ถลำลึก
1346 Words
Chapter 8
“พี่ขอโทษ”
“ฮึก ๆ ไม่ใช่ความผิดของพี่เลยค่ะ” ไอริสเช็ดน้ำตาตัวเอง
“มันจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก ทุกอย่างมันต้องดีกว่าเดิม พี่จะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอีก พี่จะทำตัวเองให้ดี พี่จะทำตัวเองให้ดีขึ้น พี่จะทำให้หนูริสเห็น ว่าพี่พร้อมทำทุกอย่างเพื่อหนูริส”
“พี่เวนิส”
ผ่านไปอีกหกเดือน
คำมั่นสัญญาที่เวนิสมอบให้ไอริสในวันนั้น มันเป็นแรงผลักดันให้ชายหนุ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง เขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เข้าบริษัทช่วยบิดาทำงานอย่างขันแข็ง
คริสโตเฟอร์ที่เห็นลูกชายเอาแต่เที่ยวเล่น ดื่มเหล้ามั่วผู้หญิง เปลี่ยนตัวเองมาเป็นผู้เป็นคน เขาก็นึกแปลกใจไม่น้อย ไม่รู้ผีห่าซาตานตนใดเข้าสิงสู่หัวใจลูกชาย ถึงได้เปลี่ยนจากหลังตีนเป็นหน้ามือ
“เวนิส” ผู้เป็นบิดาเอ่ยกับลูกชายขณะเดินเข้าไปในห้องทำงาน เวนิสกำลังเคลียร์เอกสารกองโตเงยหน้าขึ้นมอง
“ครับพ่อ มีอะไรหรือเปล่า?”
“ไม่สบายหรือเปล่า?” คริสโตเฟอร์ใช้หนังมืออังหน้าผากให้ลูกชาย “ตัวก็ไม่ร้อนนี่”
“ผมไม่ได้เป็นอะไร ผมปกติดี พ่อนี่ก็มาแปลก” ชายหนุ่มหัวเราะแล้วส่ายหัวเบา ๆ พ่อเขาคงแปลกใจมากที่เขามาทำงานทำการ เขาเองก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่ยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อผู้อย่างไอริส เขาไม่จำเป็นต้องทำเพื่อผู้หญิงขนาดนี้ก็ได้ เพราะที่ผ่านมาเพียงแค่กระดิกนิ้ว ผู้หญิงพวกนั้นก็พร้อมอ้าขาให้เขาแล้ว
พวกผู้หญิงหน้าเงิน หิวกระหายเงินของเขา ไอริสไม่เหมือนใคร ไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น เขาอยากหยุดทุกอย่างไว้เพื่อเธอ อยากเป็นผู้เป็นคนอยากมีความรัก ที่สำคัญ เขาอยากมีความสุข เขาอยากมีครอบครัว
ที่อบอุ่น…
“ปกติไม่เห็นสนใจงานการ”
“ผมสนใจให้แล้ว มันไม่ดีเหรอครับ?”
