Defne taksiden inmiş ve çoktan restorana girip oturmuştu kendisi için ayrılan yere. Buraya gelmeden önce aklında ne hayaller kurmuştu ama hepsi balon olup uçmuştu elinden sanki. Karşında sevdiği adamın olması gereken yerde boş bir sandalye duruyor, kahkahaların yankılanacağını hayal ettiği masadan kendi sessiz çığlıkları yükseliyordu.
Bu şekilde ekilmesine inanamıyordu hâlâ. Emin olmuştu evet, Doğukan'ın ona olan sevgisinde büyük bir azalma vardı. Kendisini kandıramazdı daha fazla. Sevdiği kadar sevilmiyordu farkındaydı ama bu kadar küçük düşürülmeyi de beklemiyordu.
Bu akşama özenle hazırlanmıştı, o yüzden ağlamayacaktı. Tek düşündüğü, eve gidince nasıl mutlu bir gece geçirmiş gibi rol yapacağıydı. İçi kan ağlarken annesine sahte bir akşamdan kesitler anlatması gerekecekti. Ama artık mu
