะ ลืมไปว่าอยู่ในสถานที่ใด ควรหรือมิควร แต่นาทีนั้นทั้งคู่ร้อนดั่งไฟแผดเผา ต่อให้ควายจะขวิดก็ไม่สามารถหยุดยั้งได้อีก เพราะทั้งคู่ต่างโหยหาซึ่งกันและกันมาก
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และก็เป็นดั่งที่ใจหมาย ต่อให้เจ็บไปหน่อยเพราะเวลาจำกัดแต่ก็มีความสุขทั้งคู่ โชคดีที่ไม่มีคนมาในช่วงเวลานั้น ไม่อย่างนั้นคงได้ลุ้นระทึกกันแน่ เพราะกลัวคนอื่นจะรู้
“ ต่อไปจะเป็นตำนานห้านาทีแล้วนะพี่ เฮ้อ! ปกติต้องครึ่งชั่วโมงไม่ก็เป็นชั่วโมงแหนะ ” พูดจบก็เช็ดเหงื่อตัวเองไปด้วย
“ ดูพูดเข้า ” ช่วยแต่งชุดอีกคนให้เรียบร้อย
“ พอเสร็จเร็วก็ต้องการอีก มันเหมือนไม่สุดอะ ” ปากก็พูดไป มือหนาลูบแก้มนวลพร้อมปัดปอยผมไม่ให้เข้าตาให้อีกด้วย
“ อดเอานะคะ ” มือบางยกขึ้นจับหน้าอีกคนเบาๆ พร้อมส่งยิ้มให้
“ อื้ม~ก็ได้ ” ปากก็ว่าไป มือหนาก็รั้งเอวคอดให้มาติดตัว แล้วค่อยๆ โน้มหน้าลงมาประกบจูบอีกครั้ง
เป็นจูบที่ทำให้ห้วงคะนึงหา จูบแบบอ่อนโยน เป็นจูบร่ำลาแบบหวานซึ้ง ประมาณมองตาก็รู้ใจ
“ ไปครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง ”
“ ไม่เอาค่ะ น้องขอไปส่งพี่เองดีกว่า ”
“ กลัวอะไรอีก เห็นบอกเพื่อนน้องสองคนไปกับรถพยาบาลหมดแล้ว กลัวใครจะเห็นหรือเอาไปพูดอีก ”
“ คนอื่นก็พูดเป็นนะคะ เพื่อนๆ ในฐานน้องก็มีอีกที่รออยู่ที่รถอะ ”
“ อืม งั้นไปกันเถอะ ” น้ำเสียงเบาทำนองน้อยใจ
“ ไม่นอยด์นะคะคนดีของน้อง จุ๊ป ” พูดจบเขย่งเท้าเอาปากเรียวไปจุ๊ปปากหนาพร้อมส่งยิ้มให้
“ ครับ ไปเถอะ ” แต่ก่อนจะออกจากห้องน้ำที่เพิ่งพลอดรักกัน พี่เขาก็ตรวจดูความเรียบร้อยให้ฉันอีกด้วย
♥️_________♥️
นามปากกาผกายมาส
- Writer