“มันก็ดีแต่มันแปลก”
“ไม่แปลกหรอกครับ พ่อคอยดูแล้วกัน ผมจะเปลี่ยนตัวเองไปในทิศทางที่ดีขึ้น ผมจะไม่ทำตัวเสเพลเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว”
“ดี ๆ แกคิดได้ก็ดีแล้ว พ่อเองก็แก่ลงทุกวัน พ่ออยากให้แกเป็นผู้เป็นคน เป็นหลักให้ครอบครัว ส่วนน้องสาวของแกก็ไปดูแลอยู่ที่อังกฤษกับสามี พ่อยกบริษัทที่โน้นให้กับเวนาแล้ว ธุรกิจที่ไทยพ่อจะยกให้แกดูแล แกต้องดูแลบริษัทแทนพ่อนะเวนิส พ่อจะได้วางมือ ภายภาคหน้าถ้าแกแต่งงานมีครอบครัว แกจะได้มีทรัพย์สมบัติมีทุกอย่างที่แกสร้างเอาไว้ แกจะได้มีเอาไว้ให้ลูกต่อไป”
“ครับพ่อ”
“พ่อดีใจที่ลูกคิดได้” คริสโตเฟอร์ยิ้ม รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก ลูกชายจอมเสเพลของเขาตอนนี้คิดได้ มันช่างเป็นเรื่องที่ดีซะเหลือเกิน
“ครับ”
“ตอนเย็นไปกินข้าวบ้านตากัน ตาคงดีใจที่ลูกขอพ่อมาเป็นคนสืบทอดธุรกิจของครอบครัว”
“ผมไปไม่ได้ครับ ตอนเย็นมีนัด” เวนิสยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อคิดถึงใครบางคน ตอนเย็นเขามีนัดทานข้าวกับไอริส กว่าเธอจะยอมตกลงทานข้าวกับเขา เวนิสต้องพยายามมากแค่ไหน เขาจะไม่ยอมพลาดโอกาสนี้เด็ดขาด
“นั่นแน่ไอ้ลูกชาย พ่อก็ว่าแปลก ๆ ที่แท้มีสาวดูใจนี่เอง ว่าแต่สาวบ้านไหน พ่อรู้จักหรือเปล่า?”
“พ่อน่าจะไม่รู้จัก”
“เอามาเปิดตัวที่บ้านเลยสิ ปู่วิคเตอร์คงอยากรู้จัก” ปู่วิคเตอร์มาเฟียผู้มีเรื่องราวเล่าขานในอดีตมากมาย โหดเลวดี ทุกอย่างรวมอยู่ที่นี่หมดแล้ว
“ผมต้องขออนุญาตเธอก่อน”
“เห็นแววกลัวเมียมาแต่ไกล ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริง ๆ”
“แสดงว่าพ่อกลัวเมีย”
“ไม่” คริสโตเฟอร์เสียงสูง
“ไม่อะไรครับพ่อ”
“ไม่เคยไม่กลัว”
“ฮ่า ๆ”
********
ไอริสอยู่ในชุดสีชมพูหวานแต่งหน้าอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง พอแต่งเสร็จก็ฉีดน้ำหอมตามเนื้อตัว วันนี้เธอมีดินเนอร์สุดหรูที่เรือล่องแม่น้ำเจ้าพระยา หลังจากที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ประตูก็ถูกเคาะพอดี
“พี่กำลังจะเข้าไปหาหนูริสพอดีเลย”
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?” หญิงสาวขมวดคิ้วสงสัย
“พี่ซื้อรองเท้ามาให้หนูริสด้วย หนูริสสวมดู มันพอดีกับเท้าของหนูริสหรือเปล่า?” เวนิสวางถุงลงบนพื้นแล้วเปิดกล่องเท้า เขาหยิบรองเท้า Christian Louboutin ออกมาวางบนพื้น “ลองสวมดูสิคะ”
“ค่ะ” ไอริสสวมรองเท้าที่เขาตั้งใจเลือกซื้อให้ได้พอดิบพอดี รองเท้าคู่นี้สวยมาก ไอริสรู้สึกว่ามันใส่แล้วสวยดูดีกว่าทุกคู่ที่เธอเคยใส่ “พอดีเลยค่ะ”
“แสดงว่าพี่เลือกพอดี”
