เสียงเคาะประตูด้านนอกทำให้หญิงสาวพลันตื่นจากภวังค์ ลักษมียกมือลูบหน้าเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูและพบว่าเทวายืนอยู่กับใครอีกคน
“คุณเทวา....สวัสดีค่ะ...วันนี้มีมี่ปวดหัวนิดหน่อยเลยไม่ได้ไปออฟฟิศ”
“ผมแวะมาดูคุณมีมี่น่ะครับ คุณรามให้ผมโทรเรียกหมอมาดูอาการเผื่อจะไม่สบายมาก”
ลักษมียิ้มเซียวๆ กับเทวาและหันไปทางชายวัยกลางคนซึ่งแต่งกายเรียบร้อยสวมแว่นตากลมหนาในมือหิ้วกล่องใส่อุปกรณ์การแพทย์มาด้วย
“คุณลักษมีเป็นหวัดเล็กน้อยเองครับ อาจเป็นเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงกะทันหัน เดี๋ยวหมอให้ยาไว้ พักผ่อนสักวันเดี๋ยวก็หายครับ”คุณหมอวัยกลางคนอธิบายด้วยเสียงทุ้มลึกหลังจากตรวจดูอาการของหญิงสาว
“ผมยังไม่ได้แนะนำให้รู้จักเลยนะครับ นี่หมอแม็กเป็นหมอประจำครอบครัวของคุณหญิงปารมี”
“สวัสดีค่ะคุณหมอ” ลักษมียกมือไหว้ “จริงๆ แล้วไม่ต้องรบกวนคุณเทวากับคุณหมอแม็กก็ได้ เมื่อคืนมีมี่กินยาแล้วก็รู้สึกว่าดีขึ้นแล้วน่ะ
