ตอนที่ 7 Nc25++
โมรีรีบพาตัวเองออกมาพร้อมโทรศัพท์มือถือ โดยไม่สนจะรับประทานอาหารบนโต๊ะหรือแม้แต่ธนบัตรสักใบก็ไม่หยิบติดมือมา
ร่างบางในชุดเดรสสั้นสีขาวตั้งแต่เมื่อคืน ยืนเก้กังอยู่กลางลานล็อบบี้ พอได้เจอกับเขา ชายผู้นอนอยู่บนเตียงกับเธอทั้งคืนกำลังเดินผ่านมา โมรียิ่งแข็งทื่อหนักกว่าเก่าจนแทบจะกลายเป็นก้อนหิน
ใบหน้าเรียวซีดเผือด ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะทักทายคำไหนกับเขาดี
ทว่า ร่างใหญ่เดินผ่านหน้าเธอไปราวกับคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
“โฮะ”
เธออ้าปากค้างหวอ พร้อมกับทำความเข้าใจว่าตนเองกำลังถูกจัดวางให้อยู่ในความสัมพันธ์แบบลับๆ
ดังนั้น ร่างบางจึงก้าวเท้าเดินต่อไป
แต่ไม่นานก็มีสายโทรเข้า
“หืม?”
นี่เบอร์เขา
เจ้าของไร่หนุ่มผู้เดินผ่านหน้าเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉยเมื่อครู่ กำลังยกสมาร์ทโฟนแนบใบหูทำทีเป็นคุยธุระอย่างแยบยล
“กลับเข้าไปรอฉันในห้อง”
“คะ?”
“เดี๋ยวนี้ ห้ามขัดคำสั่ง เพราะฉันมีอะไร
