“แผลลึกนะครับนี่ ผมให้นางพยาบาลทำแผลฉีดยากันบาดทะยักให้แล้ว กลับไปต้องกินยาฆ่าเชื้อแก้อักเสบด้วย ต้องระวังการติดเชื้อด้วยนะครับ รักษาความสะอาดของแผลหน่อย คุณล้มลงท่าไหนครับถึงได้แผลยาวขนาดนี้” เสียงนายแพทย์หนุ่มประจำเวรดึกถามลักษมีด้วยความแปลกใจ หญิงสาวที่ยังอยู่ในชุดราตรี แขนข้างหนึ่งถูกพันไว้ด้วยผ้าสีขาวตั้งแต่ข้อมือจนเกือบถึงข้อพับด้านในอึกอักก่อนตอบ
“ดิฉันสะดุดก้อนหินล้มลงน่ะค่ะคุณหมอ มันมืดเลยไม่ทันระวัง”
“เรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ คุณหมอ เดี๋ยวผมต้องพาเธอกลับไปที่พัก” เทวารีบตัดบท นายแพทย์หนุ่มมองหน้าหญิงสาวแล้วยิ้มให้
“ทีหลังระวังหน่อยนะครับ อย่าลืมมาให้หมอดูแผลตามนัดอีกทีเพื่อความสบายใจ”
ลักษมีพยักหน้าก่อนจะเดินออกจากห้องตรวจพร้อมเทวา
“เลขากับผู้ช่วยไม่อยู่ คุณรามคงต้องรับแขกคนเดียวสินะคะ”
“ก็ไม่มีอะไรน่าหนักใจหรอกครับ เราเซ็ทงานเซ็ทคนไว้หมดแล้ว ไหนจะบอร์ดคณะกรรมการผู้บริหารระ