“พี่รู้ได้ยังไงคะ ว่าริสใส่เบอร์ไหน?” ไอนิสว่าพลางหมุนไปมา
“ไม่มีอะไรเกี่ยวกับตัวหนูริสแล้วพี่ไม่รู้”
“…” คำพูดของเวนิสทำเอาไอริสอึ้งไม่น้อย เขาใส่ใจในตัวเธอทุกอย่าง ตลอดหกเดือนที่ผ่านมา เขาทำให้เธอเห็นว่าเขาเปลี่ยนแปลงทุกอย่างเพื่อเธอ ไอริสคือคนที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตเขา ให้ไม่เหมือนเดิมตลอดกาล
“วันนี้หนูริสสวยมาก”
“เหรอคะ…พี่เวนิสก็หล่อสุด ๆ เลยค่ะ” ไอริสหัวเราะแล้วควงแขนเวนิสเดินไปที่ลิฟต์ หกเดือนที่ได้รู้จักกัน ชีวิตแต่ละวันของเธอไม่เหงาเลย เขาทำให้เธอหัวเราะ เขาทำให้เธอรู้สึกดี จนบางครั้งความรู้สึกก็ถลำลึก พอได้สติเธอก็รีบดึงความรู้สึกของตัวเองกลับมาทันที ไอริสไม่กล้ารักเขาหรอก เธอกลัวหัวใจจะถูกเหยียบย่ำเหมือนปุริมทร์ทำ ความรู้สึกนั้นมันยังคงกรีดลึก ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน เธอก็ยังรู้สึกเจ็บ
“วันนี้พี่เตรียมดินเนอร์สุดพิเศษให้กับหนูริสคนเดียว” เขายิ้มอ่อนโยนแววตาหวานซึ้งจับใจ ทุกครั้งที่ไอริสสบสายตาของเขา จะรู้สึกวาบหวามรัญจวนใจ เผลอจ้องเจ้าของรอยยิ้มนั้นอย่างลืมตัว
“อยากเห็นแล้วสิคะ” ไอริสทัดผมตัวเอง
“หนูริสต้องต้องชอบมันแน่นอน”
“^_^” ไอริสไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่เลือกที่จะเดินตามเวนิสไป เวนิสขับรถพาไอริสไปที่ท่าเรือแม่น้ำเจ้าพระยา มีเรือจอดรออยู่แล้ว เขาจึงขึ้นไปที่รถแล้วยื่นมือให้ เธอวางมือเล็กลงบนมือแกร่งของเขาก้าวเดินตามอย่างมั่นคง
“พี่สั่งอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว วันนี้มีเพียงแต่เรากับพนักงาน จะไม่มีคนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องมาวุ่นวาย” เขาเลื่อนเก้าอี้ให้หญิงสาว
“ค่ะ” ไอริสนั่งลงเก้าอี้ เสียงไวโอลินดังอยู่ไม่ไกล แสงไฟสวย ๆ ยามค่ำคืนทำให้หญิงสาวไม่อาจจะลดสายตาจากตรงนั้นได้
“อาหารอร่อยมากเลยนะหนูริส หนูลองชิมดู” เขาตักอาหารให้เธอ วันนี้มีอาหารมากมายอยู่บนโต๊ะ มีแต่ของดี ๆ ราคาแพงหูดับทั้งนั้น
“ค่ะ” ไอริสพยักหน้าตักอาหารที่เขาตักให้เข้าปากแต่โดยดี
“พี่อยากกินกุ้ง”
“พี่เวนิสก็กินสิคะ”
“พี่อยากให้หนูริสป้อน”
“เอ่อ….”
“นะครับ”
“ก็ได้ค่ะ” ไอริสใช้ส้อมจิ้มกุ้งทอดขึ้นมาจ่อปากของเวนิส เธอหลบสายตาของเขาที่จ้องมาด้วยสายตาสื่อความหมาย “กินสิคะ”
“ครับ” เวนิสยิ้มด้วยรอยยิ้มแสนอบอุ่น ไอริสเห็นความสุขของเขาในแววตา เขาดูมีความสุขมาก บางครั้งไอริสก็มีความรู้สึกผิดเข้ามาแทรก
เธอหลอกลวงเขา ในขณะที่เขามอบหัวใจให้กับเธอ…
เวนิสอ้าปากรับประทานกุ้งทอดที่เธอป้อนแล้วเคี้ยวตุ้ย ๆ “อร่อยที่สุด”
- Writer
