Defne hiç sesini çıkarmadan arabanın kapısını açıp içine otururken Metin, onu sanki kurşun yemiş gibi seyretti. Yengesi hiç yaygara koparmadan uslu uslu arabaya oturmuştu! Halbuki demin hiç iyi görünmüyordu ve kendisini feci halde uğraştıracak gibi bir ifadesi vardı ama düşündüğünün tam tersini yaşamıştı.
Hayretle, Defne fikrini değiştirmeden arabaya bindi ve gaza yüklenirken: “Yenge sen harbi iyi değilsin, ben şu an anladım!” dedi.
“Ne alaka?” diye sordu Defne. Sakince, camdan dışarıyı izleyen gözlerini Metin’e doğru çevirdi.
“Hiç itiraz etmeden arabaya bindin, daha ne olsun! Binene kadar ebemi sikersin diye düşünmüştüm ben.” Metin hızlıca Defneye bir bakış atıp önüne döndü tekrar.
“Ne biçim konuşuyorsun sen!” Defne sinirle nefes verdi ve devam etti: “Sanki itiraz etsem bir işe ya
