Yaklaşık dört saat süren uykusunda defalarca kez uyandı Defne. Belki de on beş dakikada bir irkilerek yerinden sıçrıyor ve korkuyla etrafı kontrol etme ihtiyacı hissediyordu. Halbuki, bulunduğu odada en ufak bir değişiklik yoktu. Uykuya daldığı pozisyon hiç bozulmadan, yani bedeninin büyük bir kısmı Kenan'ın üstünde olacak şekilde uyumaya devam ediyordu.
Ama gözlerini her kapattığında o korkunç adam salyalar saçarak üstüne geliyor ve tekrar kendisine ya da daha kötüsü, annesine saldırmaya başlıyordu. Bazen de o iri yarı adamlar tarafından kovalandığını görüyor ve kaçmaya çalışırken adım atmaya bile hali olmayan ayakları yüzünden korkuyla gözlerini açıyordu.
Gecesini zehir eden bu berbat kabus sürecinin tek iyi tarafı ise, Kenan'ın varlığıydı. Defne göğsünün üstünde uyuduğu için, o her
