Defne, arabanın içinde yolculukları devam ederken hayran hayran izlemeye devam ediyordu sevdiği adamı. Onu öyle çok özlemişti ki, sanki gözlerini üstünden çekse yok olup gidecekmiş gibi bir an bile kaçırmıyordu bakışlarını. Sevgilisinin siyah saçlarını ve sakallarını, gür kirpiklerini hatta yerlerini ezbere bildiği benlerini bile gözünü ayırmadan izledi yol boyunca.
Ama izlemek yetmiyordu artık, daha fazla dayanamayıp vitesin üstünde bekleyen elini tuttu. Eskiden hep böyle gezerlerdi. Ama parmaklarını kenetleyemedi bu sefer çünkü Doğukan sıkıca tutuyordu vitesi.
Defne demin öpememişti bile heyecandan, bu sefer küçük bir öpücük almak için yanağına uzandı ancak Doğukan hafifçe kaçırdı yüzünü.
“Dur Defne, araba kullanıyorum.” Sert değildi sesi ama hoşuna gitmiyordu Defne'nin.
“Bir şey y
